حسن پاکروان

سرلشکر حسن پاکروان فرزند فتح‌الله در سال ۱۲۹۰ش در تهران متولد شد و پس از پایان تحصیلات متوسطه برای فراگیری فنون نظامی به فرانسه رفت و از دانشکده افسری پواتیه و فونتن بلو فارغ‌التحصیل …

سرلشکر حسن پاکروان فرزند فتح‌الله در سال ۱۲۹۰ش در تهران متولد شد و پس از پایان تحصیلات متوسطه برای فراگیری فنون نظامی به فرانسه رفت و از دانشکده افسری پواتیه و فونتن بلو فارغ‌التحصیل شد. در ۱۳۱۲ به ایران بازگشت و تا سال ۱۳۲۰ به تدریس در دانشگاه افسری مشغول بود. پس از شهریور ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۸ به فرماندهی پادگان بوشهر و به سمت افسری انتظامات بنادر جنوب منصوب شد. سپس در ۱۳۳۸ به وابستگی نظامی ایران در پاکستان مأمور شد و در ۱۳۳۰ به ایران بازگشت. او از ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۳ ریاست رکن دوم ستاد ارتش را برعهده داشت و سپس در ۱۳۳۴ با درجه سرتیپی به عنوان وابسته نظامی به هند رفت. پاکروان در ۱۳۳۴ فرماندهی مرزبانی کل کشور را به عهده گرفت و پس از تأسیس سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک) در ۱۳۳۵ به ریاست سپهبد بختیار، به معاونت وی منصوب شد. از ۱۳۳۹ تا ۱۳۴۳ ریاست ساواک را برعهده گرفت.

از حوادث دوره ریاست وی بر ساواک سرکوب قیام ۱۵ خرداد و دستگیری امام خمینی بود، پس از آنکه نیروهای مذهبی به حکومت فشار وارد کردند پاکروان به دیدار امام خمینی در پادگان عشرت‌آباد شتافت و دستور آزادی ایشان را صادر کرد. در آبان ۱۳۴۳ پس از سخنرانی شدیداللحن امام در قم علیه کاپیتولاسیون، سرلشکر پاکروان مأمور تبعید امام به ترکیه شد. پس از ترور منصور و روی کار آمدن دولت امیرعباس هویدا، پاکروان از ریاست ساواک برکنار و به وزارت اطلاعات منصوب شد. او این سمت را تا ۱۳۴۵ حفظ کرد، این آخرین پست اطلاعاتی وی بود. از ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۸ سفیر ایران در پاکستان و از ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۲ سفیر ایران در فرانسه بود.

پس از بازگشت از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۶ به بازرسی شاهنشاهی منصوب شد و از ۱۳۵۶ تا بهمن ۱۳۵۷ مشاور و سرپرست امور مالی وزارت دربار بود. پس از پیروزی انقلاب در ایران ماند، سپس دستگیر، محاکمه و در فروردین ۱۳۵۸ اعدام شد.