سلطان گرد و خاک در حوزه گردشگری

هوار می کشد, مشت می کوبد روی میز, سرخ می شود, انگشت اشاره اش را به نشانه هشدار رو به جماعت می گیرد و می گوید «باید », می گوید «نباید », می گوید «قول می دهم که » می گوید «مطمئن باشید که » مدتی می گذرد, او باز یک نشست خبری تازه برگزار می کند خبرنگارها می نشینند روبه روی او و درباره بایدهایی که رخ نداد, نبایدهایی که فراموش شد و قول هایی که عملی نشد, می پرسند

هوار می‌کشد، مشت می‌کوبد روی میز، سرخ می‌شود، انگشت اشاره‌اش را به نشانه هشدار رو به جماعت می‌گیرد و می‌گوید «باید...»، می‌گوید «نباید...»، می‌گوید «قول می‌دهم که...» می‌گوید «مطمئن باشید که...» مدتی می‌گذرد، او باز یک نشست خبری تازه برگزار می‌کند. خبرنگارها می‌نشینند روبه‌روی او و درباره بایدهایی که رخ نداد، نبایدهایی که فراموش شد و قول‌هایی که عملی نشد، می‌پرسند.

او اما، حاشا می کند، منکر می شود، باز هوار می کشد، مشت می کوبد روی میز، سرخ می شود و دوباره انگشت اشاره اش را هشدار می کند و با آن خبرنگارها را نشانه می رود و از بایدها و نبایدهای تازه ای می گوید و آن چشم های ناامید، شلوغ کاری های او را تماشا می کنند و ته دلشان می گویند «باز هم یک نمایش تازه!»

رفتار محمد شریف ملک زاده، چه آن زمان که معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بود و چه حالا که رئیس این سازمان شده است، شبیه یک نمایش تکراری است و حالا تقریبا همه خبرنگارهای حوزه میراث فرهنگی و گردشگری به نمایش شلوغ او و قول های عجیب و غریبش که بیشترش هرگز اجرایی نشده، عادت کرده اند.

دیروز هم یکی از نمایش های تکراری بود و بار دیگر ملک زاده، گرد و خاک کرد و گفت «در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری باید نقشه راه را طوری ترسیم کنیم که از ظرفیت بخش خصوصی استفاده شود و از بروکراسی های اداری جدا و خارج شویم. باید همه موارد تصدیگری به بخش خصوصی واگذار شود.» او باید های دیگری هم در آستین داشت که رو کند.

مثلا گفت: «باید کل صنوف، عملیات و اجرا دستشان باشد. کار ما در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نظارت و سیاستگذاری است.» و آن وقت رسید به آن بخش جذاب نمایش که قول داد و فریاد زد «از شنبه، هشتم تیر همه اختیارات تصدیگری در سازمان را یکجا به بخش خصوصی واگذار خواهم کرد.»

نمایش که تمام شد، ملک زاده به رسم همیشه قدم تند کرد و به دفترش رفت و خبرنگارها هم شتابزده به دفتر خبرگزاری ها و روزنامه ها رفتند تا جزئیات نمایش را با آب و تاب بنویسند، گرچه می دانند که سابقه قول های ملک زاده را می دانند و یادشان هست که او در دوره ای که پشت میز معاونت گردشگری هم می نشست، از این دست قول های بی عمل زیاد داده بود. به هر حال درباره قول خصوصی سازی کامل همه اختیارات تصدیگری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری چند نکته قابل تامل وجود دارد که ثابت می کند این وعده هم یکی از آن سنگ های بزرگ است به علامت نزدن.

برای نمونه قول خصوصی سازی همه اختیارات سازمان میراث فرهنگی طرحی بسیار عظیم است که در کمتر از دو هفته بشود همه زیرساخت های لازمش را فراهم کرد.

از سوی دیگر، رئیس سازمان هیچ نظرخواهی از بخش خصوصی در این زمینه نکرده است و جالب اینجاست که خودش هم در نشست خبری اش به این نکته اشاره و گله کرد که چرا بخش خصوصی سکوت کرده است و این یعنی یادش نبود سازمان میراث فرهنگی از مدت ها پیش بخش خصوصی را دلسرد کرده و با وعده های بی عملش، به سرمایه گذارهای بخش خصوصی ضرر زده است و از همه اینها گذشته، روز گذشته فارس در پاسخ به حرف های ملک زاده توضیح داد که از نظر حقوقی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نمی تواند همه وظایف حاکمیتی اش را واگذار کند و بنابر این حرف های رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اعتبار حقوقی هم ندارد و باید دید آیا حافظه او در روز شنبه هشتم تیر برای به یاد آوردن آنچه قول داده است، یاری اش می کند یا همچون حرف های دیگرش در این چند سال، آنها را از خاطر می برد.

آوید طالبیان