۱۰ بازیکن برتر جوزپه مه آتزا

به بهانه یکصدمین سالگرد تأسیس باشگاه اینتر

روز یکشنبه یکصدمین سالگرد تأسیس باشگاه اینتر بود. تیم دوم شهر میلان که بیشتر وقت ها زیر سایه همشهری خود قرار گرفته، طی ۲ فصل اخیر با کسر امتیاز از تیم میلان و تبعید یوونتوس به سری B، توانسته خودی نشان داده و در سری A ترکتازی کند. آخرین قهرمانی اینتر به سال ۱۹۸۹ بازمی گشت و هواداران اینتر به دلیل کنایه های میلانی ها جانشان به لب آمده بود تا اینکه مشخص شد یوونتوس، میلان، فیورنتینا و لاتزیو در تبانی های سال های اخیر فوتبال ایتالیا دست داشته اند تا این بار اینتری ها باشند که به هواداران سایر تیم ها کنایه بزنند. اینتری ها آخرین اسکودتو را با «جووانی تراپاتونی» در سال ۱۹۸۹ به دست آورده بودند و پس از آنکه قهرمانی سال ۲۰۰۶ یوونتوس به آنها رسید، فصل ۲۰۰۷ نیز بدون هیچ دردسری و با جریمه امتیازی سایر تیم ها به راحتی اسکودتو را به خانه بردند.

● تیم کنونی اینتر با هدایت

روبرتو مانچینی یکی از بهترین تیم های سال های اخیر فوتبال ایتالیا است. آنها خوب بازی می کنند و خوب هم گل می زنند. فاصله امتیازی این تیم با تیم دوم جدول زیاد است و اگر هفته گذشته مغلوب ناپولی نمی شد، دیگر هیچ کس در قهرمانی زودهنگام آنها شک نمی کرد. با این حال آنها نمی توانند باخت ۹ بر یک مقابل یوونتوس در سال ۱۹۶۱ و یا ۱۸ سال بدون جام خود را فراموش کنند. این سال ها نیز جزیی از تاریخ اینتر بوده است، هرچند تلخ. در این تیم بازیکنان بزرگی حضور داشته اند که ساعت ها می توان درباره آنها صحبت کرد اما در ذیل به معرفی ۱۰ بازیکن برتر این باشگاه می پردازیم.

۱) جاسینتو فاکتی (۱۹۷۸-۱۹۶۰)

بدون شک او بزرگترین بازیکنی است که در پیراهن آبی و سیاه اینتر به میدان رفته است. پیراهن شماره ۳ اینتر از زمانی که بازنشسته شده، دیگر به تن هیچ بازیکنی نرفته است. یک جنتلمن واقعی، هم در میدان و هم خارج از میدان. او مانند همتیمی خود «برگینخ» تمام افتخارهایی که یک بازیکن می توانست به دست آورد را از آن خود کرده است. ۹۴ بازی برای تیم ملی ایتالیا نشان از کیفیت والای او دارد. تعداد بازی های ملی وی تا مدت ها رکورد به شمار می رفت که سال ها بعد توسط «دینو زوف» شکسته شد.

۲) جوزپه مه آتزا (۱۹۴۰-۱۹۲۷)

«ویتوریو پوتزا» سرمربی تیم ملی ایتالیا که در جام های جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ با این تیم قهرمان جهان شد در مورد مه آتزا گفت: «اگر او را در تیم خود داشته باشید، مثل این است که بازی را یک بر صفر به سود خود آغاز کنید.»

مه آتزا ستاره بین المللی فوتبال ایتالیا است. تکنیک او بسیار ناب و پاس هایش فوق العاده بودند. وی یکی از بهترین گلزنان تاریخ باشگاه به شمار می رود. زدن ۲۵۴ گل در ۳۴۸ دیدار کار هر کسی نیست. در جام جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ ستاره تیم ملی ایتالیا بود و ۳ بار با اینتر، اسکودتو را به دست آورده بود. جوزپه در نیمه نهایی جام جهانی ،۱۹۳۸ یک پنالتی ارزشمند را مقابل برزیل تبدیل به گل کرد و نقش مهمی در قهرمانی این تیم ایفا نمود. مرگ او در سال ۱۹۷۹ شوک بزرگی برای هواداران بود و پس از آن اینتری ها نام وی را روی ورزشگاه خود گذاشتند.

۳) ساندرو مازولا (۱۹۷۷-۱۹۶۱)

فرزند «والنتینو مازولا» ی بزرگ، ستاره تورینو. مازولای بزرگ در فاجعه سال ۱۹۴۹ کشته شد. ساندرو نیز همانند پدرش به بازیکن بزرگی تبدیل شد اما در اینتر. او در باخت مصیبت بار ۹ بر یک اینتر مقابل یوونتوس، تک گل میلانی ها را به ثمر رساند. مازولا در ۱۶ فصل حضور در مه آتزا تمامی افتخارهای ممکن را به دست آورد. وی در ۴۱۸ دیدار، ۱۱۴ گل برای باشگاهش به ثمر رساند و ۷۰ بار نیز برای تیم ملی ایتالیا به میدان رفت.

