دعوت برای بازگشت به دوران جنگ سرد

«جان مک کین» سناتور جمهوریخواه آمریکایی از کشورهای غربی دعوت کرده بود که نشست گروه ۸ در «سنت پترزبورگ» را تحریم کنند دلیل وی, سیاست «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهوری روسیه بود که گویا «مانع تحولات» در روسیه است و از «ارزش های دموکراسی» حمایت نمی کند

نباید تصور کرد که این سخنان یک انسان نسنجیده است. در این باره که تلاش های مک کین و طرفدارانش در مسأله روسیه، برای کرملین توأم با دردسر خواهد بود، سخنان «ایگور شووالوف» معاون رئیس جمهوری شاهد خوبی است. وی در اوایل فوریه در دیدار با نمایندگان مجلس دوما اعلام کرد که تبلیغات منفی علیه روسیه در آینده بیشتر خواهد شد و از نمایندگان مجلس خواست که از ارتباطات خود برای روشن سازی ذهن کشورهای غربی استفاده کنند و به آنها واقعیت اوضاع در روسیه را برسانند.

در همین حال، «پوتین» در کنفرانس مطبوعاتی اخیر خود گفت: کسانی که از جمله خیرخواهان روسیه نیستند، هنوز هم در قرن گذشته زندگی می کنند. شوروی خیلی وقت است که وجود ندارد ولی کارشناسان امور شوروی هنوز هم به انتقاد از روسیه ادامه می دهند، از آن چیزهایی که روسیه خیلی وقت است که از آنها رهایی یافته است، یعنی از خودمحوری، غیردموکراتیک بودن و بسته بودن. تمایل روسیه برای ورود به گروه ۸ بهترین نشانگر تحولات درونی است که روسیه از قرارگرفتن در مقابل غرب خودداری می کند.

مک کین با دعوت به حذف روسیه از گروه ،۸ سعی داشته است که با زور، روسیه (شاید هم تمام دنیا را) را به دوران جنگ سرد برگرداند.

در حقیقت سناتور آمریکایی با سخنان مستقیم، خواسته خود را مطرح نمی کند مانند آن که «زبیگنیو برژینسکی» معاون کارتر در دهه ۷۰ می گفت که شوروی بد و خودمحور است و برای همین، بهتر است آن را به سه، هفت و بهتر از همه به پنجاه کشور مستقل تقسیم کنیم. برعکس، مک کین قسم می خورد که دوست روسیه است و فقط خوبی این کشور را می خواهد. اما وی مخالف هرگونه بازسازی در مواضع حکومت بعد از هرج و مرجی که در دهه ۹۰ در روسیه حکمفرما بود، است و اعتقاد دارد که اینها، مغایر با حقوق رسانه های گروهی، حقوق نمایندگان مجلس و حتی استانداران است، مثل این که از نظر وی در جامعه دموکراتیک، مسؤولین دولتی باید با حکومت در حال جنگ باشند.

در حقیقت، مک کین از روسیه به خاطر دفاع از منافع اقتصادی خارجی اش در استقلال عمل در سیاست خارجی دیپلماسی اش، در آسیای مرکزی، در منطقه حاشیه دریای خزر و در اروپای شرقی انتقاد می کند، به عبارت دیگر، در زمینه نفوذ واقعی روسیه به عنوان یک کشور قدرتمند و بزرگ.

مک کین نحوه برخورد روسیه با کشورهای جامعه مستقل مشترک المنافع در زمینه گاز را «سیاست فشار» بر «دموکراسی جدید» یعنی براوکراین و گرجستان نامید، در عین حال، وی درک نمی کند که روسیه همین طور هم با مولداوی و با دوست خود ارمنستان برخورد کرده است.

معلوم است که این سناتور از حل سیاسی اوضاع در چچن که روسیه بعد از جنگی تقریباً ده ساله و با تکیه بر اکثریت طرفدار روسیه در جامعه چچن، با ایزوله کردن و از بین بردن گروهک های تروریستی و با خودداری از هر گونه تماس سیاسی با آنها، توانست به آن برسد، رضایت ندارد.

و بالاخره، مک کین از این موضوع کاملاً عصبانی شده است که در روسیه سرانجام یک جامعه مدنی سالم و متمایل به منافع ملی در حال شکل گیری است و حکومت قصد دارد به هر شکل ممکن به آن کمک کند تا حدی که به طور مستقیم به آنها حمایت مالی و از روابط آنها با سازمانهای اجتماعی خارجی مخصوصاً از کشورهای گروه ۸ حمایت می کند.

در این مطلب نباید تردید داشت که جامعه مدنی در روسیه نهادینه شده است. در سال گذشته، مجلس اجتماعی تأسیس شد که وظیفه کنترل بر ساختارهای حکومتی را دارد. در بین اختیارات این مجلس، می توان از کنترل بر بسته ترین بخش حکومتی، یعنی نیروهای امنیتی نام برد. در همین ارتباط، رئیس جمهوری روسیه در آستانه نشست گسترده سازمان فدرال امنیت روسیه، از نیروهای امنیتی خواست که برای جامعه بازتر آماده باشند. برای روسیه بهتر است که نه تنها نیروهای امنیتی بازتر عمل کنند، بلکه خود حکومت آشکارتر عمل نماید و نیروی جامعه را به خود جذب کند.

منبع: خبرگزاری ریانووستی