بیماران هموفیلی می توانند ورزش کنند

باید توجه داشته باشید کودک مبتلا به هموفیلی نباید به خاطر ترس از آسیب و خونریزی از ورزش دوری کند, بلکه ورزش عضلات را قوی ساخته و می تواند از این طریق از مفاصل محافظت کند چراکه عضلات ضعیف نمی توانند از مفاصل بخوبی حمایت کنند و خطر خونریزی را بیشتر می سازند

باید توجه داشته باشید کودک مبتلا به هموفیلی نباید به خاطر ترس از آسیب و خونریزی از ورزش دوری کند، بلکه ورزش عضلات را قوی ساخته و می‌تواند از این طریق از مفاصل محافظت کند چراکه عضلات ضعیف نمی‌توانند از مفاصل بخوبی حمایت کنند و خطر خونریزی را بیشتر می‌سازند.

بعلاوه اگر بتوان به بیمار امکان انجام ورزش‌ها و تفریحات مورد علاقه و مناسب را داد، در این صورت بیمار انگیزه بیشتری پیدا می‌کند و تمایل بیشتری برای همکاری نیز خواهد داشت.

ولی هر ورزشی نیز مناسب نیست و این افراد باید با پزشک خود در مورد انتخاب ورزش مشورت کنند. در گذشته به علت بی توجهی‌ها و ناآگاهی، بسیاری از دانش‌آموزان هموفیلی دچار معلولیت و آسیب‌های برگشت‌ناپذیر می‌شدند.

امروزه با مطالعات صورت گرفته، ورزش‌های سبک و هوازی ، نه‌تنها خطر زیادی در بر ندارد بلکه امری ضروری برای رسیدن به نشاط روحی و جسمی نیز محسوب می‌شود.

در ساعات مربوط به تربیت بدنی، باید فعالیت‌های کم‌فشار و کم‌خطر برای دانش‌آموزان هموفیلی در نظر گرفته شود.

توجه به این مساله بسیار مهم است که این دانش‌آموزان نباید از همه بازی‌ها محدود شوند، زیرا با این کار احساس تنهایی کرده و ممکن است رفتارهای خطرناک از آنها سر بزند.

مطمئنا برای این بیماران ورزش‌هایی مناسب‌تر است که احتمال آسیب در آنها حداقل باشد. ورزش‌های سنگین مانند کشتی یا ورزش‌هایی که برخورد در آنها زیاد است مثل فوتبال خطرناک هستند و توصیه می‌شود از این ورزش‌ها پرهیز شود.

ورزش‌های گروهی نیز مثل بسکتبال، خطر زیادی دارند ولی اغلب محدودیتی از این لحاظ در نظر گرفته نمی‌شود.

اغلب پزشکان برای این بیماری فعالیت‌های کم برخوردی نظیر نرمش‌های کششی، شنا، تنیس روی میز، بدمینتون، دو، دوچرخه‌سواری و شطرنج را توصیه می‌کنند.

در واقع از مناسب‌ترین ورزش‌ها برای مبتلایان به هموفیلی، ورزش‌های هوازی یا همان ایروبیک است که کمتر به مفاصل فشار وارد می‌آورد.

تمرینات هوازی تمریناتی است که با شدت و فشار کمتر انجام شده و در مدت زمان طولانی‌تری قابل اجرا است.

اغلب مدت زمان انجام این تمرینات بیشتر از پنج دقیقه است. برای مثال پیاده روی و دوچرخه‌سواری و ورزش‌هایی از این قبیل هوازی محسوب می‌شوند.

معمولا توصیه‌هایی برای ورزش کردن وجود دارد که بیماران هموفیلی باید آنها را بیشتر جدی بگیرند. به عنوان مثال هنگام تمرین ورزشی باید از کفش ورزشی مناسب و لباس راحت استفاده شود.

ابتدای ورزش حتما باید به مدت پنج دقیقه بدن خود را گرم کنند تا از آسیب عضلانی جلوگیری نمایند. حداقل هفته‌ای سه روز و روزانه ۲۰ دقیقه، به طور منظم و مستمر به ورزش مناسبی بپردازند.

این بیماران باید در حد توانایی خود ورزش کرده و از وارد کردن فشار زیاد به خود و ایجاد خستگی بیش از حد بپرهیزند. پس از اتمام تمرینات ورزشی نیز باید بتدریج فعالیت خود را کمتر و سپس آن را متوقف کنند. مثلا می‌توانند در همان محیط چند دقیقه آرام راه بروند.

بیماران هموفیلی نباید هیچ‌گاه به ورزش‌های سنگین یا شدید مانند وزنه‌برداری بپردازند. در ورزش‌های رقابتی و ورزش‌های رزمی خطر آسیب افزایش می‌یابد.

ورزش‌هایی مثل سنگ‌نوردی و کوه‌پیمایی‌های طولانی و دشوار نیز بالقوه خطرناک بوده و برای این گروه ممنوع است.

بیشتر اوقات به بیماران هموفیلی توصیه می‌شود در ساعات اولیه روز، پس از تزریق داروی خود ورزش کنند. این ورزش باید منظم باشد و نباید به طور ناگهانی شروع به ورزش‌های طولانی کرد.

بیمارانی که از کمبود شدید فاکتورهای انعقادی رنج می‌برند، باید مواظب باشند و این گروه حتی ورزش‌های ایروبیک را نیز باید با احتیاط کامل انجام دهند و معمولا توصیه می‌شود این افراد پیاده‌روی آرام انجام دهند.

برخی از پزشکان اعتقاد دارند شنا بهترین ورزش برای هموفیلی‌هاست، زیرا این ورزش علاوه بر تقویت عضلات بدن و استحکام رگ‌ها، فشار شدیدی بر عضلات وارد نکرده و مناسب‌ترین فعالیت بدنی برای بیماران هموفیلی محسوب می‌شود.(جام جم - ضمیمه سیب)

فاطمه خداکرمی