علاءالدین امیر یحیی یحیای سیفی قزوینی

(۹۶۲/ ۹۶۰ -۸۸۵ ق)، مورخ، نویسنده و شاعر. مشهور به یحیای معصوم. از سادات محتشم قزوین و از پیشوایان اهل تسنن و از رجال دربار صفویه بود. وی از علوم عقلی و نقلی بهره‏مند و در تاریخ‏نگاری …

(۹۶۲/ ۹۶۰ -۸۸۵ ق)، مورخ، نویسنده و شاعر. مشهور به یحیای معصوم. از سادات محتشم قزوین و از پیشوایان اهل تسنن و از رجال دربار صفویه بود. وی از علوم عقلی و نقلی بهره‏مند و در تاریخ‏نگاری ماهر بود. او و خاندانش به علت تعصب در تسنن، نزد شاه طهماسب محبوبیتی نداشتند و به همین دلیل نیز میر یحیی اموالش را از دست داد و در زندان اصفهان درگذشت. صاحبان «الذریعه» و «صبح گلشن» سال مرگ وی را ۹۰۱ ق ذکر کرده‏اند. از آثار وی: «لب التواریخ»، در تاریخ عمومی، به نام بهرام میرزا، فرزند شاه اسماعیل و مشتمل بر چهار قسمت:

۱) در بیان هدایت معصومین (ع)

۲) در ذکر پادشاهان قبل از اسلام

۳) در ذکر جمعی از حاکمان بعد از اسلام

۴) در ذکر پادشاهان خاندان صفویه؛ «مختصرالتواریخ»، تکمیل‏کننده «لب التواریخ» و به نام شاه طهماسب. در «لغت‏نامه» دو کتاب به نام «شرح کبیر» و «شرح صغیر» به او نسبت داده شده و آمده که دومی را در ۷۷۵ ق به پایان رسانیده است.