۲۶ سپتامبر سال ۵۹۷ میلادی ـ یمن، یک ساتراپی ایران

در تاریخ طولانی یمن، که «پتولمی Ptolemy » جغرافیدان قرون قدیم، مردم آن را عرب های شاد و خوشبخت (به دلیل بارندگی و داشتن آب) خوانده است؛ ۲۶ سپتامبر یادآور دو رویداد است:
ساتراپی ایران …

در تاریخ طولانی یمن، که «پتولمی Ptolemy » جغرافیدان قرون قدیم، مردم آن را عرب های شاد و خوشبخت (به دلیل بارندگی و داشتن آب) خوانده است؛ ۲۶ سپتامبر یادآور دو رویداد است:

ساتراپی ایران شدن یمن در ۲۶ سپتامبر سال ۵۹۷ میلادی و جمهوری اعلام شدن آن (یمن شمالی، صنعا) در ۲۶ سپتامبر سال ۱۹۶۲ (پس از کودتای ناصریست ها بر ضد محمد البدر، امام زیدیه آن).

یمن از سال ۵۷۰ میلادی که سپاه اعزامی ایران به فرماندهی اسپهبد وهرز (به دستور خسرو انوشیروان) حبشی ها را از آنجا بیرون رانده بود تحت الحمایه ایران بود و «سیف ذی یزن» با حمایت و اتکاء به نظامیان ایران بر آنجا حکومت می کرد.

پس از درگذشت سیف، خسرو پرویز شاه وقت ایران از این قضیه استفاده کرد و ۲۶ سپتامبر سال ۵۹۷ میلادی یمن را یک ساتراپی (استان) ایران اعلام کرد و یمن تا سال ۶۳۰ میلادی در این وضعیت باقی بود. در این سال و در جریان گسترش اسلام در جزیرهٔ العرب، «باذان» فرماندار ایران در یمن (عربستان جنوبی) مسلمان شد و قیمومت ایران بر آن سرزمین پایان یافت و پس از آن، یمن تا قرنها به صورت ملوک الطوایفی اداره می شد.

یمن در نیمه دوم قرن بیستم (کودتای ناصریست ها در شمال و رها شدن جنوب از استعمار انگلستان) به صورت دو جمهوری درآمد (صنعا و عدن) که از ۲۲ ماه مه ۱۹۹۰ وحدت خود را به پایتختی صنعا بازیافت.