دروازه های پلمب شده

رکورد ایتالیا و آمار دفاعی شگفت انگیز برزیل در تاریخ جام جهانی

دوره اول (۱۹۳۰):در این دوره اروگوئه با سه گل خورده در چهار مسابقه بهترین خط دفاعی را داشت و در نهایت هم قهرمان شد. اروگوئه در دو بازی گل نخورد.

دوره دوم (۱۹۳۴):ایتالیا میزبان رقابت‌ها در این دوره بهترین خط دفاعی را داشت. فاشیست‌ها در دو بازی گل نخوردند و کلا در مجموع پنج بازی سه بار توپ را از دروازه خودی بیرون کشیدند. آنها در نهایت قهرمان شدند.

دوره سوم (۱۹۳۸):چکسلواکی، نایب قهرمان رقابت‌ها بهترین خط دفاعی را داشت. آنها در سه بازی سه گل خوردند و در یک بازی موفق به بسته نگه داشتن دروازه خود شدند. اسلاوها در نهایت نایب قهرمان شدند.

دوره چهارم (۱۹۵۰):برزیل میزبان در شش بازی شش گل خورد و آمار جالب توجهی به جای گذاشت. آنها در دو بازی از مرحله گروهی گل نخوردند و در نهایت نایب قهرمان شدند. برخی منابع اروگوئه را دارنده بهترین خط دفاعی در این دوره دانسته اند اما آنها به دلیل قرار گرفتن در گروه دو تیمی در مرحله اول دو بازی کمتر از برزیل داشتند. انگلیس هم در سه بازی دو گل خورد که از نظر میانگین گل خورده بهتر از برزیل بود.

دوره پنجم (۱۹۵۴):بهترین خط دفاعی این دوره یوگسلاوی با سه گل خورده در سه بازی بود. تیم‌های اتریش و اروگوئه هم در دو بازی دروازه خود را بسته نگه داشتند که در نهایت سوم و چهارم شدند. بسیاری از منابع به‌اشتباه اروگوئه را دارنده بهترین خط دفاعی نوشته اند اما آنها در پنج بازی هشت گل خوردند.

دوره ششم (۱۹۵۸):برزیل قهرمان رقابت‌ها در شش بازی چهار گل خورد و عنوان بهترین خط دفاعی را کسب کرد. آنها در چهار بازی اول خود گلی دریافت نکردند. گیلمار دروازه بان برزیل برای ۳۴۰ دقیقه متوالی در این جام دروازه خود را بسته نگه داشت. این رکورد در زمان خودش افسانه ای بود.

دوره هفتم (۱۹۶۲):باز هم برزیل. این بار هم آنها در شش مسابقه پنج گل خوردند. در ضمن این تیم به همراه یوگسلاوی دو بازی بدون گل خورده داشتند. برزیل در نهایت قهرمان شد.

دوره هشتم (۱۹۶۶): به مانند دو دوره قبلی تیم قهرمان بهترین خط دفاعی را داشت. انگلیس در شش مسابقه تنها سه گل خورد. جکی چارلتون و بابی مور نفوذناپذیر بودند و اگر هم توپی از آنها رد می شد بعید بود گوردون بنکس موفق به مهار آن نشود. تا قبل از پنالتی اوزه بیو آنها برای ۴۴۲ دقیقه متوالی گلی دریافت نکردند تا رکورد قبلی که متعلق به برزیل بود را ارتقاء دهند.

دوره نهم (۱۹۷۰):بهترین خط دفاعی این دوره متعلق به شوروی سابق با دو گل خورده در چهار مسابقه بود. مکزیک و ایتالیا هم سه بازی دور گروهی را بدون گل خورده سپری کردند. ایتالیا در نهایت نایب قهرمان شد.

دوره دهم (۱۹۷۴):هلند نایب قهرمان جام که از دید خیلی‌ها چیزی از قهرمان کم نداشت در هفت بازی سه گل خورد. آنها پنج بازی را بدون گل خورده به پایان بردند. خط دفاعی هلند با حضور آری‌هان، رودی کرول و رنسینگ برگ و حضور یونگبلاد درون دروازه بد نبود اما با ترسی که تیمها از قدرت تهاجمی هلند داشتند کمتر ریسک می کردند و روی دروازه این تیم حمله ور می شدند.

دوره یازدهم (۱۹۷۸):برزیل با سه گل خورده در هفت بازی که چهار‌تای آن بدون گل خورده بود بهترین آمار دفاعی را داشت. آنها بدون حتی یک باخت به بازی رده بندی تبعید شدند! برخی منابع آرژانتین را دارنده بهترین خط دفاعی دانسته اند که نمی تواند درست باشد. آنها در همان هفت بازی چهار گل خوردند و این یعنی یک گل بیش از برزیل. اسپانیا و تونس هم در سه بازی دو گل خوردند.

