مرگ ستارگان و جهان غبارآلود

پیش از آنکه جهان هفتصد میلیون ساله شود، بعضی از کهکشان های آن انباشته از مقدار زیادی غبار بود. اما این همه غبار از کجا آمده است؟ اخترشناسانی که از تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا …

پیش از آنکه جهان هفتصد میلیون ساله شود، بعضی از کهکشان های آن انباشته از مقدار زیادی غبار بود. اما این همه غبار از کجا آمده است؟ اخترشناسانی که از تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا استفاده کرده اند، گمان می برند که منشاء این گرد و غبار ابرنواخترهای نوع دوم است. این ابرنواخترها انفجار های شدید عظیم ترین ستارگان جهان است. غبار در کیهان مهم ترین بخش کهکشان ها، ستارگان، سیاره ها و حتی حیات است. تاکنون اخترشناسان فقط دو منبع تشکیل این غبارها را می شناختند: جریان خروجی از ستارگان قدیمی خورشیدمانند که میلیاردها سال عمر دارند و فضایی که تراکم آهسته مولکول ها در آن رخ می دهد. مشکلی که این دو طرح داشتند اینکه هیچ کدام نمی توانستند برای اینکه چرا جهان در مدت فقط چند میلیون سال چنین غبارآلود شده است، توضیحی ارائه دهند. طبق نظریه اخترشناسان بخشی از این گرد و غبار از انفجار ابرنواختر به وجود آمده است، ولی شاهدی برای اثبات آن نداشتند. اما اخترشناسان به تازگی با استفاده از تلسکوپ های فضایی و مستقر در زمین توانستند مقدار قابل توجهی از غبار داغ را در باقی مانده های یک ستاره عظیم بیابند.

از آنجایی که طبق این پژوهش ها مشخص شده است ابرنواخترها می توانند مقدار زیادی گرد و غبار تولید کنند، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که چنین انفجارهایی می تواند مقدار زیاد غبار را- در ابتدای جهان- توجیه کند. از آنجایی که ابرنواخترها بسیار سریع به پایان سرنوشت خود نزدیک می شوند، اخترشناسان به تلسکوپ های بسیار حساسی نیاز دارند تا بتوانند طی چند ماه بعد از انفجار به بررسی آن بپردازند. دانشمندان بر این باورند که ابرنواخترها مقدار زیادی غبار تولید کرده اند، اما امکانات فناوری آنها برای تولید این غبارهای تولید شده در گذشته برای بررسی آنها کافی نیست.

Spaceflightnow.com