مستندسازانی که به بیننده شوک وارد می کنند

شاید بیننده ها، تولیدات سریالی و داستان پردازی های آن را ببینند اما جدی نگیرند و از کنار آن بگذرند ولی مستندها در دنیای تصویر موثرتر و ملموس تر بوده است و به همین علت باید نظرات …

شاید بیننده ها، تولیدات سریالی و داستان پردازی های آن را ببینند اما جدی نگیرند و از کنار آن بگذرند ولی مستندها در دنیای تصویر موثرتر و ملموس تر بوده است و به همین علت باید نظرات و پی گیری های اساسی و نکته سنجی بر آن ها باشد زیرا به همان اندازه که شاید موفق و سازنده عمل کنند امکان مخرب بودن آن ها نیز موجود است.

در روزهای گذشته مستندی با عنوان «شوک» از شبکه سوم سیما در دو قسمت پخش شد، این برنامه در حالی روی آنتن رفت که انتقادات و حمایت های بسیاری را از سوی مردم و منتقدان به دنبال داشت و در عین حال سوالات و ابهامات زیادی را در اذهان مردم باقی گذاشت.

یکی از ملزومات اولیه مستند سازی تحقیق و پژوهش بر روی چگونگی موضوع و بررسی حاشیه ها و بازتاب آن است مستندسازی در مورد جرایم و انحرافات اخلاقی کاری است که احتیاج به تامل و نگاهی اجتماعی دارد به طوری که در گام نخست باید میزان و نوع آن بررسی شده، بازتاب و نوع مخاطب آن نیز مورد توجه قرار گیرد در غیر این صورت حتی می تواند تاثیر عکس داشته باشد. زیرا تلویزیون عرصه ای است که علاوه بر معرفی و هشدار دادن، جنبه و جایگاه والایی دارد که با خلق آثارش به آن ها رسمیت می دهد.

این نوع مستندسازی ها با کار بدیع و تاثیرگذار«کراک»شروع شد که باهشدار«۱۲-»(دیدن برای افراد زیر ۱۲ سال ممنوع ) پخش شد.

این مستند با خلق صحنه های دلخراش و ناراحت کننده از مصرف کنندگان کراک سعی در متنبه کردن و هشدار دادن، داشت، اما بیشتر از عبرت آموزی به موضوع جالبی برای بحث ها و گفتمان های دوستانه بدل شده بود.

در عین حال که تولیدات این چنینی در مورد موادمخدر زیاد بوده است اما پرداختن به انحرافات اخلاقی دیگر باز هم مورد کم لطفی تهیه کنندگان قرار گرفته است.

تا این که تلویزیون چندی پیش دست به کاری زد که همچنان فکر و ذهن بینندگان زیادی را درگیر کرده است و برای نخستین بار موضوعی را دستمایه کار خود قرار داد که ارتباط مستقیم با اعتقادات مذهبی و ریشه های مردمی دارد.

مستندسازان این بار به عرفان های نوظهور و شیطان پرستی در قاب تصویر پرداختند اما متاسفانه بر خلاف هدف اصلی یعنی تخریب و نابود کردن این گروه ها برنامه شکل ظاهری، معرفی و شناساندن این گروه های انحرافی را داشت و بیشتر از آن که پوچ بودن و بی محتوایی این گروه ها و خطرات آن ها مورد بررسی قرار گیرد، شکل و نوع اعتقاد و نگرششان معرفی شد.

گذشته از این مشکل، آبا بازتاب و بازخورد آن مورد بررسی قرار گرفته بود؟ آیا تعداد این گروه ها و جوانان درگیر با آن به اندازه ای می رسد که یک رسانه ملی با پرداختن به آن در ذهن و نوع نگرش مردم تغییر ایجاد کند؟

آیا طرح این موضوع برای هشدار بود و یا ایجاد نگرانی و ترس؟

اما تاثیر مثبت این برنامه آگاه سازی جوانان ایران در مورد نمادها و علائمی بود که ندانسته و از روی پیروی از مد از آن ها استفاده می کنند و باعث ترویج آن می شوند، علایم و نشانه هایی که صرف گروه های خاص و شیطانی در غرب هستند که مردم عادی و پایبند به اخلاقیات در خارج از کشور نیز از آن ها دوری می کنند، اما متاسفانه...

پرداختن به موضوع شیطان پرستی و عرفان نوظهور به این جا ختم نشد و سه شب پیاپی در شب های مبارک رمضان در برنامه این «شب ها» و همچنین در یکی از برنامه های در «همین نزدیکی » به طور گسترده به آن پرداخته شد.