۴) جوزپه برگومی (۱۹۹۹-۱۹۸۰)

پیش از زانتی و پس از فاکتی و مازولا، «جوزپه برگومی» سمبل هواداران اینتر است. مدافع محبوب اینتری ها با آن صورت اصلاح نکرده دوست داشتنی، ۴۱۸ بار برای اینتر به میدان رفته است. او یک بار اسکودتو را فتح کرد و ۳ بار نیز جام یوفا را به دست آورد و در جام جهانی فرانسه نیز به تیم ملی ایتالیا دعوت شد.

۵) خاویر زانتی (۱۹۹۵)

یک مدافع آرژانتینی با تعصب. او سال ۱۹۹۵ از «بانفیلد» به اینتر آمد و پس از یک دهه هنوز هم یک از ارکان خط دفاع تیمش به شمار می رود. درحال حاضر ۳۴ ساله است و هنوز خستگی برایش معنایی ندارد. او توانایی بازی در تمامی پست های دفاعی و همچنین خط میانی را دارد. این مدافع سختکوش بیش از ۴۰۰ بار برای اینتر به میدان رفته و ۲ بار اسکودتو و جام یوفا را به دست آورده است.

۶) لوئیس سوارز(۱۹۷۰-۱۹۶۱)

بازیکن اسپانیایی که با حضور پررنگ خود در اینتر، بر حضور ناموفق اسپانیایی ها در ایتالیا خط بطلان کشید. وی در سال ۱۹۶۱ درحالی که رقم نقل و انتقالات را شکست، راهی اینتر شد و طی ۹ سال باشکوه ۳ اسکودتو، ۲ قهرمانی اروپا و ۲ جام بین قاره ای را به دست آورد. او در سال ۱۹۶۴ با تیم ملی اسپانیا به قهرمانی اروپا رسید؛ تنها قهرمانی اسپانیا در تمامی ادوار.

۷) ماریو کورسو (۱۹۷۳-۱۹۵۷)

کورسو یکی دیگر از اعضای کلیدی برترین تیم تمام تاریخ اینتر است. لقب او «پای چپ خدا»! بود. یک مدافع تیزهوش که توانایی هایش قابل اندازه گیری نبودند. ماریو در طول مسابقه بسیار تنبل به نظر می رسید اما نبوغش همیشه به کمک او می آمد. یکی از بهترین نمایش های وی در دیدار نیمه نهایی سال ۱۹۶۵ مقابل لیورپول بود؛ جایی که هواداران لیورپول را وادار به سکوت کرد. «کارلو تاگنین» همتیمی وی گفت: «اگر او روی فرم بود، مطمئن بودیم که پیروز خواهیم شد.»

۸) لوتار ماتیوس (۱۹۹۲-۱۹۸۸)

هافبک اسطوره ای آلمانی که دوران طولانی حضورش در میادین، همه را به یاد پائولو مالدینی می اندازد. او سال ۱۹۸۸ از بایرن مونیخ به اینتر پیوست و در نخستین فصل حضورش در این تیم با بازی های بسیار زیبای خود اسکودتو را به دست آورد. ماتیوس هافبک بسیار کاملی بود. هم در کارهای دفاعی و هم در کارهای تهاجمی عالی عمل کرد. او به همراه یورگن کلینزمن و آندریاس برمه مثلث بهترین بازیکنان آلمان را تشکیل می دادند. او در سال ۱۹۹۰ به همراه آلمان و درحالی که بازوبند کاپیتانی را به بازو داشت، قهرمان جهان شد و در سال ۱۹۹۱ عنوان بهترین بازیکن جهان را از آن خود کرد.

۹) گابریله اوریالی (۱۹۸۳-۱۹۷۰)

هافبک جان سخت اینتر که شباهت بسیاری به «گنارو گتوسو» در فوتبال امروز دارد. او بازیکن تکنیکی به شمار نمی رفت اما توانایی عجیبی در توپ گیری و تخریب حمله تیم حریف داشت. وی در مدت حضور خود در اینتر ۴ جام را به دست آورد. گابریله در سال ۱۹۷۲ نایب قهرمان اروپا شد و تمام مدت بازی فینال را مشغول خراب کردن توپ های یوهان کرایف بود. اوریالی سال ۱۹۸۲ در قهرمانی ایتالیا جزیی از این تیم بود.

۱۰) والتر زنگا (۱۹۹۴-۱۹۸۲)

لقب او «اسپایدرمن» بود. عکس العمل های فوق العاده ای داشت، گویی که هیچ استخوانی در بدن نداشت. زنگا محصول آکادمی جوانان اینتر بود و بیش از یک دهه نیز پیراهن شماره یک تیم را به تن کرد. او یک قهرمانی اسکودتو و ۵۸ بازی ملی را در کارنامه دارد.

● بیشترین تعداد بازی ها

▪ جوزپه برگومی ۵۱۹

▪ جاسینتو فاکتی ۴۷۶

▪ ساندرو مازولا ۴۱۸

▪ خاویر زانتی ۴۱۵

▪ ماریو کورسو ۴۱۴

▪ بیشترین تعداد گل

▪ جوزپه مه آتزا ۲۴۶

▪ لویئیجی جونینی ۱۵۶

▪ بنیتو لورنزی ۱۳۸

▪ استوان نایرس ۱۳۳

▪ الساندرو آلتوبلی ۱۲۸

▪ قهرمانی ها

▪ اسکودتو ۱۵

▪ جام حذفی ۵

▪ لیگ قهرمانان ۲