امروز با سعدی ـ شنبه ۲۶ آذر

برآنم، گر تو باز آیی که در پایت کنم جانی
وزین کمتر نشاید کرد در پای تو قربانی
امید از بخت می‌دارم بقای عمر چندانی
کز ابر لطف باز آید به خاک تشنه بارانی
میان عاشق و معشوق اگر باشد …

برآنم، گر تو باز آیی که در پایت کنم جانی

وزین کمتر نشاید کرد در پای تو قربانی

امید از بخت می‌دارم بقای عمر چندانی

کز ابر لطف باز آید به خاک تشنه بارانی

میان عاشق و معشوق اگر باشد بیابانی

درخت ارغوان روید به جای هر مغیلانی

مگر لیلی نمی‌داند که بی دیدار میمونش

فراخای جهان تنگ است بر مجنون چو زندانی؟

دریغا عهد آسانی که مقدارش ندانستم

ندانی قدر وصل الّا که درمانی به هجرانی

نه در زلف پریشانت منِ تنها گرفتارم

که دل در بند او دارد به هر مویی پریشانی

چه فتنه است این که در چشمت به غارت می‌برد دلها؟

تویی در عهد ما، گر هست در شیراز فتّانی

نشاید خون سعدی را به باطل ریختن، حقّا

بیا، سهل است، اگر داری به خطِّ خواجه فرمانی

زمان رفته باز آید و لیکن صبر می‌باید

که مستخلص نمی‌گردد بهاری بی زمستانی