فرزندان خود را برای تغییرات آماده کنیم

والدین تلاش می کنند دنیایی قابل پیش بینی و باثبات برای فرزندان خود بسازند و انتظارات آنها را در یک قالب خاص بگنجانند

والدین تلاش می کنند دنیایی قابل پیش بینی و باثبات برای فرزندان خود بسازند و انتظارات آنها را در یک قالب خاص بگنجانند. آنها در عین حال انتظار دارند فرزندان شان در آینده در جهانی پر از تغییر و تحول زندگی خوبی داشته باشند.

ولی ما چگونه می توانیم فرزندان خود را برای مقابله با فرازونشیب های زندگی آماده کنیم؟ یک راه این است که به فرزندان مان یاد بدهیم که از تغییرات استقبال کنند.

درواقع ما باید وجوه مثبت و منفی هر تغییر را به کودکان مان یادآوری کنیم. وجه مثبت تغییرات، بیشتر شدن تجربیات یک فرد است که این مسئله برای سعادت او ضروری می باشد. از سوی دیگر ممکن است تغییرات به مفهوم بدتر شدن اوضاع و توأم با ناراحتی باشد. به موارد زیر توجه کنید:

۱- هر چقدر هم که تلاش کنید زندگی امنی برای فرزندان تان بسازید آنها گاهی با تغییرات ناخوشایند روبه رو می شوند. والدین می توانند از این تجربیات به عنوان فرصتی برای آموختن طریقه سازگاری به کودکان استفاده کنند.

اولین گام این است که فرزندتان را در یک برهه زمانی تحت نظر داشته باشید و به واکنش او در مقابل تغییرات دقت کنید. آیا الگویی در این زمینه وجود دارد؟ آیا فرزندتان حقیقتا از پا درآمده است؟ آیا حقیقتا هراسان و مضطرب است؟ آیا به دنبال کسب تجربیات جدید است؟ این رفتار ممکن است مقدمه نزدیک شدن کودک به مرحله بزرگسالی باشد.

۲- وقتی کودک در یک موقعیت جدید قرار می گیرد در مورد احساساتش با او صحبت کنید، البته گاهی گفتن این حرف آسان تر از انجام دادن آن است!

باتوجه به سن، رفتار و پس زمینه تربیتی فرزندتان، او ممکن است نتواند درمورد احساسات خود صراحتاً حرف بزند. درصورت پیش آمدن چنین وضعیتی از راه غیرمستقیم وارد شوید. شاید بهتر باشد خاطراتی از زمان کودکی خود تعریف کنید.

درمورد کودکان کم سن و سال می توانید از تصاویر کتاب استفاده کنید و شخصیت هایی را به آنها نشان دهید که تجربیات مشابهی را پشت سر گذاشته اند.

۳- به فرزند خود اجازه دهید تأثر خود را در ناکامی ها نشان دهد. در غیر این صورت ممکن است اضطراب وی تشدید و دچار افسردگی شود.

۴- سعی کنید با ذهنیت فرزند خود آشنا شوید. احساس کودک نسبت به تغییرات با درک او از اتفاقات ارتباط مستقیم دارد. اگر کودک مدام به خودش بگوید که در خانه جدید، بچه های همسایه او را مورد آزار قرار خواهند داد دچار ترس می شود. از فرزند خود صراحتاً بپرسید درمورد تغییرات چه فکر می کند.

۵- مراقب «طرز تفکر فاجعه بار» یا همان بدبینی مفرط باشید. به کاربرد کلمات «هرگز»، «همیشه»، «همه» و «هیچ کس» توجه داشته باشید. به عنوان مثال ممکن است مفهوم جمله «همه، دوستان زیادی دارند» این باشد که «هیچ کس نمی خواهد با من دوست شود.»

شاید کودکان این جملات را از صمیم دل باور داشته باشند ولی واقعیت مسأله دیگری است. شما وظیفه دارید کاری کنید کودکتان دیدگاه واقع بینانه ای پیدا کند. اگر شما بدبین باشید فرزندتان این خصلت ناپسند را یاد خواهد گرفت.

۶- کودک خود را برای حوادث ناخوشایند آماده کنید. به عنوان مثال اگر هیچکدام از کودکان با فرزند شما حرف نمی زنند به او پیشنهاد دهید در ایستگاه اتوبوس باب صحبت را با آنها باز کند. بدیهی است اگر فرزندتان بسیار خجالتی است و یا پای مشکلات دیگری در میان باشد باید در پیشنهاد خود تغییراتی بدهید.

در ضمن از فرزندتان بخواهید درمورد راه حل های ممکن فکر کند. البته بهتر است کودکان مهارت پیشگیری از این مسائل را یاد بگیرند زیرا در این صورت احساس رضایت بیشتری خواهند کرد.

۷- در زمان مناسب از فرزندتان بخواهید دیدگاه مثبتی نسبت به امور داشته باشد و به اتفاقات خوبی که ممکن است براثر تغییرات روی دهد فکر کند. براثر تکرار، این طرز تفکر در وجود کودکتان نهادینه می شود.

۸- پس از بروز تغییرات و هماهنگی کودکتان، توجه خود را به موفقیت های او معطوف کنید و تفاوت میان تصورات ذهنی و واقعیت را به وی یادآوری نمایید. این کار باعث می شود او در آینده نگرش واقع بینانه ای پیدا کند.