خوشا شیراز و وصف بی مثالش

دیار حافظ و سعدی, نایاب ترین پتانسیل های گردشگری را در منطقه و حتی دنیا دارد اما پتانسیل های این دیار کجا و عایدی اش از این صنعت کجا

قدمت استان فارس به عمر و تمدن چندین هزار ساله ایران می رسد. فارس همواره در طول تاریخ ایران زمین – از هخامنشیان گرفته تا حکومت ۴۰۰ ساله ساسانیان و پایه گذاری سلسله صفویه پس از اسلام – در رأس قدرت اقتصادی، سیاسی و نظامی ایران بوده است که این مسأله نشان از اهمیت استراتژیک این منطقه دارد.

جدا از توانمندی های کشاورزی فارس، این استان به دلیل جاذبه های متعدد تاریخی– که بعضاً در جهان نایاب اند - یکی از مهمترین مراکز گردشگری ایران به شمار می رود، اما چالش های فراوان پیش روی آن باعث شده قادر نباشد سهم درخوری در جذب توریست و درآمد گردشگر داشته باشد.

مشکلات فارس بر سر جذب توریست، تقریباً همان مشکلاتی اند که کل صنعت توریزم کشور با آنها مواجه است. در درجه اول، فقدان برنامه ریزی اصولی و سازمان یافته، فرصت استفاده از ظرفیت های استان در این خصوص را به هدر داده است. همچنین به دلیل عدم سرمایه گذاری کارآمد در ظرفیت ها و پتانسیل های جهانگردی، این استان بیشتر نقش "تفرج گاهی" پیدا کرده و جاذبه های این استان آنچنان که باید و شاید به جذب جهانگرد منجر نشده اند. اذعان این مسأله شاید به نوعی اغراق جلوه کند، اما ظرفیت های جهانگردی استان فارس را حتی می توان با کل ظرفیت های جذب توریست در کشور ترکیه برابر دانست، در حالی که در مقایسه درآمد حاصل از این صنعت میان این دو، اختلاف از زمین تا آسمان است! در سال گذشته درآمد کشور ترکیه از جذب گردشگر رقمی در حدود ۲۳ میلیارد دلار (برابر با کل درآمد صادرات غیرنفتی ایران) بوده و طبیعی است درآمد استان فارس – اگرچه آماری رسمی از آن انتشار نیافته – رقم به مراتب پایین تری باشد.

● زیرساخت هایی که نداریم!

توریزم در دنیای امروز یکی از صنایع اصلی ثروت ساز برای کشورها به شمار می رود و به همین دلیل برای جذب گردشگر، کشورها با بهره گیری از سیاست گذاری های میان مدت و بلند مدت و با کمک بخش خصوصی، به ارایه بهترین امکانات پذیرایی به گردشگران می پردازند تا در رقابت با کشورهای دیگر سهم بیشتری از درآمد گردشگری را به دست آورند. این نکته را در نظر داشته باشید و ارایه امکانات به گردشگر را در ایران در ذهن مجسم کنید. طبیعی است هر چقدر هم که جاذبه های گردشگری، نه تنها در فارس که در تمام استان هایمان زیاد باشند، قادر به رقابت در این حوزه با چنین کشورهایی نخواهیم بود.

با توجه به این مسأله و موارد بیان شده، چیزی که بیش از هر چیز فقدانش احساس می شود توسعه سرمایه گذاری ها در حوزه زیرساخت های گردشگری است و چه بهتر آن که سرمایه گذاری های خود را از استانی آغاز کنیم که بیشترین جاذبه های تاریخی را حتی در منطقه دارا است. رفع مشکلات راهداری و توسعه امکانات زیربنایی مرتبط با آن، نظیر خدمات پذیرایی بین راهی، افزایش تعداد جایگاه های عرضه سوخت که به گفته کارشناسان گردشگری یکی از کمبودهای اساسی در حوزه راه های این استان است، به همراه افزایش تبلیغات در جهت مدیریت کارآمد و اصولی جذب توریست می توانند روند توسعه زیرساخت های جذب گردشگر را در این استان بهبود بخشند.

البته جا دارد از اقداماتی هم که در این زمینه برای توسعه این صنعت صورت گرفته صحبت نماییم، چرا که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری طی سال های گذشته تلاش زیادی نموده تا استان های توانمند در حوزه گردشگری را بارورتر سازد. این سازمان در نظر دارد تا با توسعه ظرفیت های گردشگری کشور، امسال چیزی نزدیک به ۵/۷ میلیون گردشگر را جذب مناطق توریستی ایران کند. به همین منظور، یک تیم ۲۸ نفره از اعضای هیأت مدیره گروه گردشگری مالزی (ماتا) - که یک تشکل دولتی-خصوصی است - را در روزهای آغازین خرداد ماه سال جاری دعوت نمود تا در استان فارس حضور پیدا کرده و از جاذبه های گردشگری این استان دیدار کنند و تجربه های خود را در اختیار مسؤولان فارس قرار دهند.

همچنین مسؤولان ماتا پس از بازدید از شهرهای تهران، کاشان، اصفهان، مشهد و شیراز یک بسته گردشگری تهیه و آن را در اختیار گردشگران مالزیایی قرار داده اند تا به توسعه گردشگری در ایران و به خصوص استان پرجاذبه فارس کمک شده باشد. چنین اقداماتی می توانند استان را در جذب توریست موفق تر گردانند.