فوتبال حرفه ای , مستلزم امکانات حرفه ای

در دنیای امروز, تجهیزات و امکانات تبدیل به یک رکن شده اند رکنی که بدون بهره مندی از آن , رسیدن به هدف کاری بس دشوار است

در دنیای امروز، تجهیزات و امکانات تبدیل به یک رکن شده اند. رکنی که بدون بهره مندی از آن ، رسیدن به هدف کاری بس دشوار است.

برای ارائه ی فوتبال حرفه ای، علاوه بر مدیریتی قوی ، امکانات نرم افزاری و دانش کادر فنی، نیازمند امکانات سخت افزاری نیز هستیم. این امکانات شامل ساختمان ، زمین های تمرینی اعم از طبیعی و مصنوعی، سالن های بدنسازی ، سالن های پزشکی و ورزشگاه های اختصاصی هستند.

در فوتبال حرفه ای اروپا، هر باشگاهی که فاقد این گونه امکانات باشد، یک تیم آماتور بحساب می آید. لازم به ذکر است، یکی از راه های کسب درآمد توسط باشگاه های حرفه ای، اجاره دادن این گونه امکانات است. پول های هنگفت حاصل از قرارداد هایی که باشگاه های آلمانی با اسپانسر های خود، جهت اجاره نام ورزشگاه می بندند، مصداق این ادعا ست. برای نمونه بایرن مونیخ (شرکت آلیانز) – هامبورگ (AOL ONLINE) و شالکه ( ولتینز) سالانه از ۱۴ تا ۲۵ میلیون یورو تنها از اجاره ی نام ورزشگاه درآمد کسب می کنند.

از دیگر مزایای داشتن این گونه امکانات،می توان موارد زیر را نام برد:

۱) تمرکز بازیکنان ، ناشی از عدم جابجایی های محل تمرین

۲) تمرکز مدیریت باشگاه روی اهداف بلند مدت و کوتاه مدت

۳) سازماندهی مناسب هواداران

یکی از دلایل عدم موفقیت سپاهان در جام باشگاه های آسیا، فقدان اینگونه امکانات بود. همگان شاهد بودیم چگونه طرفداران اوراواردز یکپارچه و یک صدا تیم محبوب خود را از دقیقه ی ۱ تا دقیقه ی ۹۰ تشویق می کردند. ایجاد این جو وحشتناک کار آسانی نیست. یک دست کردن تشویق و صدای ۶۵ هزار تماشاچی ورزشگاه سایتاما کار مهمی بود که فقط ژاپنی ها قادر به انجام آن بودند.

تنها در صورتی می توان توقع ارائه ی فوتبال حرفه ای از باشگاه های ایرانی را داشت که امکانات حرفه ای نیز در اختیار آنها بگذاریم. باشگاه هایی نظیر استقلال و پرسپولیس با داشتن هواداران زیاد، هنوز فاقد یک زمین تمرینی اختصاصی هستند. یا باشگاهی مثل سپاهان که تبدیل به یک قطب در فوتبال حرفه ای ایران و یک قدرت در آسیا شده است، باید بازی های خانگی خود را در فولاد شهر برگزار نماید. وضع بد امکانات سخت افزاری و نرم افزاری تیم های شهرستانی نظیر ملوان انزلی یا شموشک نوشهر هم غیر قابل توصیف است.

نباید به سپاهانی که در دو بازی برابر اوراوا در ژاپن متحمل شکست شد، خرده گرفت. امکانات ، میزان درآمد و ثروت سپاهان با اوراوا قابل قیاس نیست. بعدا از ۶۳ سال که از تاسیس باشگاه شاهین اصفهان می گذرد ، چند سالی است که سپاهان دچار بحران مالی نشده است. آن هم به لطف بودجه ای که کارخانه ی فولاد مبارکه اصفهان در اختیارش می گذارد .

