فرضیه ی ماندن سیارات و ستارگان در مدارهای خاص

در این مقاله فرضیه ای را از نظریه های ثابت شده ی بسیار ساده پیرامون آهن رباها برای ماندن سیارات و ستارگان و اقمار در مدارهای خاص خود بیان می کنیم امید است که مورد توجه قرار گیرد

دنیای ما پر از اشیاء و اعمالی است که با دقت به آن ها می توان به برخی اسرار طبیعت پی برد. اعمالی بسیار ساده و عادی که اگر به دقت به آن ها نگاه شود، و رابطه ی معنی داری با سایر اجزا در آن ها پیدا کنیم، به اسراری پی می بریم که قابل توجه هستند. یکی از این اشیاء و اعمال آن، آهن ربا می باشد. همان طور که می دانید، هر آهن ربا دارای یک قطب مثبت و منفی است. اگر یک آهن ربا را نصف کنیم، هر کدام ازآن ها دارای یک قطب مثبت و منفی می شوند و این طور نیست که یکی فقط قطب مثبت و یکی فقط قطب منفی باشد. همچنین وقتی که دو سر هم قطب دو آهن ربا را به هم نزدیک کنیم، همدیگر را دفع می کنند و در یک پرش قطب های منفی با قطب های مثبت یا قطب های مثبت با قطب های منفی جفت می شوند. حال اگر ما آهن ربایی دایره ای داشته باشم و آن را درون میله ای ثابت نگه داریم، و یک آهن ربای دایره ای دیگری را روی آن قرار دهیم، آهن ربای دوم در فاصله ی خاصی از آهن ربای اول معلق می ماند. اگر همین آهن ربای اول را دارای چرخش کنیم، آهن ربای دوم هم حالت چرخشی به آن دست می دهد.

اما این مطالب چه ربطی به سیارات و ستارگان دارند؟

امروزه بر همه ثابت شده است که سیارات دارای یک قطب منفی و قطب مثبت هستند. کره ی زمین نمونه ی بارز این مسآله می باشد. نقطه ای را که ما شمال نام گذاری کرده ایم، همان قطب مثبت زمین و نقطه ای را که جنوب نام گذاشتیم، قطب جنوب می باشد. این قطب ها، زمین را دارای مغناطیسی کرده اند شبیه آهن ربا، با این تفاوت که مغناطیس زمین تحت تأثیر عوامل خاصی به گونه ی خاصی طراحی شده است.

همان طور که می دانید، زمین دو چرخش دارد، یک چرخش به دور خود و یک چرخش به دور خورشید. به این ترتیب زمین همزمان با چرخش به دور خود، به دور خورشید هم می چرخد. به این ترتیب ما شاهد شب و روز و فصل ها و سال ها می شویم.

وقتی به قمر زمین که همان ماه است نگاهی بیاندازیم، متوجه می شویم که ماه هم مثل زمین دارای چرخش است، یک چرخش به دور زمین و چرخش به دور خورشید.

با دقت در تمام نکته های بالا، می توانیم پی ببریم که چرا ماه و زمین به دور هم می چرخند. گفتیم که هر سیاره ای دارای یک قطب مثبت و منفی است. و این را هم بیان داشتیم که وقتی دو آهن ربا روی هم قرار بگیرند، در فاصله ی خاصی از همدیگر معلق می مانند. حال وقتی به سیارات نگاه می کنیم، متوجه می شویم که همین حالت مغناطیسی بین دو آهن ربا، برای آن ها هم صادق است.

فرض کنیم که تمام سیارات در نقطه ی ثابتی بودند و هر کدام دارای قطب مثبت و منفی بودند. این حالت درست مانند این است که چند آهن ربا را روی هم بگذاریم که هر کدام به نوبه ی خود در فاصله ی مشخصی از یکدیگر قرار می گیرند. حال اگر آهن ربای مرکزی را بچرخانیم، بدون شک در چرخش باقی تأثیر گذار است.

