ویژگی اولین فرزند دختر

اگر فرزند بزرگ خانواده دختر باشد .‌احساس مادرانه او بسیار قوی است . وی این احساس را معمولاً نسبت به بچه های پس از خود دارد. به ویژه هنگامی که مادر در منزل نباشد . او سریع و راحت این …

اگر فرزند بزرگ خانواده دختر باشد .‌احساس مادرانه او بسیار قوی است . وی این احساس را معمولاً نسبت به بچه های پس از خود دارد. به ویژه هنگامی که مادر در منزل نباشد . او سریع و راحت این نقش را ایفا می کند . به این جهت خواه ناخواه این کودک می پذیرد که مادر یا مامان است ، و گاه باور می کند که نه تنها کودک نیست ، بلکه حتی زن بزرگی است ، لذا در بازیها ،‌ تعارفات و حتی غذا پختن و تمیز کردن خانه این احساس را بروز می دهد . این دختران خواه و ناخواه و زودتر از بقیه باید از خانواده خود جدا شوند زیرا به زودی خواستگاری ظاهر شده و او را به خانه دیگر خواهد برد . در این زمان دختر در می یابد . که دوران بچگی او ناقص مانده و آن را به درستی و خوبی درک نکرده است لذا دوست دارد شوهرش نیازها و حالات کودکانه او را درک کند و از آن استقبال نماید چنین دختری در روابط زناشویی به کوچکترین بهانه قهر می کنند و در این حال توقع و انتظار دارد که شوهر به سوی او آمده و ناز او را بکشد . حال اگر این دختر در خانه ای رشد کند که در آن مادر به فرزند خود توجه کافی داشته و دارند ، در این صورت دختر حالت مادر سالار یافته و در زندگی عادی خود هم آن روش را به خوبی به کار می گیرد.

یک نکته دیگر در برخورد والدین با فرزندان بزرگ آن است که معمولاً سطح توقعات پدرو مادر تعریف شده و مورد درخواست است . اما نیازها و احساسات فرزند بزرگتر مورد توجه قرار نمی گیرد. از این رو احساس تنهایی در آنها پیدا می شود . و شدت می گیرد .

فرزند بزرگ در عین آن که توقعات و خواستهای پدر و مادر را پذیرفته ،‌ نمی تواند رفتارهای کودکانه داشته باشد . از آزادی عمل برخوردار نیست . اما می بیند که فرزندان بعدی تحت کنترل چندانی نبوده و حتی از آزادی عمل بشتری برخوردارند . از این رفتار ناراحت می شود . این ناراحتی در فرزنداان دختر تبدیل به حسادت می شود . دختر بزرگ مخصوصاً به فرزندان بعدی ( چه دختر و چه پسر ) حالت حسادت می یابد . دختر بزرگ این حسادت را به اشکال مختلف از خود نشان می دهد ، به این جهت او رابطه خوبی با خواهران و برادران خود ندارد . لذا پس از رسیدن به دوران بلوغ دختر بزرگترمی کوشد هر چه سریعتر از محیط خانواده جدا شده و ازدواج نماید . ازدواج راهی برای استقلال و دور شدن از افرادی است که احساس راحتی با آنان ندارد ، حتی آنان را موجوداتی غیرقابل تحمل می داند . این احساس موجب بروز تنش های مداوم در خانه است . مگر آن که مادر باهوش و زیرک بوده به مساوات با همه بچه ها برخورد کرده ، میان آنان در نظر و عمل تفاوتی نگذارد . در این حال روابط فرزندان رو به بهبود نهاده و عادی می شود .

والدین در خانواده های معمولی ایرانی توجه زیادی به فرزندان دوم تا ما قبل آخر ندارند . از این رو علاوه بر آزادی عمل و نداشتن مسئولیت ، آنان از امکانات و امتیازات مادی و معنوی چندانی برخوردار نیستند و این امر بر مشکلات روحی و شخصیتی آنان می افزاید . چنانچه اشاره شد رفتار والدین با فرزند اول و آخر تابع نظم خاص است که در فرزند اول به شکل توجه و نظارت و اعطاء امتیازات هست در بچه آخر اعطاء امتیازات ، آزادی عمل ، توقع نداشتن برای تنظیم رفتار و عملکرد فرزند است .