۳۱ دسامبر ۲۰۰۳ ـ تصمیم نیکسون به تصرف میدانهای نفتی کشور سعودی، کویت و ابوظبی - تفسیرهای مربوط

طبق یک سند محرمانه دولت انگلستان که برپایه قاعده «علنی شدن اسناد طبقه بندی شده پس از ۳۰ سال» ۳۱ دسامبر ۲۰۰۳ و چند ساعت مانده به آغاز سال ۲۰۰۴ میلادی در دسترس مورخان، پژوهشگران …

طبق یک سند محرمانه دولت انگلستان که برپایه قاعده «علنی شدن اسناد طبقه بندی شده پس از ۳۰ سال» ۳۱ دسامبر ۲۰۰۳ و چند ساعت مانده به آغاز سال ۲۰۰۴ میلادی در دسترس مورخان، پژوهشگران و روزنامه نگاران قرار گرفته است؛ ریچارد نیکسون رئیس جمهوری وقت آمریکا که مسئله تحریم نفت اعراب در پاییز ۱۹۷۳(در جریان جنگ رمضان) را پشت سر گذارده بود، با نگرانی از احتمال تجدید جنگ اعراب و اسراییل و خطر قطع دوباره نفت، در دسامبر سال۱۹۷۳ تصمیم گرفته بود که اگر وضعیت مشابهی روی دهد میدانهای نفتی کشور سعودی، کویت و ابوظبی را تصرف و مانع قطع جریان نفت به غرب و کشورهای صنعتی شود تا صنایع و پیشرفت اقتصاد آنها آسیب نبیند. وی در این زمینه دستور لازم جهت آماده شدن نیروهای مسلح آمریکا را برای رو به رو شدن با چنین وضعیتی که بیم مداخله شوروی را هم داشت داده بود. ۱۳ دسامبر ۱۹۷۳ جیمز شلزینگر وزیر دفاع وقت آمریکا دولت انگلستان را درجریان تصمیم نیکسون قرار داده بود و یادداشت فوق محرمانه وی به دولت انگلستان حاوی جزئیات تصمیم نیکسون بود که ۳۱ دسامبر ۲۰۰۳ از طبقه بندی خارج شد. شلزینگر در این یادداشت نوشته بود: دولت آمریکا تصمیم گرفته است که اقدامهایی نظیر تحریم نفت از سوی دولتهای عقب مانده و کم جمعیت را تحمل نکند و ....

تحلیلگران در ژانویه ۲۰۰۴ ( چند روز پس از انتشار سند) در تفسیر این تصمیم نیکسون نوشته بودند که در اجرای این تصمیم نباید تردید داشت و آن را «بلوف» دانست؛ زیرا که دولت آمریکا برخلاف دولتهای دیگر، از زمان استقلال تاکنون تصمیمات نظامی خود را بدون هرگونه ملاحظه به اجرا در آورده و یکی از دلایل ترس سایر کشورها از آن نیز همین امر بوده است. بسیاری از کشورها بوده اند که قدرت نظامی بیشتری داشته اند ولی آن را بکار نبردند تا از دستشان رفت.

برخی از مفسران احتمال داده اند که استقرار نظامی آمریکا در مناطق نفتخیز خاورمیانه از سال ۱۹۹۰ که صدام حسین با تصرف کویت، بهانه آن را فراهم ساخت شاید دنباله همان سیاست نیکسون باشد و تصرف عراق را هم می توان ادامه همان سیاست بشمار آورد. افزایش جهانی مصرف نفت و در نتیجه بهای آن، وضعیت تازه ای را بر جهان مستولی ساخته است. نیکسون و جورج بوش ها (پدر و پسر) از یک حزب (حزب جمهوریخواه آمریکا) بوده اند.

طبق نوشته های اخیر مورخان تاریخ معاصر، استقرار نظامی آمریکا در خلیج فارس از زمان حکومت کارتر و لشکرکشی های جورج بوش ها (پدر و پسر) به کویت و عراق و استقرار در کشور سعودی و حضور در اردن در اجرای همان استراتژی نیکسون است و دولت آمریکا، صرف نظر از حزب حاکم، نیروهای آن کشور را به طور کامل از عراق بیرون نخواهد برد. ورود به عراق، هدف آمریکا از دهه سوم قرن بیستم بود و ادامه ناآرامی عراق کمک به هدف آمریکا خواهد کرد. به باور این اصحاب نظر، دارزده شدن عجولانه صدام حسین در سی ام دسامبر ۲۰۰۶ ممکن است در همین راستا و با هدف گسترش منازعات داخلی عراق صورت گرفته باشد.