راز جاودانگی عاشورا

عامل دیگر برای ارزشیابی واقعه عاشورا؛ آثاری است که بر آن مترتب می‏شود. ممکن است کاری کوچک، طی زمانی کوتاه توسط افرادی اندک انجام شود، اما اثری در تاریخ بگذارد که با گذشت هر …

عامل دیگر برای ارزشیابی واقعه عاشورا؛ آثاری است که بر آن مترتب می‏شود. ممکن است کاری کوچک، طی زمانی کوتاه توسط افرادی اندک انجام شود، اما اثری در تاریخ بگذارد که با گذشت هر روز از آن، شکوفاتر و تازه‏تر ‏شود و بر هر انسانی اثر مثبت بگذارد. چه پدیده‌ای را می‏توانید با این جران مقایسه کنید؟

امام حسین(ع) هر چه داشت برای خدا داد و در مقابل، خدا هم هر چه خواست به او داد. از عاشورا باید درسی برای زندگی فردی و درس دیگری برای زندگی اجتماعی‌مان بگیریم. اگر دوست داریم زندگی‌مان ارزشمند باشد، کاری کنیم که ارتباطی با نام و یاد امام حسین(ع) پیدا کنیم و قدمی در راه او برداریم. اولیای خدا به اندازه‌ای پیش خدا عزیزند که اگر کسی شباهتی هم به آنها پیدا کند، خداوند به خاطر این شباهت او را دوست خواهد داشت. سعی کنیم حسینی بشویم و شباهتی با امام حسین(ع) پیدا کنیم.

همین مقدار که در عزای آن حضرت لباس سیاهی بپوشیم، اشکی بریزیم و بر سر و سینه بزنیم، به‌واسطه عظمت سیدالشهداء(ع) کارساز است. چرا؟

چون تا در دل محبت حسین(ع) نباشد، اشک جاری نمی‌شود. این محبت است که دل را با سیدالشهداء(ع) ارتباط می‏دهد؛ ولی نباید به این اندازه اکتفا کنیم. حسین(ع) به شهادت نرسید که فقط ما اشکی بریزیم و از عذاب نجات پیدا کنیم. آن حضرت به شهادت رسید تا الگویی باشد برای سایر بندگان خدا که می‏خواهند راه خدا را بپیمایند و رضای او را جلب کنند.

اول قدم افزایش معرفت‌ و عشق‌ به حسین علیه السلام و قدم دوم بالاتر بردن میزان شباهت‌مان به امام حسین علیه السلام است.

امام حسین(ع) برای احقاق حق ضعیفان به شهادت رسید، حال ما چگونه بگوییم شیعه حسین(ع) هستیم، در حالی که حقوق دیگران را تضییع می‌کنیم؟ هر چه معرفت، محبت و عشق به ابی‏عبدالله(ع) بیشتر باشد، بیشتر می‏توان زندگی‌ را به زندگی او نزدیک کنیم. همه اینها در گرو آن است که ریشه اعتقادات را در درون‌مان محکم کنیم. چون همه رفتارهای اختیاری انسان، خواه‌ناخواه از اعتقادات او نشأت می‏گیرد. اعتقادی که حسین و حسینیان را واداشت در روز عاشورا آن حماسه را بیافرینند و هر چه مصیبت بر آن‏ها وارد می‏شد برافروخته‏تر شوند، این باور بود که بعد از این عالم، عالم دیگری است که در آن پیغمبر اکرم(ص) انبیاء و اولیاء حضور دارند و الی‌الابد در جوار رحمت الهی خواهند بود؛ اعتقاد به معاد و حیات ابدی و عشق به شهادت در راه خدا و می‏دانستند بعد از این، سعادت ابدی است.

باید در تقویت اعتقاد به معاد و عالم ابدی، که منشأ عشق به شهادت می‏شود، جدی باشیم تا براساس این اعتقاد شهادت یک ارزش بشود. یکی از معیارهای ارزش‌مندی هر کار، معرفت شخص به کار و هدفش است. محب واقعی سعی می کند بفهمد چه کارهایی مورد رضایت امام حسین(ع) است تا آنها را انجام دهد و آیا انسان کاری را انجام می‏دهد که محبوبش غمگین شود؟!

آیت الله مصباح یزدی؛ بااندکی تصرف