دوره دوازدهم (۱۹۸۲):انگلیس با پیتر شیلتون در درون دروازه و تری بوچر در خط دفاعی آمار خوبی به جا گذاشت. پنج بازی و یک گل خورده. چهار بازی بدون گل خورده آنها را همراه به لهستان به عنوان دارنده بیشترین بازی بدون گل خورده معرفی کرد. انگلیس به جایی نرسید اما لهستان با شایستگی سوم شد. کامرون هم در سه بازی یک گل خورد که آمار بدی نیست.

دوره سیزدهم (۱۹۸۶):برزیل تله سانتانا آمار دفاعی خوبی داشت. پنج بازی و یک گل خورده و در نهایت حذف در مرحله یک چهارم در ضربات پنالتی. آنها در چهار بازی دروازه خود را بسته نگه داشتند که بیشتر از صدقه سر قدرت تهاجمی و ترس حریفان از حمله به دروازه حریف بود. برزیل ۴۰۰ ‌دقیقه متوالی گل نخورد تا اینکه بالاخره پلاتینی دروازه آنها را باز کرد.

دوره چهاردهم (۱۹۹۰):بهترین خط دفاعی تمام ادوار جام جهانی را ایتالیا با دو گل خورده در هفت بازی به دست آورد. آنها از شروع بازی‌ها تا بازی نیمه نهایی نحس با آرژانتین برای ۵۱۷ دقیقه متوالی (چهار بازی کلین شیت کامل) گلی دریافت نکردند. این رکورد از والتر زنگا ملقب به مرد عنکبوتی تا امروز شکسته نشده است. او و بارزی ستاره‌های خط دفاع ایتالیا در این دوره بودند. مصر و برزیل هم دو گل خوردند اما به ترتیب سه و چهار بازی کمتر از ایتالیا انجام دادند. ایتالیا در پایان سوم شد.

دوره پانزدهم (۱۹۹۴):نروژ برترین خط دفاعی این دوره را داشت. نماینده اسکاندیناوی در سه بازی یک گل خورد و به دلیل گل زده کمتر نسبت به ایتالیا از مرحله گروهی بالا نیامد. برزیل در این دوره با پنج بازی بدون گل خورده رکورد خوبی از خود به جا گذاشت. آخرین بازی برزیل یکصد و بیست دقیقه طول کشید. آنها در نهایت جام جهانی را فتح کردند.

دوره شانزدهم (۱۹۹۸):فرانسه، میزبان و قهرمان جام جهانی با دو گل خورده در هفت بازی بهترین خط دفاعی را داشت. آنها در پنج بازی هم گلی دریافت نکردند.بازی فرانسه با ایتالیا ۱۲۰ و بازی فرانسه با پاراگوئه ۱۱۳ دقیقه به طول انجامید.پاراگوئه هم در این دوره در چهار بازی خود تنها دو گل خورد که یکی از آنها گل طلایی بود.

دوره هفدهم (۲۰۰۲):آلمان نایب قهرمان جام جهانی با سه گل خورده در هفت بازی که شامل پنج کلین شیت(بسته نگه داشتن دروازه در طول نود دقیقه) می شد بهترین خط دفاعی این دوره را داشت. کرواسی هم دو گل در سه بازی خورد که کمترین گل خورده یک تیم در این جام بود. الیور کان دروازه بان و کاپیتان آلمان یک تنه تیم را تا فینال بالا آورد و ستاره جام بود.

دوره هجدهم (۲۰۰۶):یک حادثه بی سابقه در این دوره جام جهانی به وقوع پیوست. سوئیس بدون حتی یک گل خورده از دور مسابقات کنار رفت. آنها چهار بازی خود که شامل یک بازی ۱۲۰ دقیقه ای می‌شد را با دروازه بسته ترک کردند. ایتالیا قهرمان رقابت ها هم در پنج بازی از هفت بازی خود گلی نخورد و بوفون دروازه بان این تیم هم در رده دوم برترین دروازه بان‌های تاریخ جام جهانی قرار گرفت. دو گلی که او خورد یک گل به خودی و یک ضربه پنالتی بود.

دوره نوزدهم (۲۰۱۰):قبل از پایان رقابت‌ها رکورد برترین خط دفاعی ثبت شده است. پرتغال در چهار بازی خود تنها یک گل آن هم در شرایط کاملآ آفساید خورد. نکته فوق العاده جالب اینکه هر چهار تیم حاضر در نیمه نهایی در سه بازی دروازه خود را بسته نگه داشته اند و به جز هلند که سه گل خورده است سه تیم دیگر دو گل خورده دارند.