شاد کردن مردم چه زیباست

برنامه های تلویزیونی عید امسال با سال های گذشته تفاوت های قابل ملاحظه ای داشت. از به روزتر ین فیلم های سینمایی، برنامه های مستند، سریال های شاد و مفرح و برنامه هایی برای کودکان …

برنامه های تلویزیونی عید امسال با سال های گذشته تفاوت های قابل ملاحظه ای داشت. از به روزتر ین فیلم های سینمایی، برنامه های مستند، سریال های شاد و مفرح و برنامه هایی برای کودکان و نوجوانان. آنچه از پرس و جوها بر می آید مردم سال شادی را در رسانه ملی دیدند. از مسوولین صدا و سیما که گام اول را در انجام وظائفشان که همان سرگرم کردن و شاد کردن مردمی است که بار امانت بزرگ رسانه ملی را با آن همه امکانات و بودجه در دستان آن ها می بینند برداشتند، تبریک می گویم و مطمئن هستم که آن ها نیز از این شادی و در کنار مردم بودن لذت می برند. حال اگر چنین است تصور کنید اگر مردم رنگ صداقت را از این رسانه ملی ببینند چگونه سپاسگزار خواهند بود. امید آن که نگاه مسئولین به این حرکت، دفع الوقت یا باز کردن سوپاپ فشار نباشد. از شهروندان خوب و هوشمند نیز تشکر می نمایم که صدای خود را به گوش مسئولین رساندند تا شاید این ضرب المثل تحقق یابد که: سالی که نکوست از بهارش پیداست.

آنچه در این مختصر مورد نظر نگارنده است بررسی اجمالی سریالهای مناسبتی این روزهاست.دو سریال "چهار دیواری" به کارگردانی سیروس مقدم و "زن بابا" کاری از سعید آقا خانی تقریبا به یک سبک وسیاق بود. هر دو سریال شباهت های زیادی با هم داشتند و به قصد سر گرمی و شاد کردن تماشاگران طراحی و ساخته شده بودند عوامل سازنده هر دو از چهره های با سابقه در ساخت سریالهای سر گرم کننده و کمدی و شناخته شده هستند.

اگر چه سوژه های این دو سریال در برخی موارد تکراری است اما همچنان می تواند برای مخاطبانی که بدنبال گذراندن اوقاتی سالم و شاد در کنار خانواده هستند جذاب و قابل قبول باشد. اما در مورد سریال دیگر "دارا و ندار" به کارگردانی مسعود ده نمکی که ظاهرا فوران یک اندیشه فیاض است، سعی دارد واقعیت ها را واژگونه به تماشاگرانش نمایش دهد. سازندگان این سریال به شیوه سطحی ترین فیلم ها سعی دارند اثبات نمایند فقر، نداری و بدبختی چگونه شادی و عشق و معرفت عارفانه به بار می آورد و ثروت و دارایی چطور موجب مصیبت بدبختی و بی سوادی و حماقت می شود.

با دیدن این سریال من کاملا متوجه شدم که چگونه بعضی ها مصیبت رانت های نفتی را به جان می خرند وشکنجه گاه هایی در پنت هاوس ها و ویلاهای شمال شهر و کشورهای خارجی برای خود وخانواده شان فراهم می نمایند و چگونه فرزندان خود را برای کسب حماقت و بی سوادی به دانشگاهای اروپا و آمریکا می فرستند و خاضعانه با فداکاری، فقر بدبختی را برای کثیری از مردم بجا می گذارند تا شاد و خرم در مخروبه ها به معرفت و کمال برسند.

نویسنده : زهره نبی زاده