شعارهای اوباما و شعارهای چپ جهانی

در تظاهرات روز اول ماه مه سال ۲۰۰۱ در لندن گروهی از دوچرخه سواران پرچمی حمل می کردند که برروی آن نوشته شده بود از شر سرمایه داری رها شوید و چیزی را جایگزین آن سازید

در تظاهرات روز اول ماه مه سال ۲۰۰۱ در لندن گروهی از دوچرخه سواران پرچمی حمل می کردند که برروی آن نوشته شده بود: ((از شر سرمایه داری رها شوید و چیزی را جایگزین آن سازید.)) این شعار به عمد مطرح شده بود تا نشان دهد جنبش (ضد سرمایه داری)) از جایگزینی برای سرمایه داری و ساختن دنیایی بهتر تصوری منسجم، منظم و هماره با طرح و برنامه دارد؟ یا صرفا براساس آرمانگرایی صرف حرکت می کند . بسیاری از سوسیالیستها در آن دوران ابراز داشتند که اکنون الویت بر تحقق سه اصل ((عدالت جهانی ،دمکراسی و حفظ محیط زیست)) است . با پایان دوران قدرت مداری نئومحافظه کاران و شکست سیاست های آنان و تخریب بیش از پیش وجهه ایلات متحده آمریکا که سردمدار ((کاپیتالیسم )) است ، کاپیتالیسم برای نجات خود شعارهای چپ جهانی را وام گرفت . اوباما در تبلیغات گسترده ی این شعارها تا جایی پیش رفت که بسیاری از راست گرایان افراطی آمریکا که هموراه دچار سوسیالیسم فوبیا! (ترس از سوسیالیسم) بوده و هستند اوباما را یک (سوسیالیست) خواندند! و در رسانه های خویش پشت سر اوباما پرچم شوروی را قرار می دادند . پرواضح است که در ساختاری کاپیتالیستی امکان ورود فردی سوسیالیست وجود نخواهد داشت .

شعارهای اوباما از آن روست که سرمایه داری با بحران مواجه شده و اقبال ملل جهان نیز به آرمان های چپ گرایانه رو به فزونی است . نکته ی مهم در اینجاست که در نهایت نیز برداشت دمکرات ها از شعارها و برنامه های مترقی جنبش چپ به نفع (( کمرنگ ساختن برابری اجتماعی و توسعه ی مالکیت خصوصی)) یعنی همان شعارها و برنامه های لیبرالیستی حافظ سیستم کاپیتالیستی مصادره خواهد شد . این مورد مصداق مسئله ی ((عدالت)) در نظر لیبرال ها و سوسیالیست ها است . لیبرال ها معتقدند که انسانها برای ادامه زندگی مناسب نیازمند مزایایی هستند بنابراین برای دسترسی به این منابع باید آزادی ها بطور برابر توزیع شوند و این منابع برای افراد فراهم شود در برابر سوسیالیستها اشاره می کنند که جامعه ای عادل به چیزی بیش از ((ساختار اجتماعی عادلانه)) نیازمند است و آن نیاز به جامعه ای دارای ((روحیه جمعی)) و روح اجتماعی جمع گراست . این مورد با (فرد گرایی)) مطلق جامعه ی سرمایه داری در تناقض است . جامعه ای که در آن ارزش های کاپیتالیستی نهادینه شده باشد برای کمک به محرومان بر آموزه های دینی و صرفا (( صدقه دادن)) و کمک فردی افراد خیر ( یعنی همان ثروتمندان!) تاکید می ورزد طبعا در چنین جامعه ای فقر از میان نخواهد رفت و مبارزه با آن در حد شعار باقی خواهد ماند . واضح است که اوباما سوسیالیست نیست ، نخواهد بود و نمی تواند باشد .

