اشک عشق

قطره، دلش دریا می‌خواست، خیلی وقت بود که به خدا گفته بود. هر بار خدا می‌گفت: از قطره تا دریا راهی است طولانی، راهی از رنج و عشق و صبوری. هر قطره را لیاقت دریا نیست. قطره عبور کرد و …

قطره، دلش دریا می‌خواست، خیلی وقت بود که به خدا گفته بود. هر بار خدا می‌گفت: از قطره تا دریا راهی است طولانی، راهی از رنج و عشق و صبوری. هر قطره را لیاقت دریا نیست. قطره عبور کرد و گذشت، قطره ایستاد و منجمد شد، قطره روان شد و راه افتاد و به آسمان رفت. هر بار چیزی تازه از رنج و عشق و صبوری آموخت. تا روزی که خدا گفت: امروز روز توست، روز دریا شدن. و خدا قطره را به دریا رساند. قطره طعم دریا را چشید و طعم دریا شدن را. روز دیگر قطره به خدا گفت: از دریا بزرگ‌تر، از دریا بزرگ‌تر هم هست؟ خدا گفت: آری هست. قطره گفت: پس من آن را می‌خواهم. بزرگ‌ترین را. خدا قطره را برداشت و در قلب آدم گذاشت و گفت: این بی‌نهایت است، آدم عاشق بود، دنبال کلمه‌ای می‌گشت که عشقش را توی آن بریزد. اما هیچ کلمه‌ای توان سنگینی عشق را نداشت. قطره از قلب عاشق عبور کرد. آدم همه عشقش را توی یک قطره ریخت. وقتی قطره از چشم عاشق چکید خدا گفت: حالا تو بی‌نهایتی، چون که عکس من در اشک عاشق است.