۱۶ ژوئیه سال ۱۸۴۰ ـ پیمان لندن و تعیین سرنوشت ملل در غیاب آنها

۱۶ ژوئیه سال ۱۸۴۰، پیمان لندن که سه روز پیش از این (۱۳ ژوئیه) میان آلمان (پروس)، اتریش و روسیه، فرانسه و انگلستان در مورد تنگه های ترکیه (بسفر و داردانل) به امضا رسیده بود انتشار …

۱۶ ژوئیه سال ۱۸۴۰، پیمان لندن که سه روز پیش از این (۱۳ ژوئیه) میان آلمان (پروس)، اتریش و روسیه، فرانسه و انگلستان در مورد تنگه های ترکیه (بسفر و داردانل) به امضا رسیده بود انتشار یافت. این پیمان به زیان روسیه یکی از امضا کنندگان آن و ناقض عهدنامه سال ۱۸۳۳ روسیه و عثمانی معروف به پیمان "خونکار اسکله سی" بود.

طبق پیمان لندن، در زمانی که عثمانی در صلح بسر می برد، تنگه های یاد شده که میان دریاهای سیاه و اژه قرار دارند باید به روی کشتی های جنگی همه کشورها بسته باشند. این پیمان با تلاش هفت ساله وزیرخارجه وقت انگلستان که نمی خواست روسیه از امتیاز ویژه استفاده از این تنگه ها برخوردار باشد به امضاء رسید.

به موجب پیمان " خونکار اسکله سی" عثمانی موافقت کرده بود که این دو تنگه تنها به روی کشتی های جنگی روسیه باز باشد. در سراسر قرن ۱۹، قدرتهای اروپایی هر کار که می خواستند با ملل دیگر انجام می دادند و سرنوشت ملل ضعیف در اطاقهای در بسته در لندن، پاریس، برلن، وین و سن پترزبورگ تعیین می شد.