سفالوسپورین‌ها

در سال ۱۹۴۸ جیوسپه پروتزو، استاد باکتری‌شناسی در ساردینی، جزیره بزرگ ایتالیا، در دریای مدیترانه ماده آنتی بیوتیکی را در آب دریای مجاور محل تخلیه فاضلاب شهر کالیاری از سویه‌ای …

در سال ۱۹۴۸ جیوسپه پروتزو، استاد باکتری‌شناسی در ساردینی، جزیره بزرگ ایتالیا، در دریای مدیترانه ماده آنتی بیوتیکی را در آب دریای مجاور محل تخلیه فاضلاب شهر کالیاری از سویه‌ای از قارچ سفالوسپوریوم (کرمونیوم جدا کرد). پروتزو قصد داشت نقش احتمالی این آنتی‌بیوتیک را در پاکسازی خودبه‌خودی فاضلاب بررسی کند. وقتی متوجه شد که مایع کشت تغلیظ شده از قارچ، آنتی‌بیوتیک مؤثری است. آز آزمون‌های جانوری چشم پوشید و چه با تجویز موضعی و چه از راه تزریق، آنرا در انسان‌های بیمار که دچار عفونت شده بودند، بکار برد او نتیجه گرفت که بیمارانش، به‌ویژه آنها که مبتلا به تب حصبه بودند، علایم بهبودی از خود نشان دادند.

با بررسی‌های دانشمندان انگلیسی دریافته شد که این قارچ چندین نوع آنتی‌بیوتیک مختلف تولید می‌کند. نخستین ترکیبی که جدا شد عمدتاً در مقابله با باکتری‌های گرم مثبت مؤثر بود، بنابراین سفالوسپورین P نامیده شد. در ۱۹۵۴ نمونه تقریباً خالصی را از محیط آنتی‌بیوتیکی دیگر بدست آورده و آنرا سفالوسپورین N نامیدند.

در سال ۱۹۵۵ ماده بلوری خالصی به‌نام سفالوسپورین C به‌دست آمد و سرانجام در ۱۹۶۶ سفالوسپورین C را به شکل مصنوعی تهیه کردند و سازندگانش برنده جایزه نوبل شدند.