۲ ستاره مشابه در ۲ زمان متفاوت

راجر فدرر مشهور و سوئیسی امسال در حالی در تورنمنت معتبر تنیس ویمبلدون راكت می زند كه تلاش می كند به ركورد ۵ پیروزی متوالی بیورن بورگ افسانه ای و سوئدی در این تورنمنت دست یابد و به این ترتیب خواه ناخواه مقایسه ای بین این دو اسطوره جهان تنیس به وجود می آید

راجر فدرر مشهور و سوئیسی امسال در حالی در تورنمنت معتبر تنیس ویمبلدون راكت می‌زند كه تلاش می‌كند به ركورد ۵ پیروزی متوالی بیورن بورگ افسانه‌ای و سوئدی در این تورنمنت دست یابد و به این ترتیب خواه ناخواه مقایسه‌ای بین این دو اسطوره جهان تنیس به وجود می‌آید.

فدرر همچنین از سوی دیگر می‌تواند با قهرمانی با ركورد ۱۱ گرنداسلم بورگ مساوی كند. گرچه این دو تنیسور همواره افرادی آرام در تنیس بودند اما نوجوانی متفاوتی داشتند. بورگ می‌گوید: «من یكی از بدترین بچه‌ها در زمین تنیس بودم. وقتی ۱۱ یا ۱۲ سال داشتم و برای باشگاه شهرمان در خارج از استكهلم بازی می‌كردم یك روز باشگاه والدین مرا خواست و به دلیل كارهایی از قبیل پرتاب راكت و فحش دادن مرا ۶ ماه از باشگاه اخراج كردند. من واقعا ناراحت و ناامید شدم چون عاشق تنیس بودم. این درس بزرگی برایم بود و وقتی پس از ۶ ماه برگشتم دیگر دهانم را باز نكردم و این تا آخر كارم ادامه داشت. مطمئنا شما احساساتی دارید و هیجان‌زده و عصبانی می‌شوید اما من تصمیم گرفتم همه چیز را در درونم نگه دارم، چون نمی‌خواستم یكبار دیگر محروم شوم.»

● در سن كنونی فدرر

آن درس موثر بود و به بیورن كمك كرد تا ۶ قهرمانی در رولاند گاروس، ۵ قهرمانی در ویمبلدون را كسب كند و ۶ تا از این عناوین نیز بین سال‌های ۱۹۸۰ـ۱۹۷۸ به دست آمد. بورگ در ۲۶ سالگی و در حالی كه در اوج دوران حرفه‌‌ای‌اش بود بازنشست شد، یعنی دقیقا سن كنونی فدرر. گرچه استیل فدرر به گونه‌ای است كه توانایی رقابت روی همه نوع زمینی را دارد اما بورگ عقیده دارد آینده او می‌تواند بیشتر از اینكه تحت تاثیر استعدادش باشد از خلق و خواش اثر بگیرد. فدرر می‌گوید رفتارش در دوران نوجوانی شبیه «منگل‌ها» بوده و یكبار نیز در سن ۱۶ سالگی او را از تمرین بیرون انداخته‌اند اما پس از اینكه در سال ۱۹۹۸ قهرمان جوانان ویمبلدون شد، فهمید تحمل فشاری كه ناشی از انتظارات بالا از او بود، چقدر سخت است: «مردم پیشم می‌آمدند و می‌گفتند من باید تبدیل به بازیكنی بزرگ شوم اما در اوایل كار، از نظر ذهنی به اندازه كافی قوی نبودم و وقتی اوضاع به دلخواهم پیش نمی‌رفت، بهم می‌ریختم.» اما اوضاع خیلی زود و زمانی كه او توانست پیت سمپراس قهرمان ۷ دوره ویمبلدون را در سال ۲۰۰۱ شكست دهد، تغییر كرد و او پس از آن توانست در سال ۲۰۰۳ به اولین قهرمانی‌اش دست یابد. از آن زمان تاكنون فدرر در ۳۲ مسابقه روی چمن شكست‌ناپذیر باقی مانده و تاكنون در ویمبلدون تنها ۴ ست را واگذار كرده است. اما به‌رغم استیلای كامل فدرر در ۴ سال گذشته، تنها رافائل نادال توانسته زنگ خطر را برای او به صدا درآورد و آن هم تنها در زمین‌های رسمی. مساله‌ای كه شاید منجر به بی‌انگیزگی مرد شماره یك تنیس جهان شود.

● بدون تمركز

بورگ می‌گوید: «من در سال ۱۹۸۱ كمی بی‌انگیزه شده بودم، هنوز هم به خوبی قبل تنیس بازی می‌كردم اما تمركز لازم را نداشتم، تمركزی كه سال‌ها بود همراه داشتم. من همیشه با تمام قدرت و با عشق به پیروزی بازی می‌كردم و از باخت متنفر بودم اما اگر شما مو به مو بازی را واگذار كنید خیلی سخت است كه دوباره خوب كار كنید. چیزی را از دست داده بودم و برای من به عنوان یك شخص درست نبود». به نظر می‌رسد «چیزی كه از دست داده بودم» همان چیزی است كه فدرر پس از آخرین شكستش به نادال به آن فكر كرد و با اظهار نظری قسمتی از آن را بیان كرد: «اگر برنده می‌شدم دیگر هدف چندانی در زندگی حرفه‌ای‌ام وجود نداشت.» البته فراموش نكنید فدرر هنوز به ركورد ۱۴ گرنداسلم پیت سمپراس نرسیده كه این حرف را می‌زند اما از سوی دیگر او نیز مانند بورگ از باختن در زمین اصلی گرنداسلم متنفر است. نادال سال گذشته نشان داد در بازی روی چمن خیلی پیشرفت كرده اما بورگ عقیده دارد فدرر هم به نسبت پارسال بسیار باانگیزه‌تر شده است.»