حافظه اصلی رایانه وحجم آن

حافظه RAM (یا حافظه با دسترسی تصادفی) حافظه اصلی رایانه است که به عنوان یک مجموعه از نواحی کاری، هنگام استفاده از رایانه مورد استفاده قرار می گیرد.
این حافظه فهرستی از دستورالعمل …

حافظه RAM (یا حافظه با دسترسی تصادفی) حافظه اصلی رایانه است که به عنوان یک مجموعه از نواحی کاری، هنگام استفاده از رایانه مورد استفاده قرار می گیرد.

این حافظه فهرستی از دستورالعمل ها و داده هایی که رایانه روی آنها کار می کند و همچنین نتایج حاصل از محاسبات را در خود ذخیره و نگهداری می کند.

اغلب رایانه های امروزی مبتنی بر سیستم عامل ویندوز XP دارای ۲۵۶ یا ۵۱۲ مگابایت حافظه اصلی است که برخی کاربران آن را تا یک یا ۲ گیگابایت افزایش می دهند. با افزایش نرم افزارهای چندبندی که همزمان از منابع سخت افزاری بهره می گیرد و همچنین استفاده از نرم افزارهای امنیتی ضدویروس و دیوار آتش، منابع حافظه کمتری برای برنامه ها و کارهای عمومی اختصاص داده می شود.

حافظه اصلی برخلاف حافظه های جانبی مانند هارددیسک، به طور مستقیم با کاربران در ارتباط نیست. بلکه مخاطبان این حافظه، برنامه ها و سیستم عامل رایانه هستند که از زمان روشن شدن رایانه، از آن برای ذخیره سازی فایل ها و کدهای اصلی استفاده می کنند. در صورتی که رایانه از حافظه اندکی بهره مند باشد هنگام اجرای برنامه ها با تاخیر بسیار زیادی مواجه می شوید که علت آن فراخوانی کدهای برنامه مورد نظر از روی دیسک سخت است.

افزایش حجم حافظه و مشاهده اختلاف کارایی ایجاد شده، ناخودآگاه این تصور را در ذهن ایجاد می کند که با افزایش حجم حافظه، سرعت بالاتر و عملکرد بهتر را همراه خواهد داشت. در حالی که در رایانه ها کندترین قطعه در مقایسه با قطعات ضروری دیگر همین سخت دیسک یا هارددیسک است و دسترسی به آن تاخیر محسوسی را در روند اجرای برنامه ایجاد خواهد کرد.

اگر در رایانه برای اجرای یک برنامه حافظه کافی وجود داشته باشد، هنگام اجرای آن تمامی کدهای مورد نیاز بسرعت از روی حافظه اصلی فراخوانی و اجرا می شود. بنابر این باید نوعی تعادل میان برنامه های کاربردی، حجم حافظه اصلی و پتانسیل های سخت افزاری برقرار شود.

برای مثال اگر شما رایانه ای با پردازنده و کارت گرافیک گرانقیمت را تنها با ۲۵۶ مگابایت حافظه همراه کنید هرگز نتوانسته اید از حداکثر پتانسیل های سخت افزاری کارت گرافیک و پردازنده قدرتمند آن استفاده کنید. چرا که هنگام اجرای برنامه ها دسترسی به هارددیسک برای فراخوانی کدهایی که روی حافظه اصلی جا نشده اند سرعت اجرای برنامه ها را بشدت کاهش می دهد.

از سویی دیگر اگر رایانه خود را به ۴ گیگابایت حافظه مجهز کنید و روی آن یک برنامه سنگین را اجرا کنید حجم زیادی از حافظه در هر صورت خالی می ماند و این به معنای هزینه کردن برای قطعه ای است که هرگز از آن استفاده نخواهد شد. در حقیقت یک گیگابایت حافظه اصلی برای اکثر کاربردهای رایانه ای امروزی کافی است و اگر حافظه خود را از ۵۱۲ مگابایت به یک گیگابایت افزایش دهید تفاوت آن را به آسانی مشاهده می کنید. در این صورت کارکردن با چندین برنامه به طور همزمان تسهیل می شود. با در نظر گرفتن این معیارها، بودجه خود را صرف خرید حجم بیشتری از حافظه که هرگز از آن استفاده نمی کنید نخواهید کرد.