ناراحتی گوش شناگران

‌ناراحتی گوش شناگران حالتی است که در آن گوش خارجی بیمار به دلیل التهاب، تحریک یا عفونت دردناک می‌شود. این علائم را بیمار زمانی تجربه می‌کند که آب آلوده وارد گوشش شود. ورود آب …

‌ناراحتی گوش شناگران حالتی است که در آن گوش خارجی بیمار به دلیل التهاب، تحریک یا عفونت دردناک می‌شود. این علائم را بیمار زمانی تجربه می‌کند که آب آلوده وارد گوشش شود. ورود آب آلوده این امکان را فراهم می‌آورد که باکتری‌ها به گوش خارجی نفوذ کرده و باعث درد شوند. از آنجا که این حالت بیشتر نزد شناگران دیده می‌شود به‌عنوان «گوش شناگران» نامیده می‌شود.

گوش شناگران بیشتر در کودکان و نوجوانان دیده می‌شود اما نزد مبتلایان به اگزمای پوست کانال (حالتی که باعث پوسته ریزی و خارش پوست گوش می‌شود) و همچنین نزد کسانی که تجمع جرم در داخل کانال گوششان زیاد است نیز دیده می‌شود.

مرطوب بودن کانال گوش ،عامل شایع عفونت گوش خارجی است. ‌ هنگام دوش‌گرفتن ، شناکردن ممکن است آب وارد کانال گوش شود. زندگی در محیط‌های شرجی نیز می‌تواند باعث مرطوب‌ شدن مجرای گوش شود. وقتی داخل کانال مرطوب باشد، باکتری‌ها که به طور معمول در کانال گوش ساکن هستند شروع به تکثیر می‌کنند و باعث تحریک و عفونت کانال می‌شوند. اگر عفونت گسترش یابد نواحی مجاور گوش را نیز ممکن است گرفتارکند. عوامل دیگری که ممکن است در ایجاد گوش شناگر نقش داشته باشند عبارتند از:

ـ‌ آلوده بودن آب استخر یا وان

ـ‌ تمیز کردن مکرر گوش با گوش پاک کن

ـ‌ تماس با مواد شیمیایی خاصی مثل اسپری یا رنگ مو

ـ‌ صدمه به پوست کانال به دنبال شستشوی گوش برای خارج کردن جرم گوش

ـ‌ وجود زخم روی پوست کانال گوش

ـ‌ وجود ضایعات پوستی کانال مثل اگزما

علائم و نشانه ها

شایع‌ترین علائم گوش شناگران، خارش گوش و درد خفیف تا متوسط گوش است. با دست‌زدن به گوش یا حرکت دادن لاله گوش این درد بدتر می‌شود. دیگر علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل هر یک از موارد زیر باشد:

ـ‌ احساس پری و کیپ شدن گوش

ـ‌ خروج چرک از گوش

ـ‌ تب

ـ‌ کاهش شنوایی

ـ‌ درد شدیدی که ممکن است به گردن، صورت یا به اطراف گوش تیر بکشد.

ـ‌ ممکن است به نظر برسد که لاله گوش به طرف جلو رانده شده است.

ـ‌ تورم غدد لنفاوی گردن

ـ‌ قرمزی و تورم پوست اطراف گوش

عوارضی که در صورت درمان نشدن گوش شناگران ایجاد می‌شوند عبارتند از:

ـ‌ عفونت مکرر و مزمن کانال گوش

ـ‌ کاهش شنوایی: در صورت درمان عفونت گوش معمولا شنوایی نیز به حالت اولیه برمی‌گردد.

ـ‌ آسیب و تخریب غضروف یا استخوان گوش: این حالت در موارد شدید و معمولا در مبتلایان به دیابت دیده می‌شود که عفونت از طریق قاعده جمجمه یا در امتداد اعصاب مغزی گسترش می‌یابد. در این حالت به آن عفونت بدخیم کانال گوش خارجی گفته می‌شود که خطرناک است لذا مبتلایان به دیابت اگر به عفونت گوش مبتلا شوند باید سریعا به پزشک مراجعه کنند .

دکتر محمدحسن عامری

متخصص گوش، حلق و بینی