حاتمی‌کیا باید با خودش خلوت کند

● نقد شفاهی فیلم "گزارش یک جشن"
این فیلم حاتمی‌کیا به نوعی مانند خودش گم شده است، گمشده؛ بدین معنا که دیگر نمی‌داند باید چه فیلمی بسازد.
ورود به حوزه سیاست در فیلم به این میزان …

نقد شفاهی فیلم "گزارش یک جشن"

این فیلم حاتمی‌کیا به نوعی مانند خودش گم شده است، گمشده؛ بدین معنا که دیگر نمی‌داند باید چه فیلمی بسازد.

ورود به حوزه سیاست در فیلم به این میزان آشکار و خط کشی شده می‌تواند به منزله سم برای فیلمساز باشد و فیلمساز را نابود کند.

ساختن فیلم سیاسی خوب است چراکه ما در این زمینه آثار زیادی نداریم اما باید در این راستا به این نکته نیز توجه داشت که سیاست‌زدگی در فیلم می‌تواند یک فیلمساز محبوب را به فیلمسازی مورد اعتراض مردم تبدیل کند.

"گزارش یک جشن" یک بیانیه سیاسی است نه سینما، آقای حاتمی‌کیا می‌توانست مقاله‌ای با محوریت فیلم بنویسد و َآن را مطبوعات ارائه دهد تا چاپ شود.

این فیلم دارای هیچ‌گونه ساختار، قصه و فرمی نیست و مشخص نیست کارگردان در پی القای چه پیامی داشته است که تا به حال نگفته است.

در دو سال گذشته اتفاقاتی در تاریخ ایران رخ داده است، اما مسئله این است که سینما احتیاج به درام دارد اگر موضوع مورد نظر منجر به فرجامی روشن نشود نشان دهنده این است که فیلمساز دچار سردرگمی است.

برخلاف سال گذشته که فیلم "به رنگ ارغوان" حاتمی‌کیا را پسندیدم و به نظرم افتخار جشنواره بود اما امسال "گزارش یک جشن" طرفداران حاتمی‌کیا را از فیلمسازی وی ناامید کرد و این نشان دهنده این است که حاتمی‌کیا باید بار دیگر با خود خلوت کند و به خاطر بیاورد که باید برای مردم فیلم بسازد، چراکه این فیلم برای مردم نیست بلکه برای یک عده جناح‌های سیاست‌زده است که دوست دارند برای حاتمی‌کیا هورا بکشند.

برای ما که حاتمی‌کیا و آثار وی مانند "آژانس شیشه‌ای" را دوست داریم این فیلم ناامید کننده است.

محمدتقی فهیم