تاریخ با زیدان ماند

مگر می توانیم او را از یاد ببریم همیشه حسرت خورده ایم كه چرا بازی های پله افسانه ای را ندیده ایم اما می توانیم افتخار كنیم كه با زیدان هم دوره بودیم سال ها هم بگذرد زیدان جلوی چشم مان باقی می ماند با آن همه نبوغش و دقایق شیرین و لذت بخشی كه برای ما خلق كرد خونسردی و مهارتی كه درباره زیزو وجود داشت در بازی كمتر بازیكنی دیده می شد و او وارث بزرگانی چون پله, مارادونا و كرویف بود كه ثابت كردند فوتبال یك هنر هم هست

● درباره بهترین بازیكن جام جهانی

آن قدر بی انصاف و بد سلیقه نیستیم كه در آینده زیدان را با این ضربه سر ناجوانمردانه ای كه به ماركو ماتراتزی وارد كرد یاد كنیم. او آن قدر یادگارهای خوب برای فوتبال به جا گذاشته كه چند مورد بداخلاقی هایش خدشه ای به تصویر باشكوه «زیزو»ی دوست داشتنی وارد نمی كند.

در دقیقه ۱۱۰ دیدار فینال یك بار دیگر متوجه شدیم زیدانی كه بیش از یك دهه از هنرش لذت بردیم و در دقیقه هفتم همین بازی گوشه ای از هنر و مهارتش را تحسین كردیم تنها یك انسان است و نه یك موجود فرازمینی.

او هم مثل همه آدم ها و بازیكنان جهان ضعف دارد. با اینكه به یك انسان مهربان و آرام شهره است و همه فرانسوی ها زیدان را به خاطر اقدامات انسان دوستانه اش ستایش می كنند هر چند یك بار در زمین بداخلاقی هایی هم كرده است.

مثل همین حمله او به ماتراتزی كه از بزرگی به نام زین الدین زیدان با آن همه شكوه و افتخار سر زد و برای ما قابل پذیرش نبود. به هر حال او الگوی میلیون ها نفر در فرانسه و سراسر جهان است و همین مسئله كار او را سخت می كرد و به او اجازه نمی داد كه نقطه ضعفی داشته و رفتاری مثل آنچه یكشنبه شب از او دیدیم داشته باشد حتی اگر ماركو ماتراتزی بدترین دشنام ها را نثارش كرده باشد. واكنش عصبی و غیرانسانی زیزو بیشتر از اینكه به فرانسه ضربه بزند به خودش لطمه وارد كرد.

آن كارت قرمز وداع با شكوه و جاودانه زیدان را خراب كرد.

اگر فرانسه یكشنبه شب می باخت باز هم زیدان یك برنده بود. او بسیار خوب بازی كرد و یك گل هنرمندانه هم زد.

اگر او اخراج نمی شد در پایان بازی مانند یك قهرمان مورد ستایش قرار می گرفت. بعید بود كه حضور زیدان در ضربات پنالتی جای برنده و بازنده را عوض می كرد. شماره ۱۰ فرانسه نمی توانست كاری كند كه پنالتی های بی نقص حریف، گل نشود اما در فوتبال فاصله بالا و پایین كمتر از آنی است كه تصور می كنیم؛ برای زیدان این فاصله هشت دقیقه بود. اگر كمی خوش شانس بود و ضربه سرش در دقیقه ۱۱۲ گل می شد زیدان در بهترین شب زندگی اش با فوتبال خداحافظی می كرد. شبی بهتر از فینال ،۹۸ اما درگیری او با مدافع حریف باعث شد كه ۱۸ جولای به شب تلخی برای زیدان تبدیل شود كه در طول ۱۱۰دقیقه مقتدرانه تیمش را به سوی قهرمانی جلو برده بود. سرنوشت زیدان هم این بود كه آخرین مسابقه زندگی اش به شكل غم انگیزی برایش به پایان برسد. با این حال چه كسی است كه بتواند بازی های خوب او را در این جام نادیده بگیرد؟

كاپیتان فرانسه با هنر و تكنیك بی نظیرش فرانسه در ظاهر كم شانس را به فینال رساند. همه منتظر جادوی رونالدینیو و وین رونی در جام بودند اما باز هم زیدان ۳۴ساله بود كه ثابت كرد مرد میادین بزرگ است. نمایش او در آلمان آن قدر خوب بود كه انتخاب كنندگان بهترین بازیكن جام چاره ای نداشتند جز اینكه عنوان بهترین بازیكن جام را به این هنرمند بدهند. حركت زشت زیزو در بازی آخر هم نتوانست او را از رسیدن به این عنوان كه كاملاً حقش بود محروم كند.

با این عنوان زیدان در تاریخ فوتبال جهان جاودانه تر شد.

قهرمان ۹۸ جهان و ۲۰۰۰ اروپا كه در ویترین افتخاراتش چندین قهرمانی لالیگا، سری A و لیگ قهرمانان اروپا نیز دیده می شود حالا بهترین بازیكن جام جهانی ۲۰۰۶ هم هست و این افتخارات به فوتبال جهان اجازه نمی دهد كه هرگز زیدان را از خاطر خود پاك كند.

مگر می شود مرد سال ۹۸ ، ۲۰۰۰ و ۲۰۰۳ جهان را فراموش كرد، بازیكنی كه قهرمانی جام جهانی ۱۹۹۸ و لیگ قهرمانانی ۲۰۰۲- ۲۰۰۱ به پای او نوشته شده است. گل هایی كه او در آن دو فینال به ثمر رساند پاداشی بود كه فوتبال جهان به یك بازیكن استثنایی هدیه كرد و باعث شد كه آن دو قهرمانی به نام زیزو ثبت شود و او برای آنهایی كه به جای تماشای فوتبال عادت دارند این رشته ورزشی را در آرشیو، آمار و تاریخ دنبال كنند هم یك نام جاودانه باشد. تكلیف ما كه بازی های زیدان را در این یك دهه دیده ایم كاملاً روشن است.

مگر می توانیم او را از یاد ببریم؟! همیشه حسرت خورده ایم كه چرا بازی های پله افسانه ای را ندیده ایم اما می توانیم افتخار كنیم كه با زیدان هم دوره بودیم. سال ها هم بگذرد زیدان جلوی چشم مان باقی می ماند با آن همه نبوغش و دقایق شیرین و لذت بخشی كه برای ما خلق كرد. خونسردی و مهارتی كه درباره زیزو وجود داشت در بازی كمتر بازیكنی دیده می شد و او وارث بزرگانی چون پله، مارادونا و كرویف بود كه ثابت كردند فوتبال یك هنر هم هست.

زیدان متشكریم!

مهدی زعیم زاده