بی اعتمادی چالش جدید جهانی

وقتی جورج بوش, رئیس جمهور آمریکا اردک لنگ سال نامیده می شود به وضوح مشخص است او که چند ماهی به پایان حضورش در کاخ سفید باقی مانده با افول محبوبیت گسترده در میان مردم آمریکا و جهان روبرو است

وقتی جورج بوش، رئیس‌جمهور آمریکا اردک لنگ سال نامیده می‌شود به وضوح مشخص است او که چند ماهی به پایان حضورش در کاخ‌سفید باقی مانده با افول محبوبیت گسترده در میان مردم آمریکا و جهان روبرو است.

این در حالی است که در نظرسنجی‌ها علاوه بر بوش که در راس مقاماتی که باعدم محبوبیت جهانی روبرو هستند، قرار دارد اکثر رهبران جهان نیز با بی‌اعتمادی مردم جهان روبرو هستند.

در نظرسنجی موسسه world public opinion در ۲۰ کشور دنیا مشخص شد بوش به شدت با عدم محبوبیت در میان مردم جهان روبرو است در حالی که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور پیشین روسیه و هو جین تائو، رئیس‌جمهور چین به مراتب بیش از بوش مورد اعتماد جهانیان هستند.

چرا بعضی از رهبران کشورهای جهان با عدم محبوبیت روبرو هستند؟ این موضوع باید هشداری باشد برای رهبران غرب خصوصا بوش و وزیر خارجه‌‌اش‌ کاندولیزا رایس که صدور دموکراسی را به عنصر اصلی سیاست خارجی کاخ‌سفید تبدیل کرده‌‌اند.

با توجه نتایج نظرسنجی اخیر به نظر می‌رسد مردم جهان به رهبران غیر دموکراتیک بیش از رهبران دموکراتیک اطمینان دارند. در نظرسنجی اخیر که با مدیریت دانشگاه مریلند انجام شد از بیش از ۱۹ هزار نفر در ۲۰ کشور دنیا این سوال پرسیده شده که شما تا چه حد اطمینان دارید که هفت رهبر مهم دنیا درست عمل می‌کنند؟ تنها ۲۳ درصد از پاسخ دهندگان به این سوال پاسخ مثبت دادند.

جالب اینجاست وقتی در مورد رضایت ازعملکرد ۷چهره بین‌المللی سوال شد بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل ۳۵ درصد آراء را کسب کرد اما به دلیل این‌که او رهبری ملی نیست در مقوله دیگری جای گرفت. پوتین با ۳۲ درصد، گوردون براون با ۳۰ درصد، هوجین تائو با ۲۸ درصد و نیکولا سارکوزی با ۲۶ درصد در رده‌های بعدی قرار داشته‌اند.

فقط در دو کشور نیجریه و هندوستان اکثریت مردم نسبت به رئیس‌جمهور آمریکا اظهار اطمینان کرده‌اند. پوتین و هوجین تائو هر یک تنها در ۵ کشور و براون در ۶ کشور جلودار بودند. بان کی مون نیز در ۹ کشور پیشتاز بوده است.

به این ترتیب تقریبا جایگاه همه رهبران در سال گذشته تنزل یافته است.

حال باید دید چه چیزی این رای عدم اطمینان را توجیه می‌کند؟ پاسخ کوتاه یک کشمکش جدی در بدبینی جهانی است. به نظر می‌رسد اغلب کسانی که در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند از اوضاع جهانی ناراضی‌اند.

ایوو دالدرا، کارمند سابق شورای امنیت ملی آمریکا می‌گوید این نتایج به همان میزان که حاکی از عدم اطمینان مردم نسبت به مقامات مختلف است بازتابی از احساسات مردم نسبت به شرایط خودشان است.

ریچارد هولبرک، سفیر آمریکا در سازمان ملل در زمان ریاست‌جمهوری بیل کلینتون نیز می‌گوید نظرسنجی‌ها نارضایتی مردم را نسبت به برخورد رهبری جهان با مشکلات فعلی نشان می‌دهد.

