خودروسازان پیش از آنکه خودروساز شوند

اولین خودروهای دنیا به سبک مدرن را به امثال فورد یا مرسدس بنز نسبت داده اند

اولین خودروهای دنیا به سبک مدرن را به امثال فورد یا مرسدس بنز نسبت داده‌اند. اما این به آن معنا نیست که خودروسازان بزرگ و پرسابقه دنیا لزوما کارشان را با تولید خودرو آغاز کرده باشند. بسیاری از بنیان‌گذاران خودروسازان بزرگ دنیا در ابتدای کار هرگز به فکر خودروسازی نبوده‌‌اند و برخی حتی تا ده‌ها سال بعد هم به این عرصه وارد نشده‌اند. ساخت آسیاب‌کن قهوه، چتر، دوچرخه، استخراج زغال‌سنگ، پل‌سازی و حمل‌ونقل محموله‌های پستی از جمله فعالیت‌های خودروسازان بوده پیش از آنکه خودروساز شوند.

تاتا

جامستی نوسروانجی تاتا شرکت مالی خصوصی‌اش را در سال ۱۸۶۸ تاسیس کرد. او مجموعه تحت مالکیتش را در سال ۱۸۷۴ وارد صنعت نساجی کرد و «بافندگی مرکزی هند» را بنیان گذاشت. تاتا کمی بعد صنعت هتلداری را به هم دایره فعالیت‌هایش اضافه کرد و هتل قصر تاج‌محل را بنیان گذاشت، هتلی زیبا که اولین هتل لوکس هند محسوب می‌شود. تاتا استیل در سال ۱۹۰۷ و کارخانه‌ای برای تولید موتورهای هیدروالکتریک در سال ۱۹۱۰ تداوم ماجراجویی‌های تاتا در عرصه صنعت بودند. خطوط هوایی تاتا هم در سال ۱۹۳۲ آغاز به‌کار کرد و در نهایت تاسیس شرکت مهندسی و لکوموتیوسازی در سال ۱۹۴۵ بود که مبنای تولید خودروساز امروزی به نام تاتا موتورز شد. تاتا در سال ۱۹۹۸ اولین خودروی تمام هندی را به نام «تاتا ایندیکا» تولید و معرفی کرد. داستان تاتا با خرید جگوارلندرور، خودروساز لوکس بریتانیایی، همچنان ادامه دارد.

میتسوبیشی

میتسوبیشی در سال ۱۸۷۳ در قالب یک شرکت پستی آغاز به‌کار کرد. در سال ۱۸۷۵ و با گسترش خطوط تجاری تا شانگهای در چین، میتسوبیشی کار ارسال نامه و محموله را تحت قراردادی با دولت ژاپن آغاز کرد. این شرکت ژاپنی بعدها وارد عرصه صنعت و معدن هم شد و مجموعه‌هایی عملیاتی برای استخراج زغال سنگ احداث کرد، از جمله مجموعه‌ای در جزیره هاشیما که برای آنهایی که فیلم «اسکای‌فال» از مجموعه جیمز باند را دیده‌اند منظره آشنایی دارد. فعالیت در استخراج مواد خام از معادن و نیاز مبرم به حمل آنها به دیگر نقاط، در اوایل قرن بیستم پای میتسوبیشی را به صنعت کشتی‌سازی باز کرد. اینها البته برای شرکت ژاپنی کافی نبود و بعدها به ریل‌سازی، انبارسازی، بانکداری و صنعت بیمه هم وارد شد. در سال ۱۹۱۱ میتسوبیشی کارخانه‌ای برای تولید موتورهای هیدروالکتریک در توکیو تأسیس کرد، اگرچه تقاضایی برای آن وجود نداشت. سرانجام تجربه میتسوبیشی در صنایع سنگین، آن را به تولیدکننده ماشین‌هایی سنگین، هواپیما (مانند جنگنده A۶M که در جنگ جهانی دوم پرواز کرد) و ابزارهای صنعتی تبدیل کرد.

لامبورگینی

بلافاصله پس از پایان جنگ جهانی دوم، فروچیو لامبورگینی دریافت که ایتالیا به شدت محتاج تراکتور برای زمین‌های کشاورزی است و بنابراین در سال ۱۹۴۸ «لامبورگینی تراتوری» را تاسیس کرد تا به این نیاز پاسخ گوید. لامبورگینی تا سال ۱۹۵۸ موتور تراکتورهایش را از تأمین‌کننده‌های خارجی قطعات، مانند مرسدس بنز، خریداری می‌کرد، اما از آن زمان به بعد خود آنها را تولید کرد. سازنده ایتالیایی در سال ۱۹۶۵ صاحب کارخانه‌ای تازه شد. کسب‌و‌کار لامبورگینی آن‌قدر سودآور بود که فروچیو را به فکر تولید خودروهای اسپورت بیندازد. می‌گویند وقتی لامبورگینی از فراری درخواست دریافت تاییدنامه‌ای برای تولید خودرو کرد، مدیران خودروساز ایتالیایی طفره رفته و به او گفته‌اند بهتر است تولید تراکتور را پی بگیرد. به هر حال لامبورگینی در سال ۱۹۶۳ کارخانه تازه‌ای در سانتاگاتا بلونزه احداث کرد و اولین محصولش خودرویی به سبک سنتی خودروهای اسپورت ایتالیایی بود که V-۱۲ ۳۵۰ GT نام داشت.

