گردشگری صفر و یک در اغما

دنیای مجازی, حلقه مفقوده توسعه گردشگری ایران ا ست

هفته گردشگری امسال سپری شد و کشورمان به عنوان یکی از پرجاذبه‌ترین کشورهای جهان همایش‌ها و جلسات گسترده‌ای را در این زمینه به خود دید، احداث چند صد طرح گردشگری از قبیل اقامتی، حمل و نقل و تفریحی حاصل این همایش‌ها و نشست‌ها بود.

اگرچه شنیدن این گونه اخبار که ایران قصد دارد تا پایان برنامه توسعه، چند میلیون گردشگر حتی نیم بها به خود ببیند بسیار شیرین است که باز هم جای امیدواریست، اما آیا ایران قابلیت پذیرایی از این تعداد گردشگر را دارد؟ یا این‌ که به طور کلی زیرساخت‌های لازم برای این جهش را در اختیار گرفته؟

بسیاری از مسئولان طی این هفته از احداث مراکز اقامتی و رفاهی زیادی با بالاترین استانداردهای جهانی در ایران سخن گفتند و با افتتاح طرح‌های گردشگری وعده رونق این صنعت نوظهور را در کشور و البته اشتغالزایی گسترده را در شهرهای گردشگرپذیر وعده دادند، اما کمتر اخباری در زمینه گردشگری مجازی و طرح‌های آنلاین سخن به میان آمد. بجز یکی دو مورد که مربوط به افتتاح وب‌سایت‌های گردشگری و تولید چند لوح فشرده در این زمینه بودند خبر دیگری به گوش نرسید. نبود اخبار مربوط به این گونه طرح‌ها واقعا جای تعجب و البته سوال است که در قرن حاضر و البته عصر صفر و یک این مسئولان از نقش دنیای مجازی در توسعه گردشگری بین‌المللی واقعا غافل هستند‌ یا این‌که هنوز قصد سنتی اداره کردن صنعت نوظهور گردشگری را در ایران پرجاذبه دارند و دنیای مجازی را چند لوح فشرده و وب‌سایت برای معرفی جاذبه‌های ایران می‌دانند؟

در صورتی که طبق آمار رسمی منتشر شده این گونه لوحه‌ها و وب‌سایت‌ها تنها ۳۰ درصد ایجاد انگیزه سفر را در بین گردشگران به عهده دارند و ۷۰ درصد ‌به خود شخص گردشگر و امکانات موجود در مقصد وابسته است. امکاناتی از قبیل خطوط هوایی مستقیم، حضور پررنگ اینترنت در زندگی روزانه مردم مقصد و البته استفاده از خدمات آنلاین برای مدیریت سفر را می‌توان در این زمینه نام برد.

امروزه و در کشورهای پیشرفته و پیشگام صنعت گردشگری، توسعه شبکه‌های اینترنتی گردشگری و البته خدمات آنلاین گردشگری همگام با دنیای واقعی صورت گرفته است و دنیای مجازی از اولین مراحل سفر همراه گردشگر خواهد بود. این گونه که گردشگر در برخی موارد به عنوان اولین کاری که برای سفر خارجی خود انجام می‌دهد درخواست ویزاست که هم‌اکنون ویزای الکترونیک یا همان e.VISA تا خرید بلیت هواپیما و رزرو هتل از طریق شبکه‌های آنلاین و در دنیای مجازی به عنوان عوامل موثر در جذب گردشگران به کشورها معرفی شده است.

اما کشورمان، امروزه از همین اولین مرحله سفر، یعنی درخواست ویزای الکترونیکی از سفارتخانه‌های ایران دچار نقص شگرف و واقعا مهلکی برای رشد صنعت گردشگری است که می‌تواند بسیاری از گردشگران را از ورود به ایران منصرف کند، اما دومین مشکل پیش روی گردشگران که به یکی از اساسی‌ترین مشکلات آنها تبدیل شده و به عنوان یکی از نقایص صنعت گردشگری مدرن امروزی در ایران مطرح شده در مورد امکان پرداخت الکترونیک مبالغ مورد نیاز گردشگران جهت رزرو هتل محل اقامت یا حتی هزینه‌های روزمره آنها خواهد بود.

شاید به غلط راه‌اندازی چند وب‌سایت برای معرفی جاذبه‌های گردشگری ایران به زبان‌های مختلف جزو زیرساخت‌های مجازی توسعه گردشگری ایران باشد، اما آیا واقعا گردشگری که با دیدن جاذبه‌های گردشگری مجازی ایران از طریق لوح‌های فشرده یا وب‌سایت‌های معتبر تشویق به سفر به ایران می‌شود و قصد به واقعیت رساندن آنها را با این سفر دارد می‌تواند از منزلش سفر خود را مدیریت کند؟ یا این‌که کاملا باید به روش‌های صنعتی مبلغ مورد نیازش را نقد همراه داشته باشد و بار سفر به ایران را ببندد.

اینجاست که بازهم بار دیگر توجه مسئولان را به توسعه زیرساخت‌های الکترونیکی یا همان دنیای صفر و یک‌ها در‌صنعت گردشگری همگام با دیگر زیرساخت‌ها جلب می‌کنیم. باشد که با کمک همین صفر و یک‌های مجازی، رویای گسترش صنعت گردشگری کشورمان را به واقعیت برسانیم و زمینه اشتغالزایی بسیاری از نیروهای متخصص پرورش یافته در مراکز علمی وابسته به گردشگری را شاهد باشیم.