ولادت رسول الله ص

از جملهٔ این بشارتها آیهٔ ۱۴ و ۱۵ از کتاب یهودا است که می گوید « لکن خنوخ « ادریس » که هفتم از آدم بود دربارهٔ همین اشخاص خبر داده گفت اینک خداوند با ده هزار از مقدّسین خود آمد تا بر همه داوری نماید و جمیع بی دینان را ملزم سازد و

● بشارتهای انبیای الهی دربارهٔ آمدن رسول خدا

از جملهٔ این بشارتها آیهٔ ۱۴ و ۱۵ از کتاب یهودا است که می گوید : « لکن خنوخ « ادریس » که هفتم از آدم بود دربارهٔ همین اشخاص خبر داده گفت اینک خداوند با ده هزار از مقدّسین خود آمد تا بر همه داوری نماید و جمیع بی دینان را ملزم سازد و بر همهٔ کارهای بی دینی که ایشان کردند و بر تمامی سخنان زشت که گناهکاران بی دین به خلاف او گفتند ... »

که ده هزار مقدس فقط با رسول خدا ( ص ) تطبیق می کند که در داستان فتح مکه با او بودند .

و در فصل چهاردهم انجیل یوحنا : ۱۶ ، ۱۷ ، ۲۵ ، ۲۶ چنین است :

« اگر مرا دوست دارید احکام مرا نگاه دارید ، و من از پدر خواهم خواست و او دیگری را که فارقلیط است به شما خواهد داد که همیشه با شما خواهد بود ، خلاصهٔ حقیقتی که جهان آن را نتواند پذیرفت زیرا که آن را نمی بیند و نمی شناسد ، اما شما آن را می شناسید زیرا که با شما می ماند و در شما خواهد بود . اینها را به شما گفتم مادام که با شما بودم ، اما فارقلیط روح مقدس که او را پدر به اسم من می فرستد ، او همه چیز را به شما تعلیم دهد و هر آنچه گفتم به یاد آورد . »

بر طبق تحقیق کلمهٔ « فارقلیط » که ترجمهٔ عربی « پریکلیتوس » است به معنای « احمد » است و مترجمین اناجیل از روی عمد یا اشتباه آن را به « تسلی دهنده » ترجمه کرده اند . (۱)

● تاریخ ولادت

در بسیاری از تواریخ ولادت آن حضرت را در عام الفیل یعنی همان سالی که ابرهه با پیلان جنگی برای ویران ساختن شهر مکه آمد نقل کرده اند که تازه سؤال می شود عام الفیل چه سالی بوده ؟

قول قطعی و مسلّمی در این باره ذکر نشده است . و البته مشهور میان علمای شیعه رضوان الله علیهم آن است که آن حضرت در شب جمعه هفدهم ربیع الاول به دنیا آمده است . (۱)

● شب ولادت

معمولاً مقارن ظهور پیغمبران الهی و ولادت آنها حوادث مهم و شگفت انگیزی اتفاق می افتد که بدانها «ارهاصات » می گویند .

از جمله ابن هشام از حسان بن ثابت شاعر معروف اسلام نقل می کند که وی گفته : به خدا سوگند من پسری نورس در سنّ هفت یا هشت سالگی بودم و آنچه می شنیدم بخوبی درک می کردم که دیدم مردی از یهود بالای قلعه ای از قلعه های مدینه فریاد می زد : ای یهودیان !

و چون یهودیان پای دیوار قلعه جمع شدند و از او پرسیدند : چه می گویی ؟ گفت : بدانید آن ستاره ای که با طلوع آن احمد به دنیا خواهد آمد ، دیشب طلوع کرد !

نقل کرده اند که در آن شب ایوان کسری ، که با سنگ و گچ ساخته شده بود و سالها روی ساختمان آن زحمت کشیده بودند و هیچ کلنگی در آن کارگر نبود شکافت و چهارده کنگره آن فرو ریخت .(۱)

● محل ولادت

ظاهراً مسلّم است که رسول خدا ( ص ) در شهر مکه به دنیا آمده ، امّا در محل ولادت آن حضرت اختلافی در تواریخ به چشم می خورد ، مانند آنکه برخی محل ولادت آن حضرت را خانه ای معروف به خانهٔ محمد بن یوسف ثقفی بود دانسته اند و گویند : خانهٔ مزبور همان خانه ای است که بعداً حضرت فاطمه ( س ) در آن به دنیا آمد و به « زادگاه فاطمه » مشهور گردید . خانهٔ مزبور را بعدها زبیده ، همسر هارون الرشید خریداری و در آن مسجدی بنا کرد . (۱)