باشگاه های سپاهان ، استقلال ، پرسپولیس و حتی کوچک ترین تیم شهرستانی حاضر در لیگ دسته اول آزادگان، بچه های سر راهی نیستند که به خاطر دادن امکانات اولیه به آنها ، سرشان منت بگذاریم. اتفاقا برعکس، ما باید از پتانسیل موجود در باشگاه های بزرگ کشور به درستی استفاده کنیم. سازمان فوتبال می تواند با تاسیس یک شبکه، خود مدیریت امور پخش مستقیم مسابقات را در دست بگیرد. درآمد باشگاه رئال مادرید اسپانیا ، از حق پخش تلویزیونی، چیزی حدود ۱۵۷میلیون یورو است، یعنی ۳۲% کل درآمدهای سالانه اش.

یکی دیگر از راه های درآمد برای باشگاه های اروپایی ، تبلیغات است که شامل ، اسپانسر اصلی ، اسپانسر تامین کننده ی تجهیزات ورزشی ، تبلیغات محیطی ورزشگاه، اسپانسر نام ورزشگاه و چند مورد دیگر است. به عنوان مثال باشگاه منچستر ، از اسپانسر اصلی خود سالانه ۱۸ میلیون پوند و از اسپانسر تامین کننده ی تجهیزات ورزشی "شرکت نایک" ۲۶ میلیون پوند دریافتی دارد.

متاسفانه در کشور ما، هیچ یک از این راه ها در اختیار باشگاه ها نیست. ؛ شرکت های تولید کننده ی تجهیزات ورزشی، محصولات خود را به باشگاه ها می فروشند !! یا تبلیغات محیطی و بلیط فروشی به جای اینکه مدیریت آن در انحصار باشگاه ها باشد در اختیار سازمان لیگ است!! تا زمانی که سازمان صدا و سیما و سازمان لیگ همکاری نکنند تا به سوی حرفه ای شدن قدم برداریم ، پیشرفت نخواهیم کرد. البته قابل ذکر است که تحریم های اقتصادی که بر کشور ما تحمیل شده است نیز بی تاثیر نخواهد بود. باید توضیح داد که، باشگاهی مثل سپاهان که اکنون در همه ی آسیا ، اقیانوسیه و حتی به جرات می توان گفت در جهان شناخته شده است، می تواند اسپانسر های بزرگی را برای تبلیغات روی پیراهن و تامین تجهیزات ورزشی خود جذب کند، اما افسوس که مسائلی همچون تحریمهای بی مورد و عدم رعایت قانون حق نشر(کپی رایت)اجازه ی چنین فعالیتی را به باشگاه های بزرگ ما نمی دهد.

شهردار بوخوم آلمان، ورزشگاه مرکزی این شهر را تنها یک فرانک به باشگاه بوخوم فروخته است!! این نشان دهنده ی این است که همه باید با هم همکاری کنیم تا فوتبال این ملکت را به سوی حرفه ای شدن هدایت کنیم. ما از حرفه ای شدن تنها پرداخت زیاد دست مزد ها را یاد گرفته ایم. در فصل نقل و انتقالات بازیکنی که سطح فوتبالش در حد لیگ دسته ۱ هم نیست، خواهان امضای قرارداد ۳۰۰ میلیون تومانی برای یک فصل است!! متاسفانه جوی در فوتبال ما ایجاد شده که دیگر قادر به کنترل آن نیستیم. راه حل این مشکل این است که، گروهی از کارشناسان فوتبال، مربیان و مدیران ، با تشکیل کمیته ای بر روی بازیکنان قیمت گزاری کنند. واضح است در صورتی این طرح موفقیت آمیز خواهد بود که همه ی مدیران عامل باشگاه ها ، همکاری کنند.

البته از فوتبالی که در حدود ۱۸ ماه است بدون رئیس مدیریت می شود، نباید انتظار حرکت به سوی حرفه ای شدن را داشت.

فوتبال ما ، با داشتن تعداد کثیری از هواداران، پتانسیل حرفه ای شدن را دارد، فقط باید این سرمایه ها را در مسیری صحیح مدیریت کرد.