کلسترول و سرطان پروستات ارتباط دارند؟

محدود کردن دریافت چربی و تنظیم چربی های خون برای بیمارانی که عمل جراحی سرطان پروستات انجام داده اند از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

بر اساس تحقیقاتی که بر روی هزار بیمار انجام شد مشخص گردید سطح بالای کلسترول و تری گلیسرید خون خطر ابتلا و عود سرطان پروستات را افزایش می دهد. این مطالعه در دانشگاه Duke در کارولینای شمالی بر روی هزار نفر از بیمارانی که مبتلا به سرطان پروستات بودند انجام گرفت.

برای انجام این مطالعه اطلاعات و مقادیر چربی های خون بیماران جمع آوری شد. در ادامه ارتباط بین کلسترول و تری گلیسرید بالا با افزایش خطر ابتلا یا عود سرطان پروستات مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بالا بودن چربی های خون خطر ابتلا به سرطان پروستات را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. همچنین بالا بودن این مقادیر خطر عود سرطان را در بیمارانی که مراحل بهبودی را طی می کنند افزایش می دهد. نکته مهم این مطالعه این بود که محدود کردن دریافت چربی و تنظیم چربی های خون برای بیمارانی که عمل جراحی سرطان پروستات انجام داده اند از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

سرطان پروستات

پروستات غده‌ای در دستگاه تناسلی است. پروستات اجزاء مایع منی را می‌سازد و ذخیره می‌کند و در لگن، زیر مثانه و جلوی راست‌روده، ‌قرار گرفته است. قسمتی از پیشابراه ـ لوله‌ای که ادرار را از مثانه خارج می‌کند ـ از پروستات می‌گذرد. پروستات سالم تقریباً به اندازۀ یک گردو است. اگر رشد پروستات خیلی زیاد باشد، به علت محل قرارگیری این غده، جریان ادرار کند یا متوقف می‌شود.

یک عامل خطرزای مهم در سرطان پروستات سن است. بیش از ۷۰ درصد از مردان که سرطان در آنها مشخص شده است، بیش از ۶۵ سال سن دارند. به‌نظر می‌رسد عوامل ژنتیکی، به‌ویژه در خانواده‌هایی که تشخیص سرطان در آنها، در سن پایین‌تر از ۶۰ سالگی بوده است، در پیشرفت سرطان پروستات نقش داشته باشد. خطر سرطان با افزایش شمار خویشاوندان نزدیک مبتلا به سرطان، افزایش می‌یابد. بنابر برخی شواهد عوامل غذایی خطر سرطان پروستات را افزایش یا کاهش می‌دهد.

سرطان پروستات،‌ اغلب در مراحل اولیه هیچ علامتی را نشان نمی‌دهد. وقتی ‌که علائم بروز می‌یابد، بعید نیست بیماری به خارج از پروستات انتشار یافته باشد. علائم سرطان پروستات شامل این موارد است:

مشکلات ادراری:

ناتوانی در ادرار کردن.

دشواری شروع یا توقف جریان ادرار.

احساس دفع در اغلب مواقع، به ویژه در شب.

جریان ضعیف ادرار.

وقفه در جریان ادرار.

درد یا سوزش وقت ادرار کردن.

اشکال در نعوظ آلت تناسلی.

خون در ادرار یا مایع منی.

درد متناوب در قسمت پایین پشت، مفصل ران، یا قسمت‌های بالای ران.