اگر ضریب ناپایداری ملی را مد نظر قرار دهید که واکنش هر کشور نسبت به رهبران را نشان می‌دهد متوجه بی‌قراری عمومی خواهید شد. به غیر از دو کشور، تمامی آنها به سختی انتقاد داشتند. در کل عجیب‌ترین واکنش‌ها از طرف اعراب، فلسطینیان، مصریان و مردم اردن صورت گرفت که همگی آنها اقتصادی رو به مرگ و دولت‌هایی فاسد و ناکارآمد دارند که خارجی‌ها را مسوول شرایط بد خود می‌دانند.

واکنش شهروندان دو قدرت در حال صعود جهان یعنی چین و هندوستان از سایرین مثبت‌تر بوده است. بوش به ۴۱ درصد ضریب اطمینان در خاورمیانه دست یافته در حالی که پوتین ۷۵ درصد وهو جین تائو ۹۳ درصد آراء را به دست آورده‌اند.

استیون کال، مدیر موسسه عامل این نظرسنجی سخاوت پاسخ دهندگان چینی را این گونه توجیه می‌کند که وقتی در حال صعود هستید یک احساس شادکامی وجود دارد که به حالت خوشایندتری منجر می‌شود. چینی‌ها احساس می‌کنند که زندگی به کام آنان می‌گردد.

جنگ و درگیری‌های خونین در عراق، افغانستان، سودان و کنگو، کمبود شدید غذا و نفت و همچنین گرم شدن زمین در همه جای دنیا بحرانی به وجود آورده که همه مردم را نگران کرده است. پرینستون وودرو ویلسون، رئیس روابط عمومی و بین‌الملل دانشکده مریلند می‌گوید: مردم سراسر جهان احساس می‌کنند در چنگال نیرویی عظیم‌تر از آنچه رهبری بتواند آن را مهار کند، گرفتار شده‌اند. در حال حاضر بدبینی گسترده در میان مردم جهان نسبت به رهبران کشورهای مهم دنیا وجود دارد.

رسانه‌ها در روسیه و چین به شدت توسط دولت کنترل می‌شوند و پوتین و هوجین‌تائو قادر هستند تا برای بهتر جلوه دادن وجهه‌ خودشان از کلیه دستگاه‌های کشور استفاده کنند. همچنین این احتمال وجود دارد که پاسخ دهندگان در این دو کشور نمی‌توانستند آشکارا در مورد مردان قدرتمند کشور خود صحبت کنند. با این حال چنین به نظر می‌رسد که حتی اگر می‌توانستند نیز هنوز به رهبرانشان امتیاز بالا می‌دادند. اقتصاد هر دو کشور در حال رشد است، ملی‌گرایی در حال افزایش است و شهروندان به خاطر اعاده غرور مقام‌شان در جهان از روسای ملی خود سپاسگزار هستند.

آنچه را نمی‌توان درک کرد این‌که چرا عملکرد هوجین‌تائو و پوتین که هم اکنون نخست‌وزیر روسیه است بهتر از سایر رهبران در کشورهای دیگر بوده است؟

به نظر می‌رسد بخشی از این مساله به دلیل خوش‌شانسی آنهاست. در زمانی که قیمت نفت و گاز به شدت رو به افزایش است روسیه دارای ذخایر عظیم این منابع است و این مساله باعث بهبود فراوان اقتصاد روسیه و تقویت قدرت و مقام مسکو شده است.

بررسی فریدم هاوس نشان داد برای اولین بار از سال ۱۹۹۴ تاکنون سطح آزادی در سراسر جهان طی دو سال متمادی کاهش یافته است. در نتیجه اضافه کردن خسارت‌های ناشی از جنگ عراق به پیشبرد دموکراسی به شیوه آمریکایی، به کاهش اعتماد عمومی نسبت به دموکراسی ورهبران دموکراتیک می‌رسیم.

تعداد بیشتری از مردم از مقامات خودکامه همانند پوتین حمایت می‌کنند و در حالی که اکثریت جهانیان هنوز معتقد‌ند دموکراسی بهترین نوع حکومت است این نظریه در حال از میان رفتن است.

پوتین در دوران ریاست جمهوری‌اش از یک برنامه‌ریزی پویای دیگر نیز بهره می‌برد و آن افزایش جهانی احساسات ضد آمریکایی بود. یکی از مسائلی که باعث شد محبوبیت سارکوزی به شدت کاهش یابد تبعیت وی از سیاست‌های دولت بوش بوده است.

منبع: نیوزویک