چرا سرخ می شویم؟

احساس حقارت و بی ‌کفایتی و نداشتن لیاقت و شایستگی، آن هم در برابر دیگران موجب شرمندگی می ‌شود و یکی از نشانه‌ های آن سرخ شدن صورت در ناحیه گونه‌ ها است.
چنین فرآیندی، ریشه در اجداد …

احساس حقارت و بی ‌کفایتی و نداشتن لیاقت و شایستگی، آن هم در برابر دیگران موجب شرمندگی می ‌شود و یکی از نشانه‌ های آن سرخ شدن صورت در ناحیه گونه‌ ها است.

چنین فرآیندی، ریشه در اجداد و نیاکان انسان‌ ها دارد. در گذشته ‌های دور، اکثر تهدیدات خطرناکی که بشر با آن ها مواجه می شد، از ناحیه طبیعت و به صورت فیزیکی بود.

از سوی دیگر احساس شرمندگی موجب ایجاد نوعی خشم و ناراحتی درونی می شود که به صورت خودکار، نوعی پاسخ درونی موسوم به "یا نبرد یا فرار" را به همراه دارد.

در اثر این فرآیند، میزان قابل توجهی هورمون آدرنالین (این هورمون از غدد فوق کلیه ترشح شده و فشار خون را افزایش می دهد) در بدن فرد تولید شده و در ادامه، تصمیم برای نبرد و رویارویی یا فرار گرفته می‌ شود.

ترشح آدرنالین، قلب را مجبور می ‌کند تا با سرعت و شدت بیشتری کار کند و حجم بیشتری از اکسیژن را به ماهیچه‌ ها برساند. اما این فرآیند نتیجه دیگری نیز به دنبال دارد و آن چیزی نیست جز گرم ‌تر شدن بدن.

در واکنش به این وضعیت (یعنی گرم تر شدن بدن)، بدن شروع به خنک کردن خود می‌ کند. تعریق یکی از راهکارهای بدن برای خنک شدن است. اما در کنار آن باید به جریان خون نیز اشاره کرد. خون از طریق مویرگ‌ های ریزی که اتفاقا در ناحیه گونه‌ ها تجمع قابل توجهی دارند، جریان بیشتری می یابد تا این گرما را منتقل می‌ کند و در نتیجه گونه‌ ها سرخ ‌تر از گذشته به نظر می‌ رسند.

البته از نظر علمی ثابت شده است که عوامل استرس ‌زای دیگری نیز در سرخ شدن گونه‌ ها موثرند.

سرخ شدن گونه‌ ها برای بسیاری از افراد ناخوشایند است، زیرا زمانی که آغاز شود، متوقف ساختن آن کاری دشوار است.

دکتر مایکل سینکلر از گروه روان‌ شناسی شهر لندن معتقد است: زمانی که متوجه سرخ شدن گونه ‌های مان می‌ شویم، احساس شرمندگی بیشتری می‌ کنیم، چون احتمالا احساس می‌ کنیم که موقعیت اجتماعی ‌مان در معرض خطر قرار دارد.

ترجمه: مهدی کیا