وی در نظامی به ریاست جمهوری رسیده که بایستی ملزم به حفظ و ارتقای (کاپیتالیسم )) و تئوری اجتماعی و اقتصادی آن یعنی ((لیبرالیسم )) باشد . جامعه ای که در آن ((دمکراسی مشارکتی ـ شورایی)) بی معناست . در چنین نظامی اوباما بایستی در پی جلب رضایت رسانه های غول آسا با سرمایه های هنگفت باشد تا از طریق انان بر اذهان عمومی تاثیر بگذارد . (همانگونه که در طول دوران مبارزات انتخاباتی اش از اینترنت ، موبایل و برنامه های تلویزیونی به خوبی در جهت جلب آرا استفاده کرد.)

با این وجود شعار های چپ گرایانه اوباما با وجود جهت و ذات غیر چپ وی نشان از آن دارد که سرمایه داری برای رهایی از زوال تدریجی و نگرانی از احتمال نظامی جایگزین (در پی بوجود آمدن بحران های اقتصادی و بی اعتباری جهانی) خود دست به اصلاحات زده است . هرچند که این عمل خلاف گفته ی فردریش فون هایک مدافع جدی سرمایه داری باشد که به شدت مخالف توسل به مفهوم ((عدالت اجتماعی)) در نظام سرمایه داری بود!

نمونه هایی از برنامه های مطرح شده توسط باراک اوباما و یکسانی ظاهری آن با موارد برنامه های تمامی ((مانیفست های ضدسرمایه داری)) بدین شرح است :

۱) دفاع از خدمات عمومی رفاهی و کمک دولت به صنایع خصوصی : شکست سیاست های اقتصادی لیبرالی توجه مردم امریکا را بیش از پیش به سوی آموزش ، بهداشت و خدمات رفاهی عمومی که دولت ملزم به در اختیار گذاشتن آنهاست جلب کرده است . در آستانه ی ورشکستگی قرار گرفتن بسیاری از صنایع آمریکا از جمله صنعت ((خودور سازی)) اوباما را وادار به کمک دولت به این صنایع برای نجات آنها کرد .

۲) وضع مالیات تصاعدی جهت تامین هزینه های خدمات دولتی و توزیع ثروت بصورت انسانی : فشار مالیات بر طبقه ی تهیدست ، اوباما را بر آن داشته تا وعده دهد که در جهت وضع مالیات بیشر برای طبقه ی مرفه و ایجاد تعادل در این زمینه برای طبقات متوسط و فقیر گام بردارد .

۳) کاهش کنترل ها (هدف اوباما ) و لغو کنترل (هدف جنبش چپ جهانی) در زمینه ی مهاجرت : یکی از اصلی ترین تضادهای نئولیبرالیسم آن است که از سویی تحرک سرمایه ی جهانی را تشویق می کند و از سوی دیگر از تحرک نیروی کار جلوگیری می کند . تعقیب و گریز پناهجویان آمریکای لاتین و زندانی کردن انها و نادیده گرفتن موازین حقوق بین الملل در این زمینه از سوی آمریکا طی دهه های اخیر اوباما و کلا سیستم را بر ان داشت تا این محدودیت ها را کاهش دهند . (از جمله لغو محدودیت مهاجرت کوبایی های ساکن آمریکا به کوبا جهت جلب رضایت کوبایی ها به منظور برقراری رابطه سیاسی ـ اقتصادی)

۴) برنامه ای برای پیشگیری از فاجعه زیست محیطی : جدی ترین تهدید بلند مدت ناشی از ادامه ی سرمایه داری روند تخریب و نابودی محیط زیست خواهد بود که طی سالیان اخیر چپ ها نسبت به آن دائما هشدار داده اند . مطرح کردن طرح به منظور کاهش تولید گازهای گلخانه ای ، توسعه ی حمل و نقل عمومی ارزان قیمت و توزیع انرزی های تجدید شونده از سوی باراک اوباما طرح های جدیدی نیستند و پیش از این توسط جنبش چپ مطرح شده بودند .

۵) دفاع از آزادی های مدنی : دفاع اوباما از آزادی های فردی و شهروندی که در دوران بوش و پس از واقعه ی ۱۱سپتامبر کاهش یافته بود با دستور تعطیلی زندان های نگهداری متهمان تروریستی ناشی از فشار چپ گرایان بوده است.

نوژن اعتضادالسلطنه