دو روی سکه البرادعی

مردی از جنس سلطه

البرادعی همین روزها می رود!او در آخرین اقدام خود در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی نشان داد که همچنان مهره ای در دستان قدرتهای بزرگ بوده و جهت تداوم حیات سیاسی خود در قاهره یا هر جای دیگر همچنان بر کمک کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا و انگلستان حساب باز کرده است.محمد البرادعی در آخرین سخنان خود در خصوص پرونده هسته ای جمهوری اسلامی ایران مدعی شد که تحقیقاتش درباره برنامه هسته ای ایران به “بن بست” رسیده است و اعتماد به اعتبار ایران پس از آنچه که آن را تاخیر در افشاسازی دومین مرکز غنی سازی اورانیومش خواند در حال کاهش است. این در حالی است که البرادعی در گزارش رسمی خود از عدم وجود انحراف هسته ای در فعالیتهای صلح آمیز تهران خبر داده بود.

مگر البرادعی در این گزارش و گزارشهای مشابه اذعان ننموده است که از سال۲۰۰۷ تا کنون۳۱ بازرسی سرزده از تاسیسات هسته ای کشورمان به عمل آورده و در هیچ یک از موارد فوق الذکر انحرافی مشاهده نکرده است؟آیا نتیجه عملی چنین اعترافاتی باید “استناد به مصوبه های شورای امنیت”باشد یا “اقدام جهت خروج پرونده هسته ای ایران “از این شورا؟در ضمن،حتی در صورتی که قطعنامه های شورای امنیت را نیز معتبر بدانیم،با تناقضات رفتاری کشورهای۵+۱ مواجه می شویم.آیا از نظر آقای البرادعی ایران باید در خصوص تناقضات رفتاری کشورهای۵+۱ نیز پاسخگو باشد؟البرادعی نه تنها نسبت به این تناقضها پاسخگو نبوده است بلکه خود نیز به جزئی از این تناقض تبدیل شده است.

آژانس در آخرین گزارش خود تاکید کرده بود که اطلاعات طراحی سایت فردو که توسط ایران ارائه شده است با آنچه در سایت توسط بازرسان مشاهده شد مطابقت دارد. ایران همچنین با بازرسی بعدی از سایت فردو برای پایان نوامبر موافقت کرده است. با این وجود تصویب قطعنامه اخیر علیه کشورمان چه معنا و مفهومی دارد؟

چندی پیش محمد البرادعی از فشارهای آمریکا بر آژانس برای دروغ سازی و انتشار گزارش های منفی علیه ایران پرده برداشته است.البته این واقعیت از ابتدا عیان بود اما هیچ گاه از زبان مدیر کل آژانس ظهوری عینی نداشت.البرادعی که در دوران ماموریت خودبه “مرد خاکستری”شهرت داشت فشارهای آمریکا به آژانس در مورد ایران را دورانی مقایسه کرد که آژانس برای جعل اطلاعات درمورد عراق تحت فشار آمریکا بود.حال البرادعی چشمان خود را بر روی واقعیات جاری در خصوص مسائل هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران بسته است و با ایالات متحده آمریکا و چند کشور اروپایی دیگر هم پیمان شده است.

البرادعی در طول مدت حضور خود در راس معادلات آژانس بین المللی انرژی اتمی همواره متغیری وابسته به غرب بوده است.اگرچه البرادعی در برخی اظهار نظرهای خود سعی داشت زیاده خواهی های غرب را در آژانس به چالش بکشد،اما در صحنه های حساس و مهم همواره تسلیم آنها بوده است.چندی پیش البرادعی صریحا از “جعل اطلاعات”توسط ایالات متحده آمریکا سخن به میان آورد.به این معنا که دستگاههای امنیتی و سیاسی ایالات متحده در راستای نیل به اهداف توسعه طلبانه خود نه تنها در مقیاس و حوزه جغرافیای سیاسی خود دست به پرونده سازی کاذب می زنند،بلکه این وارونه نمایی را به سازمانهای بین ا لمللی تحت سیطره خود نیز تحمیل می نمایند.البرادعی در حالی دست به این افشاگری زد که جمهوری اسلامی ایران در طول سالهای اخیر بارها از آژانس خواسته بود تا تحت تاثیر لابی قدرتهای بزرگ قرارنگیرد.در برابر این خواسته معقول،سازمانهای بین المللی ادعا می کردند که رفتار آنها کاملامطابق با قوانین مندرج دراساسنامه های حقوقی و سازمانی می باشد!

محمد البرادعی در سفر خود به تهران از خطر هسته ای رژیم صهیونیستی سخن به میان آورده بود.اما هیچ گاه این سخن خود را پیگیری ننمود.لازم به ذکر است که سخنگوی وزارت خارجه مصر با دفاع از موضع هسته ای ایران، قطعنامه اخیر آژانس بین المللی انرژی اتمی در قبال این کشور را نامتناسب و بی فایده دانسته است. وزارت خارجه مصر با اشاره به زراد خانه هسته ای رژیم صهیونیستی اظهار نموده است که در تصویب این قطعنامه به دیگر مسائل مهم منطقه ای و ضرورت پاکسازی خاورمیانه از تسلیحات کشتار جمعی اشاره ای نشده است و قاهره آن را نا متناسب می داند.

در هر صورت در آخرین نشستی که ریاست آن بر عهده البرادعی بود، شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی،قطعنامه ای را بر ضد فعالیت های هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران تصویب کرد.این مسئله نقطه ای سیاه در کنار سایر نقاط سیاه کارنامه سیاسی محمد البرادعی در آژا نس بین المللی انرژی اتمی می باشد.مدیر کلی که نه تنها رسالت خود را به عنوان یک سیاستمدار مستقل انجام نداد،بلکه در راستای خدمت به منافع غرب از هیچ گونه اقدامی دریغ نکرد.

صادق سعیدی نیا