سیارات و اقمار آن ها هم به همین صورت است. شما زمین را در نظر بگیرید : میدان مغناطیسی زمین و ماه طوری هستند که مانند دو آهن ربا سبب دفع یکدیگر تا نقطه ی خاصی هستند. چرخش زمین بدون هیچ شک و شبهه ای در چرخش ماه تأثیر دارد، چرا که مغناطیس این دو در هم تأثیر می گذارد.

اما نکته ی مورد توجهی که وجود دارد، این است که مرکز منظومه ی ما خورشید می باشد و خورشید ستاره است و ستاره ثابت است و مثل ستارگان دارای چرخش به دور جرم دیگری نیست. بلکه تمام سیارات و اقمارشان دور خورشید می چرخند.

از آن جا که خورشید به دور خود می چرخد، پس مغناطیس آن بدون شک در چرخش سیارات و اجرام و اقمار دور آن هم تأثیر می گذارد.

اما وجود قطب های مغناطیسی تنها دلیل باقی ماندن سیارات در جای خود نیست، بلکه طرز قرار گرفتن این سیارات در میدان مغناطیسی یکدیگر هم عامل اصلی دیگری در پایداری سیارات در جای خود می باشند. یعنی سیارات و اقمار و اجرام باید حالتی شبیه به روی هم گذاشتن چند آهن ربا داشته باشند، تا بتوانند نیروی یکدیگر را دفع و در مکان هایی تقریباً ثابت باقی بمانند. برای واضح تر شدن مطلب این را بیان کنم که باید قطب های منفی و مثبت سیارات در یک راستا باشند تا بتوانند یکدیگر را دفع کنند و در جای معینی باقی بمانند.

اما مسأله ی مهم تری که وجود دارد، این است که چه عاملی سبب نگه داری قطب های منفی و مثبت سیارات در یک راستا می شود تا آن ها بتوانند یکدیگر را دفع و در نقطه ای خاص نگه داری شوند؟ برای فهم منظور، بهتر است به میله ای که حلقه ی آهن رباها را از آن رد می کنیم اشاره کنیم. یعنی در منظومه ی ما باید چیزی وجود داشته باشد که کار میله را انجام بدهد تا سیارات را در دافعه ی خاص خود، با فاصله های مشخص و معین از هم دور نگه دارد.

برای پی بردن به این مطلب باید برگردیم به مثال آهن رباها، و به این سؤال پاسخ دهیم :

که آیا می شود بدون وجود میله، آهن رباها را طوری قرار دهیم که بدون میله همدیگر را دفع و درجایی ثابت باقی بمانند؟

پاسخ این سؤال بلی است. اگر ما بتوانیم قطب منفی ای در بالا و قطلب مثبتی در پاییین ایجاد کنیم و آهن رباهایی را با فاصله های خاصی در بین این دو قطب فرار دهیم، متوجه می شویم که این عمل امکان پذیر می باشد.

با توجه به این مثال، می توان به این حقیقت پی ببریم که منظومه ی شمسی ما مانند یک ورقه ای است که یک ورقه ی دارای قطب منفی در بالا و یک ورقه ی دارای قطب مثبت در پایین دارد و همین دلیل اصلی ای برای نگهداری تمام سیارات و اقمار موجود در منظومه ی شمسی می باشد. بدون شک بر این اساس قطب مثبت تمام سیارات باید بالا باشد و قطب منفی آن ها باید پایین آن ها باشد مانند زمین.

پس وجود قطب منفی و مثبت در بالا و پایین منظومه ی شمسی، می تواند علت باقی ماندن سیارات در صفحه ی منظومه ی شمسی و در نقطه و مکان خاص خود باشد. اما تأثیر مغناطیس سیارات بر همدیگر و چرخش آن ها هم بر این مسأله تأثیر گذار هست.

سید احسان راستگو سوق