این تجربه دیگری است

سینما هنری جمعی است و سالن تاریك نمایش فیلم, حس فردی را به فرآیندی جمعی تبدیل می كند دغدغه اصلی هر فیلمسازی نمایش فیلم در كنار مخاطبان است و دیدن عكس العمل ها, لبخندها و گریه ها, هر چند برخی از فیلمسازان به سمت سینمای شخصی روی آورده اند اما اثر شخصی نیز نمی تواند بی نیاز از مخاطب باشد

● مناسبت نمایش فیلم «تاجر ونیزی» در سینما فرهنگ

سینما هنری جمعی است و سالن تاریك نمایش فیلم، حس فردی را به فرآیندی جمعی تبدیل می كند. دغدغه اصلی هر فیلمسازی نمایش فیلم در كنار مخاطبان است و دیدن عكس العمل ها، لبخندها و گریه ها، هر چند برخی از فیلمسازان به سمت سینمای شخصی روی آورده اند اما اثر شخصی نیز نمی تواند بی نیاز از مخاطب باشد.

دیدن فیلم در سینما حس و حال خود را دارد و به قول «تئو» شخصیت آمریكایی فیلم «خیالباف ها»ی برتولوچی «دوست دارم اولین كسی باشم كه امواج مسحوركننده پرده سینما را دریافت می كند» و شاید همین حس و حال جمعی سوت زدن ها، تخمه شكستن ها و خوابیدن ها است كه سینما «پارادیزو»ی «تورناتوره» را ماندگارترین سینمای جهان كرده است.

در سال های اخیر به مدد تكنولوژی های جدید در حوزه فیلمسازی و نمایش فیلم و صدای مسحوركننده دالبی روحیه جمعی این رسانه افزایش یافته و نمایش آثار عظیم بر روی پرده تجربه ای ژرف و باشكوه محسوب می شود.تصور كنید كه سینماگرانی مثل «برناردو برتولوچی»، «ژان لوك گدار»، «روبر برسون»، «كارل درایر»، «فرانچسكو رزی»، «آلفرد هیچكاك»، «استنلی كوبریك» فقید، «یاسو جیرو ازو» و یا «آكیرا كوروساوا» و حتی نمونه های ماقبل تری مثل «سرگئی آیزنشتاین» یا مابعدتری مثل «مارتین اسكورسیزی»، «استیون اسپیلبرگ»، «جیمز كامرون» و یا «پیتر جكسون» را از طریق سینما بشناسید تا قاب كوچك تلویزیون. در سالن سینما است كه جزئیات دیده می شود. نور، طراحی صحنه دكور و لباس و عمق میدان به چشم می آید و كار تعریف شده مخاطب سینما یعنی نگاه خاص و نه تماشای صرف، شكل می گیرد. در سالن سینما عوامل گمراه كننده ذهنیت مخاطب به حداقل می رسد، لذت ها به اوج رسیده و انرژی های عاطفی و روانی تخلیه می شود.

با وجود همه رسانه های موازی از جمله ویدئو، ماهواره، سی دی و غیره هنوز تماشای فیلم های روز سینمای دنیا از جمله شب بخیر و موفق باشید و خانه خنجرهای پران در سینما فرهنگ لطف دیگری دارد.

فراموش نكنیم با توجه به امكانات محدود نمایش فیلم در كشور، هرگونه نمایش گسترده فیلم خارجی محدودیت بیشتری را برای سینمای ملی رقم می زند و رقابت در سینما بین آثار خارجی و داخلی زمانی منطقی است كه هر دو گروه از ظرفیت كافی برای اكران برخوردار باشند. اما در این شرایط مخاطبان فیلم های خارجی نیز به صورت محدود می توانند این آثار را ببینند و استقبال از نمایش فیلم ها در سانس پایانی سینما فرهنگ موید این نكته است كه با اطلاع رسانی مناسب مخاطبان تا حدودی نیازهای خود را در زمینه دیدن فیلم در این سالن سینما مرتفع می كنند.

از طرفی دیگر با اعلام خبر نمایش فیلم «خانه خنجرهای پران» در سینماهای شهرستان ها توسط بنیاد سینمایی فارابی به نظر می رسد كه زمینه استفاده مخاطبان شهرستانی و عمومیت نمایش فیلم خارجی در سطح كشور به صورت محدود فراهم شده است.

بدیهی است كه با به روز شدن نمایش فیلم ها (مثلاً نمایش فیلم تاجر ونیزی كه یكی از بهترین فیلم های سال های اخیر بوده و با فاصله ای به نسبت اندك در سینماهای جهان صورت گرفت) و انتخاب آثار مطرح سینمایی طرح نمایش این آثار در آینده وضعیت مطلوب تری به خود خواهد گرفت.دیدن آثار عظیمی مثل «كازابلانكا»، «بن هور»، «لورنس عربستان»، «تایتانیك» و حتی سه گانه «ارباب حلقه ها» بر پرده سینما با چه تجربه ای در كره خاكی قابل قیاس است؟اما فراموش نكنیم با توجه به ضوابط خاص فرهنگی كشور انتخاب آثار مناسب با این ضوابط نیز خود فرآیند پیچیده دیگری است.

به قول اكتاویو پاز «هدف نهایی هنر مدرن، آزادی است» و درك این آزادی در اثر سینمایی در سالن سینما تجربه می شود. فضایی كه در آن غم ها، مشكلات فراموش شده و احساس آزادی و رها كردن تمامی احساسات و عواطف و رسیدن به اوج لذت در مخاطب ایجاد می شود.