تصویر خوب از بچه ها بسازید

پدر و مادرها و شاید بتوان گفت اغلب ما عادت داریم عیوب دیگران را خیلی زود به رخ شان بکشیم، اما از بیان حسن ها و نقطه قوت ها عاجزیم، غافل از این که هیچ دردی بالاتر از این نیست که انسان …

پدر و مادرها و شاید بتوان گفت اغلب ما عادت داریم عیوب دیگران را خیلی زود به رخ شان بکشیم، اما از بیان حسن ها و نقطه قوت ها عاجزیم، غافل از این که هیچ دردی بالاتر از این نیست که انسان احساس ناتوانی کند. هنگامی که چنین ضعفی بر روح انسان مستولی می شود، اگر تمام امکانات دنیا را هم در اختیارش بگذارند، نمی تواند کاری از پیش ببرد، لذا به عنوان پدر و مادر و مربی باید کاری کنیم که کودک، تصویر مثبتی از خود در ذهن داشته باشد و از همان ایام طفولیت یاد بگیرد که با تلاش و پشتکار و امید به خدا و توکل، می تواند مشکلاتش را حل کند.

اگر کودک تصویر خوبی از خود در ذهن داشته باشد، نظر دیگران نمی تواند مانع از پیشرفت او شود. او می داند که قادر است وظایفی را که برعهده اش می گذارند به بهترین وجه انجام دهد و اگر هم در مرحله ای موفق نشود، به جای گله و شکایت و ناامیدی، دنبال راه حل برای جبران شکست برمی آید. چنین کودکی به دیگران احترام می گذارد و شاد و پرتحرک و فعال است و اجازه نمی دهد دیگران به او بی احترامی کنند.

هر انسانی تنها می تواند چیزهایی را به دیگران ببخشد که خودش آنها را داشته باشد. به عنوان بزرگتر کودکان، آنها را موجوداتی ارزشمند، مهم و جذاب بدانید تا آنها هم چنین احساساتی درباره خود داشته باشند و متقابلاً در دیگران هم دنبال چنین ویژگی هایی بگردند. کودک باید هرچه زودتر به این واقعیت برسد که موجود مفیدی است، بنابراین زمینه هایی فراهم کنید تا او با توجه به توانایی خود، مزه موفقیت را بچشد.

عواملی که اعتماد به نفس را در کودک تقویت می کنند، همان هایی هستند که به زندگی شادی و معنا می بخشند. یکی از این عوامل قدرت خطرپذیری و ریسک است. این عامل، شجاعت و جسارت فرد را تقویت می کند و اعتماد به نفس او را بالا می برد. ترس از شکست و غم و غصه خوردن، حاصل ناتوانی و سرمنشأ بدبینی و ناامیدی است. کودک باید بتواند به طریقی معقول، ریسک کند و این امر جز با دست به کار شدن و اقدام کردن، میسر نمی شود. امکان ندارد که کودکی را از تمامی عرصه های خطر دور نگه داریم، در این صورت به تدریج از او موجودی ناتوان خواهیم ساخت که قادر به انجام امور روزمره خود هم نیست. کودک باید یاد بگیرد که رنج، درد، محرومیت، شکست و هر آنچه که انسان را آزار می دهند، جزو زندگی هستند و نمی توان از آنها اجتناب کرد و تنها راه حل این است که توانایی خود برای مقابله و تحمل با آنها را بالا ببریم.

کودک هرچه در زمینه های متنوع تری تجربه کسب کند، اعتماد به نفس بیشتری به دست خواهد آورد. او باید یاد بگیرد که با تماشا کردن یا مطالعه بدون عمل، هیچ کاری را یاد نخواهد گرفت و پیوسته محتاج دیگران خواهد بود. به او بیاموزید که پیوسته درباره خود و دیگران، مثبت بیندیشد و از به کار بردن عبارات منفی خودداری کند. چنانچه کار نادرستی انجام می دهد، حتماً به او تذکر بدهید، اما شخصیت و وجود او را زیر سؤال نبرید. مثلاً اگر به نظافت خود اهمیت نمی دهد، موضوع را به او گوشزد کنید، ولی قطعاً از دادن القاب زشت بپرهیزید.