احساس فضانوردان در مورد ستارگان

دیدن ستارگان از فضای خارج متفاوت است. هنگامی که سفینه فضایی به ارتفاع بالاتری می‌رسد، لایه‌های ضخیم جو را ترک می‌کند و آسمان به تدریج تاریک می‌گردد. در ارتفاع ۲۰۰ ـ ۳۰۰ کیلومتری …

دیدن ستارگان از فضای خارج متفاوت است. هنگامی که سفینه فضایی به ارتفاع بالاتری می‌رسد، لایه‌های ضخیم جو را ترک می‌کند و آسمان به تدریج تاریک می‌گردد. در ارتفاع ۲۰۰ ـ ۳۰۰ کیلومتری ، یعنی محلی که مسیر سفینه‌های سرنشین دار در آن واقع می‌باشد، آسمان کاملا سیاه به نظر می‌رسد و حتی هنگامی که خورشید در آن قابل رؤیت باشد. باز هم سیاه است. یوری گاگارین ، نخستین فضانورد دنیا ، احساس خود را درباره فضا چنین توضیح داده: «آسمان کاملا سیاه است. ستارگان در برابر چنین زمینه‌ای درخشانتر به نظر می‌آیند و به وضوح نمایان هستند.» با این وجود از میان تمام ستارگان فقط درخشانترین آنها از داخل سفینه فضایی قابل رؤیت هستند. نور خیره کننده خورشید و نور زمین دید را مبهم می‌کند.