توتی وفادارترین فوتبالیست رم

مردی که در سراسر عمر حرفه ای خود, هیچ گاه تغییر رنگ و پیراهن نداده است

در فوتبال حرفه‌ای که حتی ستاره‌های بزرگ و پرادعای آن به خاطر قدری پول بیشتر در یک چشم به هم زدن تغییر باشگاه می‌دهند، وفادار ماندن فرانچسکو توتی به آ.اس.رم طی این سال‌های طولانی از نوادر و اتفاقات جالب است.

کاپیتان رم که ۳۶ ساله شده، در این مدت پیشنهاد و امکان و مجال برای پیوستن به سایر تیم‌ها کم نداشته، اما همیشه به آنها پشت کرده و به جالوروسی پایبند مانده است. وی در بهار ۲۰۱۲ می‌گوید: «من در رم متولد شده و از بچگی آ.اس.رم را دوست داشته‌ام و همیشه یک رمی خواهم ماند. این، جزئی از وجود من است».

توتی ۳۶ سال پیش در منطقه اپیولاتینو در حومه شهر رم به دنیا آمد و اگر سال‌ها بعد از آن واقعه نماد بزرگ آ.اس.رم به حساب می‌آید، فقط یک تصور و شعار و ادعا نیست زیرا او با این باشگاه زندگی و تنفس می‌کند و همه چیز او به این تیم منحصر و منتهی می‌شود.

او اواخر فصل ۲۰۱۲ ـ ۲۰۱۱ و در واپسین روزهای فصلی که هفدهمین فصل حضور وی را در سری A با پیراهن قرمز رمی‌ها شکل داده، می‌گوید: «هرگز نمی‌توانم خودم را با پیراهن تیمی بجز رم تصور کنم. اگر به تیمی دیگر می‌رفتم، چطور می‌توانستم به فرزندانم بگویم پدرتان که الگو و نماد یک باشگاه بوده، به باشگاه دیگری پیوسته است. شما باید عاشق تیم‌تان باشید و آن عشق برایتان مهم‌تر از مسائل مالی باشد و بسیار خوشحالم که برای من چنین است. در هر حال از تصمیمم در مورد ابقا در رم در تمامی این مدت و از هر آنچه در این ارتباط انجام داده‌ام، راضی‌ام. پیشنهادهای زیادی هم به من برای ترک رم شد که هیچ کدام را نپذیرفتم. می‌گویند توتی هیچ گاه توپ طلا را نبرده، اما از نظر من وفاداری باشگاهی‌ام مهم‌تر از تمام این حرف‌ها است».

● مثل مالدینی و دل‌پیه‌رو

البته توتی بارها در فهرست توپ طلا یا مرد سال فیفا (قبل از ادغام شدنش با توپ طلا)‌ در رد‌ه‌های بالا قرار گرفته، اما هرگز در جای نخست نایستاده و این وصف همتاهای او همچون اله‌ساندرو دل‌پیه‌رو و پائولو مالدینی دیگر اسطوره‌های فوتبال ایتالیا و رائول گوانزالز اسپانیایی هم بوده است.

با وجود این، تداوم توتی در کارش به رغم مصدومیت‌ها و جراحت‌های فزاینده‌اش در سال‌های اخیر که پیوسته بر حجم مدت دوری او از میدان افزوده، چشمگیر بوده و فقط ستاره‌هایی که نامشان در سطور فوق آمد با وی برابری کرده‌اند.

توتی که بعد از انجام ۵۸ بازی ملی برای ایتالیا در پایان جام‌جهانی ۲۰۰۶ به تصمیم خودش در سطح ملی بازنشسته شد، اینک رکورد‌دار بازی و گلزنی در باشگاه آ.اس.رم است و تعداد گل‌های او در این باشگاه یک رکورد کشوری و عمومی در مورد تعداد گل‌های به ثمر رسیده توسط یک بازیکن برای یک باشگاه هم هست.

● تا ۴۰ سالگی

جالب‌تر این که توتی اصلا خیال کناره‌گیری عاجل هم ندارد. از قرارداد او با تیمش هنوز ۲ سال مانده و وی به‌ آن نیز اکتفا نمی‌کند و می‌خواهد تا ۴۰ سالگی در صحنه بماند و در آن صورت آمار و رکوردهای او به درجات و حدودی خواهد رسید که عبور از مرز آنها برای نسل‌های بعدی احتمالا غیرممکن خواهد شد. با این حال توتی نمی‌خواهد این مسائل و ماندنش در میدان را تا تاریخی که گفتیم رسما اعلام دارد تا مبادا در برابر یک الزام غیرقابل تغییر قرار گیرد.

