غزل انسان

در این زمانه که عصر هبوط انسان است
دوباره خاطر آیینه ها پریشان است
نمی وزد به زمین بوی آدمیزادی
به روی ذهن زمین ، رد پای شیطان است
نمی رسد به خدا دست خسته انسان
چراکه جام وجودش …

در این زمانه که عصر هبوط انسان است

دوباره خاطر آیینه ها پریشان است

نمی وزد به زمین بوی آدمیزادی

به روی ذهن زمین ، رد پای شیطان است

نمی رسد به خدا دست خسته انسان

چراکه جام وجودش ، تهی ز ایمان است

شکسته قامت سبز غرور انسانی

بشر ـ قسم به حقیقت ـ شکسته نان است

دوباره قصه هابیل و فتنه قابیل

و یک فرشته که در آسمان هراسان است

دوباره وسوسه سیب و عشوه حوا

ببین چگونه قدمهای نفس لرزان است !

از آن گناه نخستین ، بیا که برگردیم

که دوست ، بنده نواز و کریم و رحمان است

شب است و حافظ شیراز و ذکر خیر عشق

و قلب عاشق من ، باز هم غزلخوان است

کجاست مثنوی و شب چراغ و مولانا؟

دلم گرفته و در جست وجوی انسان است

رضا اسماعیلی