سیـاست همه چیز نیست و هست

تعطیلات طولانی مدت نوروزی, فرصت مناسبی برای نگارنده بود تا به دور از هیاهوی اخبار سیاسی, اقتصادی, فرهنگی و اجتماعی به ارزیابی عملکرد سال ۸۶ روزنامه بپردازد و نظر برخی افراد را نسبت به روند حاکم بر آفتاب یزد در سال گذشته و سالهای قبل از آن جویا شود

تعطیلات طولانی‌مدت نوروزی، فرصت مناسبی برای نگارنده بود تا به دور از هیاهوی اخبار سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی به ارزیابی عملکرد سال ۸۶ روزنامه بپردازد و نظر برخی افراد را نسبت به روند حاکم بر آفتاب یزد در سال گذشته و سالهای قبل از آن جویا شود. در همین مدت، اظهار محبت‌های فراوان، انرژی بخش بود و انتقادهای دلسوزانه، مانع غرور و ایستایی. اما یک دوست تازه، ترجیح داد که به جای تمجید یا انتقاد از یک یا چند روزنامه، نسبت به خطر سیاست زدگی افراطی در روزنامه‌های ایران - از جمله آفتاب یزد- هشدار دهد و چاره‌جویی در این زمینه را خواستار شود. البته برای آن دوست توضیح دادم که <سیاست زدگی>، یک انتخاب برای روزنامه‌نگاران ایران نیست. به او گفتم که همه امور تخصصی کشور نیز امروز تحت تاثیر بازی‌های سیاسی و رقابت‌های <سیاست زده> قرار گرفته است. برای اثبات این مدعا، نمونه‌های فراوان می‌توان ارائه کرد. مثلا‌ امروز حمل و نقل عمومی پایتخت، سوژه چالش‌های ظاهرا تخصصی است که به ادعای برخی کارشناسان سیاستمدار نمی‌توان آن را بی‌تاثیر از رقابت‌های سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ دانست. درحالی که رنجآلودگی هوا، هم طرفداران کاندیدای حامی مونوریل را عذاب می‌دهد و هم دوستداران کسی که مخالفت او با مونوریل، اظهرمن الشمس است و هم جمعیت چند برابری که نه به این کاندیدا رای داده‌اند و نه به آن کاندیدا! اما اختیار شهر آنها، در دست مدیران حامی این دو کاندیدا قرار دارد. تورم و گرانی، سوژه دیگری است که جز عده‌ای معدود از ثروتمندان - و شاید قدرتمندان - آن را با گوشت و پوست لمس می‌کنند، اما هیچ افق روشنی برای چاره‌جویی موثر در برابر آن مشاهده نمی‌شود. زیرا رقابت‌های <سیاسی> و انگیزه جلوگیری از ورود رقیب سیاسی به مجلس هشتم، کسانی را در لیست‌های انتخاباتی در کنار هم قرار داد که عده‌ای از آنها، کشتی اقتصاد دولت نهم را فاقد قطب نما می‌دانند و گروهی دیگر، مدعی موفقیت‌های بی نظیر دولت نهم در حوزه اقتصاد هستند و لذا مشخص نیست کدام دیدگاه، قطب نمای اقتصاد ایران در ۴ سال آینده خواهد بود!؟ لیست ظاهرا پیروز در انتخابات مجلس هشتم،هم شامل کسانی است که رفتارهای مدیریتی و بودجه‌نویسی‌های دولت را عامل افزایش تورم می‌دانند و هم کسانی که مدعی هستند مصوبات مجلس هفتم، به تورم و گرانی دامن زده است و البته تنها عامل کنار هم قرار گرفتن این دو گروه، نگرانی <سیاسی> آنها از احتمال پیروزی اصلاح‌طلبان بوده است؛ بدون آنکه مشخص باشد در تنظیم بودجه سال ۸۸، کدام فراکسیون از جناح پیروز، سخن خود را در حوزه اقتصاد به کرسی خواهد نشاند؟ حوزه آموزش نیز شرایط بهتری از اقتصاد و خدمات شهری ندارد. در این حوزه هم، کسی که جدی ترین انتقادها را نسبت به رفتار دولت نهم - در تخصیص اعتبارات به آموزش و پرورش- بیان می کرد به همراه حامیان شیفته دولت، رقیب سیاسی اصلاح طلبانی بود که آنها هم نحوه تقسیم اعتبارات دولتی را <سیاست زده> می‌دانند. سیاسی‌ترین لیست انتخاباتی اصولگرایان، کسانی را در کنار هم قرار داد که برخی از آنها مدافع جدی مدیریت دانشگاه آزاد هستند و عده‌ای از ایشان، مخالف سرسخت روند حاکم بر آن دانشگاه! لذا نمی‌توان حدس زد که پس از فروکش کردن نگرانی از احتمال پیروزی رقیب سیاسی، اصولگرایان برای بزرگ ترین ظرفیت دانشگاهی غیردولتی، چه تدبیری خواهند اندیشید و دانشجویان این دانشگاه، از لحاظ دریافت کمک‌های دولتی، چه سرنوشتی خواهند داشت؟ در حوزه بهداشت، هم رئیس اصولگرای کمیسیون بهداشت مجلس هفتم، بار دیگر به مجلس راه یافته است که بارها از سیاست‌گذاری‌های دولت نهم در حوزه بهداشت و رفاه اجتماعی انتقاد کرده است و هم طرفداران اصولگرای دولت. ظاهرا در این حوزه هم تنها عامل هم صدایی این دو گروه، رقابت <سیاسی> و نگرانی از احتمال پیروزی اصلاح‌طلبان بوده است، نه برنامه ریزی مشترک و هم صدایی مدیریتی برای حل معضلات بهداشتی و درمانی مردم.البته اگر کسی به دنبال نمونه باشد، برای سایر حوزه‌ها نیز مثال‌های فراوانی قابل عرضه است که نشان می‌دهد دستان بالاتر در حوزه سیاست - و نه سیاستمداران برتر- تقریبا تمامی حوزه‌ها را سیاست‌زده کرده‌اند و این سیاست زدگی، صدای متخصصان دلسوز- اعم از اصولگرا، اصلاح طلب و متخصصان بیزار از سیاست بازی- را در میان هیاهوی سیاست پیشگان مدعی سیاستمداری، کم طنین ساخته است. این وضعیت، ثابت می‌کند که روزنامه‌نگاران نمی‌توانند از ابعاد سیاسی در تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌های قدرتمندان غافل شوند. اما در سالی که به نام <شکوفایی> نامیده شده است ناامیدی و تن دادن به وضع موجود، جایگاهی ندارد. دراین سال، روزنامه‌نگاران می‌توانند در بسیاری از حوزه‌ها و موضوعات، با کم‌رنگ کردن ابعاد سیاسی و بی‌اعتنایی به صداهای بلند و بعضا کم محتوا - که از کمپ‌های سیاسی برمی‌خیزد- به بلندگوی متخصصانی تبدیل شوند که از سیاستهای درست و برنامه‌های <آینده ساز> حمایت می‌کنند و در مقابل، با دیدگاههای ظاهرا علمی اما <سیاست زده> مخالفت می‌نمایند و در <حمایت> یا <مخالفت> خود، انگیزه‌های سیاسی را دخالت نمی‌دهند.

آفتاب یزد در سال جدید همچون گذشته، ناچار است بازتاب دهنده سخنان کسانی باشد که <دست برتر> در عالم سیاست دارند و همین برتری سیاسی، سرنوشت مردم را با دستاوردها و پیامدهای عملکردآنها گره زده است. اما تلاش خواهیم کرد به سراغ افراد دیگری هم برویم که عمق کارشناسی دیدگاههای ایشان از عمق نفوذ سیاسی آنها بیشتر است، زیرا اطمینان داریم سخن این کارشناسان می‌تواند راهنما و راهگشای کسانی باشد که اگرچه در یک روند سیاسی، به مناصبی رسیده‌اند، اما حاضر نیستند همه دنیا و آخرت خود را برای رقابت‌های سیاسی، هزینه کنند. در این تلاش، نیازمند یاری همه صاحب‌نظران و فرزانگان هستیم، چه آنها که ممکن است نام سیاسی داشته باشند، چه کسانی که از عنوان سیاسی، دوری می‌کنند.