نکته: توتی که بعد از انجام ۵۸ بازی ملی برای ایتالیا در پایان جام‌جهانی ۲۰۰۶ به تصمیم خودش در سطح ملی بازنشسته شد، اینک رکورد‌دار بازی و گلزنی در باشگاه آ.اس.رم است

او می‌گوید: «فقط می‌توانم تصریح کنم تا موقعی که به لحاظ بدنی و روحی کشش لازم را داشته باشم به بازی ادامه می‌دهم و تا وقتی آ.اس.رم مرا مفید و به حال خود موثر بداند برای این تیم به میدان خواهم آمد و کافی است که هریک از دو طرف به این نتیجه برسیم که ادامه این وضعیت به سود باشگاه نیست. در آن صورت اعلام بازنشستگی خواهم کرد و لازم نیست کسی چنین چیزی را از من بخواهد و خودم در این زمینه پیشقدم خواهم شد. البته من به توانایی‌هایم واقف هستم و می‌دانم چه باید کرد تا برای مدتی دیگر در اوج و شرایط لازم ماند و همان کارها را انجام خواهم داد. در این حرفه باید سالم باشید و خودتان را خوب حفظ کنید، مگر این که به استمرار و حضوری طولانی‌مدت در میادین نیاز نداشته و در پی چنین چیزی نباشید. اگر یک حرفه‌ای حقیقی و هدفمند باشید و استراحت و تمرین کافی داشته باشید می‌توانید سال‌ها در فوتبال ماندگاری پیشه کنید.»

● سازگار با انریکه

یک رفتار حرفه‌‌ای ستودنی توتی نحوه برخورد او با لوئیس انریکه مربی اسپانیایی این فصل رم بوده است. انریکه که در سایه ۳ سال کار موفق‌‌اش در تیم‌های جوانان باشگاه بارسلونا از سوی رم برای هدایت این تیم انتخاب و جانشین مربی‌‌های نه چندان موفق سال‌های اخیر این باشگاه شامل راینه‌ری، کونتی و مونتلا شد، اما خودش هم موفقیت چشمگیری نداشته است از همان بدو حضور انریکه در رم متوجه شد که مورد توجه و تایید وی برای قرار گرفتن در ترکیب ثابت تیم نیست و اکثر هفته‌ها به نیمکت ذخیره‌ها رانده شد و فقط تماشاگر بازی‌های یارانش بود، اما هیچ گاه این مساله را عنوان نکرد و محیط را آرام نگه داشت تا انریکه آنچه را که لازم می‌داند، برای بهروزی‌اش انجام بدهد.

او اواخر فصل و در حالی که تعداد بازی‌هایش برای جالو روسی با شرع و وصفی که گفتیم در طول فصل اندک بوده (و با وجود این، در آن مسابقات نه‌چندان پرشمار خود نیز درخشیده و گل‌های قابل توجهی را به ثمر رسانده است)‌​ می‌گوید: «بدیهی است وقتی بازی‌های زیادی به شما نمی‌رسد باید ناراحت باشید، اما مهم‌تر از وضعیت من، سرنوشت تیم است. من همیشه آماده بوده‌ام تا در زمان نیازهای تیم پاپیش بگذارم و به باشگاه محبوبم کمک کنم و وقتی هم که بازی کرده‌ام، نتایج خوبی به جای مانده است و همان درخشش‌ها انریکه را به این نتیجه رسانده است که از من بیش از پیش استفاده کند».

● بعد از شروعی ناموفق

رم در فصل رو به پایان شروع بسیار بدی داشت و هم در دور مقدماتی «لیگ اروپا» (جام یوفای سابق)‌ ناکام و حذف شد و هم در هفته‌های نخست «سری A» بسیار بد نتیجه گرفت. با این حال بعد از آن تحولی نسبی در کار رمی‌ها پدید آمد و آنها با بازگشت به روند فوتبال زیبای سابق‌شان امتیازات قابل توجهی را اندوخته‌اند و با استقرار در جمع ۶ تیم نخست جدول امیدوارند فصل بعد باز در لیگ اروپا حاضر باشند و به گونه‌ای بازی کنند که همیشه از جالوروسی انتظار آن می‌رفته است.

توتی با نگاهی به روزهای پایانی فصل جاری کالچو می‌گوید: «هر تغییری در کادر فنی تیم به گذشت زمان برای مشخص شدن آثار حقیقی آن نیاز دارد و خوشبختانه اینک شرایط فنی در رم در حال ارتقا و اعتلا است. انریکه می‌خواهد روحیات و روش‌های جدیدی را در فوتبال ایتالیا باب کند و وظیفه ماست که در این راه به او کمک‌های لازم را ارزانی داریم».

● شیرین‌ترین پیروزی

توتی که لقب پسر طلایی (IL Bimbo Doro)‌ را به او داده‌اند، پیشینه قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۶ و نایب‌قهرمانی در یورو ۲۰۰۰ را همراه تیم ملی ایتالیا دارد ولی عنوانی که طبعا برای او مهم‌تر و عزیزتر است، قهرمانی با آ.اس.رم در لیگ ایتالیا در فصل ۲۰۰۱ ـ ۲۰۰۰ است که اولین و تنها قهرمانی این تیم در این لیگ از سال ۱۹۸۳ به بعد بوده است. توتی که در آن فصل یاوران طراز اولی چون باتیستوتای آرژانتینی و دامیانو تومازی در ترکیب رم داشت و سرمربی‌اش نیز فابیو کاپه‌لوی معروف بود، می‌گوید: «شکی نیست که هیچ یک از افتخاراتم با این یکی برابری نمی‌کند. من تا موقعی که زنده‌ام به فتح اسکودتو در آن سال فکر می‌کنم».

Channel ۴

مترجم: وصال روحانی