کسی که خود را شناخت خدا را می‌شناسد

بی تردید، دانه‌ی همت تو روزی شکوفا می‌شود و به بار می‌نشیند... هر جوینده‌ای سرانجام می‌یابد آنچه را می‌جوید؛ مثل رودخانه که عاقبت به دریا می‌پیوندد.
کسی که بی‌پیرایه به دنبال …

بی تردید، دانه‌ی همت تو روزی شکوفا می‌شود و به بار می‌نشیند... هر جوینده‌ای سرانجام می‌یابد آنچه را می‌جوید؛ مثل رودخانه که عاقبت به دریا می‌پیوندد.

کسی که بی‌پیرایه به دنبال حق می‌رود؛ سرانجام به حق می‌رسد... هیچگاه از توانایی و امکان اندکت شرمنده و مایوس نباش... قطره دارایی و توانایی‌ات را به اقیانوس لطف حق متصل کن تا ببینی چطور قطره‌ات دریا می‌شود.

خداوند بیش از هر جا، در دل ما ساکن است... برای همین است که می‌گویند کسی که خود را بشناسد؛ خدا را شناخته است... اگر زنگار از آیینه‌ی جان زدوده شود؛ خدا در آن متجلی می‌شود.

فروغ ایمان در دل انسان نمی‌میرد و خاموشی نمی‌گیرد... ایمان دانه‌ای ست که خداوند از ازل در دل ما کاشته است... او باغبان جان ماست... شاید این دانه در زمستان بی‌خبری، چند صباحی زیر برف غفلت پنهان شود؛ ولی عاقبت بهار لطف پروردگار از راه می‌رسد و دانه ی دل ما به مدد عشق و شور و اشتیاق پوست می‌درد و از دل خاک سر می‌زند و می‌بالد و به بار می‌نشیند.

ناامیدی از لطف حق، بزرگ ترین گناه است؛ مبادا دامن دلمان را بگیرد و ما را به انزوای ناتوانی بکشاند... بکوش و امیدوار باش در رهروی... ایمان داشته باش که برای هر یا رب تو، خداوند یک لبیک می‌فرماید... خدا در درون توست... او در همه‌ی احوال با توست... خدا نور است... خدا عشق است... و ما گاهی بی آن که خود بدانیم؛ از او سرشاریم.