هوندا

جنگ جهانی دوم، ژاپن را به ویرانه‌ای تبدیل کرد و وقتی پایان یافت، دوچرخه اصلی‌ترین وسیله حمل‌ونقل اغلب ژاپنی‌ها بود. در آن روزها سوشی‌هیرو هوندا تصمیم گرفت با ایجاد تغییراتی در دوچرخه‌ها، نوعی موتورسیکلت سبک (شبیه موتور گازی) با قیمت ارزان تولید کند. هوندا کار خود را از سال ۱۹۴۶ آغاز کرد. کارخانه کوچک او قطعات دوچرخه‌ها را از هم جدا می‌کرد، در برخی از آنها تغییراتی ایجاد می‌کرد و به همراه یک سیستم موتوری بار دیگر سر هم می‌کرد. هوندا در سال ۱۹۴۷ اولین موتورسیکلتش به نام «تیپ A»(A-Type) و در پی آن در سال ۱۹۴۹ «تیپ D) «D-Type) را تولید کرد. هوندا امروز از بزرگ‌ترین خودروسازان ژاپن است، اما موتورسیکلت‌های آن هم در سراسر جهان بسیار معروف و پرطرفدارند.

سوزوکی

میشیو سوزوکی در سال ۱۹۲۰ شرکت تولیدی سوزوکی را در هاماماتسو در ژاپن تأسیس کرد. به‌دلیل آسیب‌های فراوان در جریان جنگ جهانی دوم، فعالیت‌های سوزوکی در سال ۱۹۴۵ به شیزوکا منتقل شد، اما در سال ۱۹۴۷ بار دیگر به هاماماتسو بازگشت و در سال ۱۹۵۲ تولید موتورسیکلت سبکی را آغاز کرد که سوختش گازوئیل بود. استقبال از این دوچرخه موتوری بسیار بالا بود و فروش خوب موجبات تولید و عرضه موتورسیکلتی قوی‌تر با موتوری به حجم ۶۰ سی‌سی را فراهم آورد. سوزوکی در سال ۱۹۵۵ تولید موتورسیکلت‌هایی کامل با حجم ۱۲۵ سی‌سی را آغاز کرد و در اکتبر همان سال از خودروی کوچکی با حجم موتور ۲۶۰ سی‌سی به نام «سوزولیت» پرده‌برداری کرد. اولین خودروی کامل سوزوکی، خودروی کوچکی به نام «فرانته» بود که در سال ۱۹۶۵ اولین نمونه‌اش به بازار عرضه شد.

پژو

ژان‌پیر و ژان‌فردریک پژو، درسال ۱۸۱۰ میلادی پژو را در فرِرِس فرانسه بنیان گذاشتند. آنها آسیاب پدرشان را به کارگاهی ریخته‌گری تبدیل کردند که خروجی‌اش محصولاتی چون آسیاب‌کن قهوه، اره و چتر بود. پژو در سال ۱۸۸۶ تولید دوچرخه‌ای ارزان‌قیمت را آغاز کرد؛ از همان دوچرخه‌های کلاسیک معروفی که چرخ جلویشان چندین برابر عقبی بود. پژو بعدها دوچرخه‌هایش را به شکل مدرنی تولید کرد که هر دو چرخ آنها به یک اندازه بودند. پژو تولید خودرو را در سال ۱۸۸۹ با خودرویی سه‌چرخه تجربه کرد که با نیروی بخار حرکت می‌کرد. اولین خودروی سوختی و چهارچرخ پژو در سال ۱۸۹۰ تولید شد: «تیپ ۲» (Type ۲) که موتورش را دایملر آلمان تولید کرده بود. پژو البته همچنان یکی از بهترین تولیدکنندگان دوچرخه در دنیاست.

هیوندای

در اواخر جنگ جهانی دوم که اشغال شبه جزیره کره از سوی ژاپن پایان یافت، گروه «هیوندای توگون» (Hyundai Togun) در قالب یک شرکت ساخت‌وساز ثبت شد که برای ارتش آمریکا پل و زیرساخت‌های دیگر را بنا می‌کرد، از جمله پل جامونا. گروه هیوندای تا زمان شروع ساخت خودرو باز هم شغل عوض کرد: «هیوندای موتورز» در سال ۱۹۶۷ تاسیس شد و در دهه ۷۰ به‌کار کشتی‌سازی و در دهه ۸۰ میلادی به تولید قطعات و لوازم الکترونیکی مشغول شد. هیوندای موتورز اولین فعالیت‌هایش در عرصه خودروسازی را با گواهی و بودجه میتسوبیشی آغاز کرد.