ماه عسل

از شب زفافش، بیش از ۱۷ روز نگذشته بود؛ نصرانی بود که به دست امام حسین(ع) مسلمان شده بود. با مادر و همسرش در لشکر سیدالشهدا بود، یعنی بهتر بگویم در نیمه‌های راه و شاید در لحظه‌های …

از شب زفافش، بیش از ۱۷ روز نگذشته بود؛ نصرانی بود که به دست امام حسین(ع) مسلمان شده بود. با مادر و همسرش در لشکر سیدالشهدا بود، یعنی بهتر بگویم در نیمه‌های راه و شاید در لحظه‌های آخر به کاروان عاشورائیان پیوست و خوشا به سعادتش...

روز عاشوراً همه عشق و ارادت خود به مقتدا و رهبرشان را نشان می‌دادند و او با مادر و همسرش به ماه عسلی بی‌نظیر رفت تا در همان روزهای اول زندگی، عاشق صادق شود... مادر وهب او را ترغیب به جهاد نمود که ای فرزند! برخیز و پسر پیغمبر را یاری کن. وهب گفت: در این کار کوتاهی نخواهم کرد. به میدان رفت و رجز خواند و به لشکر حمله نمود و عده‌ای را به درک فرستاد. آن گاه نزد مادر و زن خود برگشت و گفت: ای مادر، آیا راضی شدی؟ آن شیرزن گفت: آن‌گاه از تو راضی می شوم که در راه حسین(ع) کشته شوی تا در قیامت نزد خداوند، شفیع تو باشد... وهب به میدان بازگشت، رجز خواند و پی در پی جنگید تا ۱۹ سوار و ۱۲ پیاده از آنها را کشت. این عاشق حسین(ع) پیوسته می‌جنگید تا او را دستگیر کردند و نزد عمر سعد آوردند. آن ملعون گفت: ما اشد صولتک: عجب شجاعتی داری! و دستور داد سرش را بریدند و به لشکرگاه حسین(ع) پرتاب کردند. مادرش سر او را برداشت و باز به سوی لشکر ابن سعد انداخت... و گفت: من هدیه‌ای را که تقدیم خدا کردم، پس نمی‌گیرم. این شیرزن، شمشیر برداشت و به سوی میدان رفت. امام حسین(ع) فرمودند: ای مادر وهب! بنشین، خدا جهاد را از زن‌ها برداشته؛ تو و پسرت با جدم محمد(ص) در بهشت خواهید بود.

* امالی صدوق، روضهٔ الواعظین، ناسخ التواریخ و بحارالانوار