عملیاتی که جوی خون جاری شد

سردار سلیمانی روایت می کند

در عملیات «کربلای ۴» لب خاکریز نشسته بودم، نگاه کردم، فرمانده گردان چشمش را به چشم من دوخت، او با این نگاهش می‌خواست از من کسب تکلیف کند که چه کار کنم.

سردار حاج قاسم سلیمانی عملیات «کربلای ۴» و نقش فرماندهان و رزمندگان در این عملیات را این چنین روایت می کند:در عملیات «کربلای ۴» لحظه قبل از شروع عملیات، این عملیات لو رفت و دشمن شروع کرد به ریختن آتش در ساحل ما.

تعداد زیادی از لشکرها در ساحل کم عرض رودخانه اروند بین نهر «خیِّن» و نهر «عَرَیض» وارد ساحل می شدند، عرض رودخانه هم ۴۰۰ متر بود، در لابلای چولان ها و نی های کوتاه نشسته بودند و کفش های غواصی را پای خودشان می کردند، انفجار عظیمی رخ داد، دشمن همه آتش را در این ساحل باز کرد؛ هواپیماها منور ریختند و منطقه مثل روز روشن شد.

لب خاکریز نشسته بودم، نگاه کردم، فرمانده گردان چشمش را به چشم من دوخت، او با این نگاهش می خواست از من تکلیف کند که چه کار کنم؟

جوی خون از چولان ها به سمت رودخانه جاری شده بود؛ حداقل ۱۰ ـ ۱۵ نفر از بچه ها در نقطه ای که بودیم، شهید شدند؛ وقتی که گردان ۳۰۰ نفره از ابتدای پل دریاچه ماهی به طرف انتها می آمد، به ۲۰۰ نفر می رسید؛ آنها مجروح یا شهید می شدند و اطراف پل می ریختند.

فرمانده ایستاده می آمد، وقتی گفتم برو، سؤال نکرد؛ بچه ها با ندای «یا زهرا(س)» و «یا حسین (ع)» می رفتند.

عراقی ها مثل صیادهایی که مرغابی صید می کنند، لب ساحل ایستاده بودند و ساحل را شکستند. علی رغم اینکه برخی می گویند عملیات «کربلای ۴» ناموفق بود، به نظرم عملیاتی موفقیت آمیز، به دلیل فرماندهی در جنگ بود.