۱۰ آبان ۱۳۵۰ ـ رسانه های ایران باید مترجم خبرگزاری های دیگران باشند؟! ـ تصمیم حرفه ای بسیار مهمی که معلق ماند!

دهم آبان ماه ۱۳۵۰ (۱۹۷۱) در پی اجرای قانون دولتی شدن رادیو ـ تلویزیونهای ایران و قرار گرفتن آنها در یک سازمان واحد و اعتراض این سازمان به نحوه ترجمه و توزیع اخبار سایر کشورها …

دهم آبان ماه ۱۳۵۰ (۱۹۷۱) در پی اجرای قانون دولتی شدن رادیو ـ تلویزیونهای ایران و قرار گرفتن آنها در یک سازمان واحد و اعتراض این سازمان به نحوه ترجمه و توزیع اخبار سایر کشورها (خارجی) از سوی خبرگزاری پارس (ایرنا)، جلسه عمومی این خبرگزاری با حضور وزیر مربوط تشکیل شده بود تا به این موضوع و همچنین شکایات رسیده درباره تنظیم اخبار به کمیسیون عرایض مجلس شورای ملی (معادل کمیسیون اصل نود فعلی)، و نیز شکایت مشابه به بازرسی شاهنشاهی رسیدگی شود. شاکیان با مضمونی تقریبا مشابه نوشته بودند که وظیفه یک خبرگزاری داخلی نیست که مترجم خبرگزاری های کشورهای دیگر و احتمالا گزارشهای مغرضانه آنها باشد و نظر خاص این خبرگزاری ها را که از سیاست دولت های متبوعشان سرچشمه می گیرد به خورد ایرانیان دهد.

تا آن زمان رادیوها و به ویژه رادیو دولتی ایران، تلویزیون غیر دولتی و روزنامه های صبح (عموما کم تیراژ) اخبار آژانس پارس را نقل می کردند.

شاکیان خواسته بودند که روزنامه ها مستقیما مشترک هر خبرگزاری که بخواهند بشوند و اخبار خارجی را به سلیقه خودشان انتخاب و ترجمه کنند و مسئول کار خود باشند. با این عمل، نه تنها اخبار متنوع خواهند شد و روزنامه های کشور چهره متفاوت به خود خواهند گرفت، بلکه مخاطبان با مطالعه اخبار به سیاست و روش هر روزنامه پی خواهند برد و روزنامه مطابق میل خود را انتخاب و مطالعه خواهند کرد که راه خوبی برای ایجاد رقابت میان روزنامه ها است. وظیفه حرفه ای خبرگزاری ملی و داخلی جمع آوری و توزیع اخبار شهر و کشور و نیز خبرهایی است که نمایندگی هایش از خارج بفرستند و نیز تفسیر وقایع خارجی به قلم و یا از قول مفسران، تحلیلگران و صاحبنظران داخلی تا مردم روشن شوند و نیز آموزش عمومی بینند.

حاضران در جلسه این نظرات را منطقی و حرفه ای تلقی کردند و مورد تایید قرار دادند و قرار شد از آنجا که بار تغذیه رادیو ـ تلویزیونها دارد از دوش خبرگزاری دولتی برداشته می شود، این خبرگزاری به روال حرفه ای بازگردد و تنها به تهیه و توزیع اخبار داخلی و اخبار خارجی ارسالی از نمایندگانش بپردازد، و ترجمه از آژانسها منحصر به گزارشهای مربوط به ایران (اخبار ویژه) و ارسال آنها مستقیما برای برخی مقامات باشد.

پس از رسیدن این خبر و شرح مذاکرات جلسه به گوش ناشران روزنامه ها بسیار کم تیراژ صبح (آن زمان) دست به اعتراض زدند که برای مشترک خبرگزاری خارجی شدن و استخدام مترجم پول ندارند!. جمعی از آنان به نخست وزیر وقت متوسل شدند و تنی چند تهدید به تحصن در مجلس کردند و به این ترتیب حرفه ای ترین تصمیم به حالت تعلیق در آمد که ظاهرا هنوز معلق است و بیم از آن است که خبرگزاری های روزافزون داخلی که از کمک مالی دولت هم برخوردار می شوند آن الگوی نادرست (مترجم گزارش های خبرگزاری های خارجی بودن) را که در هیچ نقطه دیگر از جهان دیده نمی شود بکار بندند.