چهار عنصر روابط زناشویی مطلوب را بشناسیم از درک درست تا قبول مسئولیت

روابط زناشویی مطلوب و موفق نیازمند درک تفاوت هایی است که میان ما و همسران وجود دارد, چرا که درک تفاوت ها منجر به محبت, همدلی, پذیرفتن, تحمل کردن و احترام میَ شود
مهر نوشت بدون شک بهترین مکان برای جستجوی عشق, زندگی زناشویی است اکثر مردم داشتن یک زندگی زناشویی سعادتمند را مهمترین هدف زندگی خود عنوان می کنند و این یک واقعیت است که ازدواج همان طور که می تواند سبب خوشبختی باشد اگر موفق و صحیح نباشد اسباب شکست و ناکامی خواهد بود

برای ایجاد یک رابطه زناشویی مناسب باید به چها عنصر مهم توجه داشته باشیم که شامل ارتباط هدفمند، درک درست، داوری نکردن و قبول مسئولیت آنچه در روابط زناشویی ما وجود دارد. این چهر عنصر مهم می تواند روابط زناشویی را متحول کنند و امید ما و رویاهای ما را برآورده سازند.

درک درست

تنها ارتباط نیست که می تواند روابط زناشویی را استحکام بخشد. ارتباط وسیله ای است که به کمک آن می توانیم یکدیگر را بهتر درک کنیم. درک درست روابط ما را غنی می کند و سوء تفاهم و درک نادرست روابط را از هم می پاشد. چند بار اتفاق افتاده با کسی که او را دوست داشته ایم بحث کرده ایم و بعدا فهمیده ایم که سوء تفاهمی بیش نبوده است.

یکی از مسائل رایج در مناسبات زناشویی این است که وقتی کسی را می شناسیم گمان می کنیم هر حرفی که برای کلمات و رفتار آنها در نظر بگیریم دقیق و درست است، تصور می کنیم می دانیم که آنها چه می گویند و چه منظوری دارند و با این حال معنا و مقصود مورد نظر آنها را درک نمی کنیم. بی جهت نتیجه گیری شتاب زده و اشتباه می کنیم.

ارتباط هدفمند

اگر قرار باشد از تفاوت های یکدیگر مطلع شویم و به آنها احترام بگذاریم به ارتباط احتیاج داریم. گفتن حقیقت در روابط زناشویی و به خصوص بیان حقیقت درباره احساساتمان در زندگی زناشویی بسیار حائز اهمیت است. صمیمیت در برقراری ارتباط نقش مهمی ایفا می کند، اما بدون درک هدف های زیربنایی ارتباط، حتی بهترین مهارت های ارتباطی بی نتیجه می مانند و محکوم به شکست هستند.

داوری نکردن

داوری نکردن منفی سومین عامل مهم در ایجاد روابط حمایتگرانه است که در نتیجه رسیدن به درک درست ایجاد می شود. وقتی بتوانیم تفاوت های خود را درک کنیم و احساسات و امیال خود را به طرز موفقیت آمیز مخابره کنیم می توانیم از شر داوری های منفی خلاص شویم. ارزیابی منفی از خویشتن و نتایج اعمال و رفتار ما مانع از آن می شود که بتوانیم استعدادهای خود را بروز دهیم. وقتی که احساس می کنیم که کافی نیستیم به تدریج به این نتیجه می رسیم آنچه داریم و یا آنچه به ما تعلق دارد کافی نیست. داوری های منفی مناسبات و روابط زناشویی ما را مختل می کنند.

رابطه زناشویی مطلوب نتیجه درک تفاوت هایی است که میان ما و همسران وجود دارد. با درک این تفاوت ها و احترام گذاشتن به آنها به روشنی بیشتری به وجوه تشابه خود پی می بریم. شناسایی شباهت ها منجر به محبت، همدلی، درک، پذیرفتن، تحمل کردن و یگانگی می شود. تصدیق کردن تفاوت ها هم موجب جلب، جذب، قدردانی، علاقه، احترام، هدفمندی و هیجان می شود.

با صحبت کردن و گوش دادن صمیمانه می توانیم از داوری کردن منفی که ما را از هم جدا می کند دست بکشیم و متوجه می شویم که این تفاوت ها نیستند که ما را از یکدیگر جدا می کنند، بلکه قضاوتی که ناشی از سوء تفاهم است روی روابط ما تاثیر نامساعد می گذارد.

قبول مسئولیت

عنصر مهم چهارم که به بهبود مناسبات زناشویی ما کمک می کند پذیرفتن مسئولیت مساوی در قبال حوادثی است که در روابط زناشویی اتفاق می افتد. اگر ندانیم که ما و همسرمان هر دو به یک اندازه مسئولیت داریم بخشودن به یک امر تقریبا غیر ممکن تبدیل می شود. تا به حال این احساس به ما دست داده که مرتب سرویس می دهیم، محبت می کنیم، زحمت می کشیم، اما چیزی متقابلا عایدمان نمی شود.

قربانی ها فکر می کنند آنها مسئولیتی در قبال اتفاقاتی که برایشان می افتد و یا مسئولیتی در قبال روحیه و احساس خود ندارند، آنها معتقد نیستند که می توانند در کار روابط زناشویی خود دخالت داشته باشند. طرز تلقی قربانی نه تنها روابط زناشویی بلکه زندگی را مختل می کند و اگر به شکلی درست برخورد کنیم نتایج بهتری بدست می آوریم و باید بدانیم که چگونه در ایجاد مسائل نقش داشته ایم.

همشهری آنلاین