۳ اسفند: در شهر چه گذشت؟!

تردیدی وجود ندارد که یکی از عوامل مؤثر در کمبود جای پارک در خیابان‌ها، تجاوز برخی شرکت‌ها و فروشگاه‌ها به حریم خیابان و جداسازی پارکینگ اختصاصی با موانعی معروف به کله قندی …

تردیدی وجود ندارد که یکی از عوامل مؤثر در کمبود جای پارک در خیابان‌ها، تجاوز برخی شرکت‌ها و فروشگاه‌ها به حریم خیابان و جداسازی پارکینگ اختصاصی با موانعی معروف به کله قندی است

البته بسیاری به جای کله‌قندی از بلوک سیمانی، بشکه پلاستیکی، گلدان و حتی طناب استفاده می‌کنند و به این ترتیب راه را برای خودرو‌های عبوری سد می‌کنند.

این اقدام موجب می‌شود که جای پارک چندین خودرو در کنار خیابان که متعلق به همه محسوب می‌شود، فقط به عده‌ای خاص محدود شده و به دنبال آن مشکل پیدا کردن جای پارک برای خودرو‌های دیگر ایجاد شود.

البته از روز گذشته اقداماتی درمقابل این مرزبندی‌ها آغاز شده و با متخلفان برخورد می‌شود، اما در صورتی که اقدامات قاطع‌تری صورت گیرد، مشکلات ناشی از جای پارک اختصاصی، اما غیرقانونی از بین می‌رود.

پفک به جای پول خرد

تا به حال رسم بر این بود که مغازه‌دار‌ها که همیشه با مشکل کمبود پول خرد روبه‌رو

هستند برای پس دادن بقیه پول مشتری یک آدامس یا آ‌بنبات کوچک را جایگزین پول‌خرد می‌کردند، اما ظاهرا تورم روی این رسم قدیمی هم تاثیر‌گذار بوده و آدامس‌های‌ چند ده تومانی را به پفک‌های چندصد تومانی تبدیل کرده است.

برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که گاهی مغازه‌دار‌ها کمبود پول خرد را با یک بسته پفک جبران کرده و آن را به زور به مشتری می‌دهند. این در حالی است که هر روز گزارش‌هایی در مورد مضرات مصرف اینگونه هله‌هوله‌ها منتشر می‌شود.

بهتر است مغازه‌دار‌ها تا حدممکن باقیمانده پول مشتریان را نقدی بپردازند و در موارد استثنا، دست کم خوردنی‌های کم ضررتری مانند آب معدنی را به جای پول خرد به مشتری بدهندتا بدین ترتیب حق مشتری کمتر ضایع شود.

پل چوبی

در نبود پل مناسب برای عبور رهگذران، گاهی اوقات فقط سنگ و چوب‌های موجود در جوی، پل‌ عبور شهروندان را تشکیل می‌دهد. بازمانده تنه قطع شده یکی از درختان در تصویری که مهدی خاندان برای ما ارسال کرده یکی از این پل‌های طبیعی است.

چنانچه این پل چوبی نیز در این جوی عریض وجود نداشت، معلوم نبود آیا باز هم کسی می‌توانست از خط‌کشی عابر پیاده استفاده کند یا خیر. جدا از همجواری خط‌کشی عابرپیاده با این جوی پر آب، گاهی اوقات در مسیر جوی‌های عریض، فاصله پل‌ها با یکدیگر به حدی است که رهگذران ترجیح می‌دهند به جای طی کردن مسیر طولانی تا رسیدن به پل، از روی جوی عبور ‌کنند و خطر لیز خوردن روی سنگ‌ها و سقوط در جوی آب را به جان بخرند، البته این موضوع برای کودکان و به ویژه جانبازان و معلولان به مراتب مشکل‌سازتر است؛

زیرا آنها برای عبور از جوی‌های عریض باید مدت‌ها منتظر فردی باشند تا آنها را به آن سوی آب ببرد. ناگفته نماند که فاصله بین میله‌های عمودی یا افقی برخی پل‌ها نیز به حدی زیاد است که گاهی اوقات پای رهگذران در آن گیر می‌کند. به طور حتم، تبعیت از استاندارد‌های پل‌سازی می‌تواند این نوع مشکلات را حل کند.

تابلو‌های خطرناک

در چند روز اخیر باد‌ در حالی کوچه‌ها و خیابان‌های شهر را در نوردید که برخی استند‌های تبلیغاتی نتوانستند در مقابل آن ایستادگی کنند و بالاخره به شکل خطرناکی سقوط کردند. سابقه افتادن این تابلو‌ها باعث می‌شود رهگذران با احتیاط از کنار آنها عبور کنند و حتی برخی نزدیک آنها نیز نمی‌شوند.

این در حالی است که جدا از اینکه داربست‌های این استند‌ها باید مقاوم باشد؛ خود برزنت یا پارچه آنها نیز حتما باید دارای سوراخ‌هایی باشد که بتواند جریان هوا را از خود عبور دهد.

در غیر این‌صورت به طور حتم در خلال وزش باد‌های سهمگین روز‌های بهاری که در پیش داریم در هر محله‌ای چند‌تایی از این تابلو‌ها سلامت رهگذران را به خطر خواهد انداخت.

این اواخر نیز برخی از این استند‌ها در ارتفاع پایین نصب می‌شوند و رهگذران گاهی با میله‌ها افقی آنها برخورد می‌کنند.