● دوران شیرخوارگی

عبدالمطلب از ولادت نوزاد جدید بسیار خرسند گردید و او را برداشته به درون کعبه آورد و مراسم شکرگزاری را بجای آورد . سپس درصدد برآمد تا دایه ای برای شیردادن وی فراهم کند . بدین منظور چندی آن حضرت را به ثویبه که آزاد کردهٔ ابولهب بود سپردند . او نیز نوزادی به نام مسروح داشت که رسول خدا ( ص ) را از شیر وی شیر داد و پیش از آن نیز حمزه عموی رسول خدا را شیر داده بود و از این رو حمزه برادر رضاعی آن حضرت نیز محسوب می شد .

به هر صورت دوران شیر دادن ثویبه بدان حضرت چند روزی بیشتر طول نکشید و سپس حلیمهٔ سعدیه دختر ابوذؤیب که کنیه اش « امّ کبشه » و از قبیله بنی سعد بود آن حضرت را شیر داد و به دایگی او مشغول گردید . در کتاب شریف نهج البلاغه در خطبهٔ قاصعه امیرالمؤمنین ( ع ) فرموده است :

« از روزی که پیغمبر ( ص ) از شیر گرفته شد خدای تعالی بزرگترین فرشتهٔ خود را همنشین او گردانید که در شب و روز او را به سوی راه بزرگواری و اخلاقهای نیکوی جهان وادار کند و ببرد ... »

موّرخین عموماً نوشته اند که رسول خدا تا سنّ پنج سالگی در میان قبیلهٔ بنی سعد زندگی کرد و سپس حلیمه آن حضرت را به نزد مادرش آمنه بازگرداند و به وی سپرد . رسول خدا ( ص ) تا پایان عمر گاهی از آن زمان یاد می کرد ، و از حلیمه و فرزندانش قدردانی می نمود .

بدین ترتیب پیامبر گرامی اسلام تحت سرپرستی و کفالت جدش عبدالمطلب درآمد . (۱)

● وفات عبدالمطلب

هشت سال از عمر رسول خدا ( ص ) گذشته بود که عبدالمطلب از جهان رفت. عبدالمطلب در هنگام مرگ هشتاد و دو سال یا صد و بیست سال و به گفتهٔ جمعی یکصد و چهل سال از عمرش گذشته بود .

ابوطالب با عبدالله ، پدر رسول خدا ( ص ) ، هر دو از یک مادر بودند . از این رو پیش از عموهای دیگر به یتیم برادر علاقه داشت و همین سبب شد که عبدالمطلب نیز سرپرستی آن حضرت را به ابوطالب واگذار کند .

دوران کفالت ابوطالب از رسول خدا دورانی طولانی و پرماجرا و شاهد برخوردهای سختی با دشمنان آن حضرت و مشرکین بود ، زیرا این دوران تا یازده سال پس از بعثت رسول خدا طول کشید . دفاع و حمایت ابوطالب از آن بزرگوار با موقعّیتی که از نظر اجتماعی و خانوادگی در میان بیست و هفت خانوادهٔ قریش داشت ، در برابر دشمنان مهمترین عامل پیشرفت اسلام و هدف مقدس رسول خدا ( ص ) بود .

ابوطالب گرچه بزرگترین و ثروتمندترین فرزندان عبدالمطلب نبود ، ولی از نظر شرافت و بزرگواری از همهٔ آنها برتر بود و به خاطر حفظ میراث روحانی خاندان ابراهیم و سخاوت و کرمی که داشت ریاست خاندان بنی هاشم پس از عبدالمطلب بدو واگذار شد و با اینکه از نظر مالی در مضیقه و فشار به سر می برد ، ولی موقعیت و شخصیت او برادران دیگر را تحت الشعاع قرار داد و در سرتاسر عربستان با دیدهٔ عظمت به او نگریسته و به وی احترام می گذاشتند .

حسن اخلاق و امانت و صداقت رسول خدا ( ص )تدریجاً زبانزد خاص و عام و نقل مجلس مردم در هر کوی و برزن گردید و آن حضرت را محبوب مردم مکه گردانید . همین جریان یکی از اسباب و علل ازدواج آن حضرت با خدیجه بود . (۱)

(۱) به نقل از کتاب خلاصه زندگانی حضرت محمد(ص)

تالیف:سید هاشم رسولی محلاتی

تلخیص:محمدرضا جوادی