دولت نهم فرصت ها و تهدیدهای پیش رو

هرچه می گذرد, هماهنگی مخالفان روند اصولگرایی برای متوقف كردن این جریان مبارك بیشتر می شود, اما یاران و مدافعان دولت از انسجام و همكاری تعریف شده و علمی برخوردار نیستند و این واقعیت سبب شده تا جنگ روانی مخالفان وارد فاز اثرگذاری بر افكار عمومی شود

حدود دوماه دیگر سومین سال كاری دولت نهم آغاز می شود و گویا هرچه قدر بر حجم خدمات این دولت و عمق تحولات ایجاد شده در مناسبات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جامعه افزوده می شود، كارشكنی ها، جوسازی ها و عملیات تخریبی «جریان قدرت- ثروت» نیز علیه دولت اصولگرا افزایش می یابد.

هرچه می گذرد، هماهنگی مخالفان روند اصولگرایی برای متوقف كردن این جریان مبارك بیشتر می شود، اما یاران و مدافعان دولت از انسجام و همكاری تعریف شده و علمی برخوردار نیستند و این واقعیت سبب شده تا جنگ روانی مخالفان وارد فاز اثرگذاری بر افكار عمومی شود. از این رو مهندسی سازمان و سامانه ای برای بی اثر كردن تحركات و تحریكات بدخواهان ضرورت دارد و بی توجهی به این امر می تواند دستاوردهای اصولی را بر باد دهد.

▪ طیف مقابل دولت نهم به دو دسته قابل تقسیم است:

۱) آنهایی كه منافع قدرت طلبانه و ثروت اندوزانه شان با سیاست ها و برنامه های مردم محور دكتر احمدی نژاد مورد تهدید و آسیب قرار گرفته است.

۲) آنهایی كه صرفا به خاطر ارادت به بعضی شخصیت های سیاسی- اقتصادی و دراثر تحریكات آنها به مخالف خوانی با دولت نهم تشویق و ترغیب شده اند.

بدون تردید برای مهار تحركات هریك از این دو گروه، طراحی متفاوتی لازم است، زیرا گروه نخست درهر صورت دست از شیطنت و سنگ اندازی بر نخواهد داشت و به طور طبیعی نمی توان به مهار ایشان با استفاده از شیوه های ایجابی و توجیهی امیدوار بود. اما گروه دوم، چون آرمان های دولت مردمی و مكتبی احمدی نژاد مخالفت اصولی و مبنایی ندارد، از راه توسعه و تعمیق ارتباطات و اطلاع رسانی صحیح، قابل مهار هستند، زیرا دلبستگی آنها به بعضی شخصیت های سیاسی- اقتصادی نیز در واقع نوعی تمایل به تكریم گذشته های ارزشی آنان است و چنانچه دریابند گرایش های كنونی این شخصیت ها با آرمان های امام و انقلاب ونظام همخوانی ندارد، چه بسا به همگرایی و چشم و گوش بسته با آنان و با گروه نخست پایان دهند.

از سوی دیگر، بازشناسی حامیان و مدافعان با انگیزه و كارآمد دولت اصولگرا از عناصر ناكارآمد یا فرصت طلب و ریاكار نیز ضرورت دارد. زیرا وجود مدعیان دروغین یا بی عرضه حمایت از اصولگرایی در بعضی كانون های تصمیم گیری و اجرایی دولت، ابتدا افكار عمومی را نسبت به این عناصر مسئله دار می كند و در میان مدت دو بحران «مشروعیت» و «كارآمدی» دامنگیر دولتی خواهد شد كه بسیاری از عوامل بالادستی و پایین دستی آن با عشق به مردم و براساس تعهدات ارزشی و اصول كاملا علمی مشغول خدمتگزاری به كشور و نظام هستند.

اینك پس از دوسال حضور مستقیم رئیس جمهور در متن مردم و رصدكردن عملكردها و گرایش های مردان دولت، امكان غربال كردن همكاران و پایان دادن به حضور افراد غیرهمدل یا ناتوان در مراكز حساس و تعیین كننده دولت فراهم و البته نشانه هایی از فعال شدن این اراده پدیدار شده است كه برای مردم و یاران راستین جریان اصولگرایی امیدبخش و حركت آفرین است.

یك بررسی آسیب شناسانه نشان می دهد دولت نهم در دو بخش ایجاد رابطه منطقی و عاطفی با گروه های مرجع در سطح جامعه (كه بر رویكردهای اقشار مختلف تاثیر دارند) و نیز اطلاع رسانی فراگیر و متناسب با جنگ روانی بدخواهان داخلی و خارجی (اعم از تبلیغ عملكردها یا تبیین دروغ پردازی ها) دچار ضعف بوده و صرفا نوع مناسبات، روابط و ادبیات شخصی رئیس جمهور و عملكرد موفق چند دولتمرد توانسته تا حدودی این كاستی ها را جبران و شیطنت ها را مهار كند.

طراحی سازمان و سامانه موردنظر می تواند به این وضعیت پیچیده پایان دهد و مانع تراشی ها و تشویش اذهان عمومی علیه دولت مردمی و اصولگرا را محدود یا مهار كند. چنین باد.

¤ معاون ارتباطات دفتر ریاست جمهوری

محمد جعفر بهداد