اولین جاده تهران

تهران‌نشین‌ها بعد از بازگشت ناصرالدین شاه از سفر اروپا و از صدقه سر شیرهایی که در دوشان‌تپه نگهداری می‌شد، صاحب نخستین جاده شوسه در تهران شدند. این مسیر از مسیرهای سنگلاخ …

تهران‌نشین‌ها بعد از بازگشت ناصرالدین شاه از سفر اروپا و از صدقه سر شیرهایی که در دوشان‌تپه نگهداری می‌شد، صاحب نخستین جاده شوسه در تهران شدند. این مسیر از مسیرهای سنگلاخ و صعب‌العبور می‌گذشت که علاوه بر آن، آب باران و برف و بهمن و رودخانه‌ای پرخروش از موانع طبیعی آن بودند. این راه شوسه از اولین راه‌هایی بود که با رعایت مشخصات فنی و اصول مهندسی ساخته و به اتمام رسید. گشایش این جاده به شاه قاجار امکان می‌داد تا هر وقت دلش بخواهد با سرعت خود را به حیوانات عزیز دردانه‌اش برساند که برای وی اهمیت زیادی داشتند.

مراسم ویژه برای گشایش راه شوسه

اسنادی که در دست است، نشان می‌دهد روز بیست‌ویکم مهر سال ۱۲۵۳ مهندس اروپایی که مجری طرح احداث جاده، برای مراسم افتتاح بود، آیین ویژه‌ای ترتیب داده که در ایران تا آن روز نظیرش سابقه نداشت. او طاق نصرتی از گل و گیاه درست کرده و بر بالای آن علامت شیر و خورشید و کتیبه‌ای به افتخار شاه نصب کرده بود و حدود یکصد پرچم بزرگ در انتهای تیرها به اهتزاز درآمده بود و همه چیز با دسته گل و گیاه به‌هم بسته شد.

با شلیک ۲۱ تیر توپ و متعاقب آن نواختن سرود ملی، گشایش اولین راه شوسه در ایران به اطلاع همگان رسید و در این تاریخ اولین باری بود که سرودملی در یک مراسم رسمی نواخته شده. شاه زمانی که کلید قفل شده در یک سینی نقره‌ برای باز کردن راه شوسه را دریافت کرد تا به وسیله آن جاده را افتتاح نماید، در کنار آن یک کیسه کوچک محتوی ۱۴ تومان نیز دیده می‌شد که گویا از اعتبارات راه‌سازی زیاد آمده بود. شاه ضمن ابراز خوشحالی از صرفه‌جویی‌های انجام شده و با تشکر از صداقت مهندس اروپایی، کیسه پول را از داخل سینی برداشته و در جیب خود گذاشت.

طاق نصرت نیز شدیدا مورد توجه ناصرالدین‌شاه قرار گرفت و از تازگی گل و گیاهانی که برای تزیین آن مورد استفاده قرار گرفته بود، اظهار تعجب کرد و وقتی به اطلاعش رسید که عده زیادی کارگر تمام شب گذشته را بیدار مانده و به تزیین آن پرداخته‌اند به قدردانی لفظی از آنان پرداخت، اما به صرافت نیفتاد تا پول مختصری را که چند لحظه پیش از داخل سینی برداشته بین آنان تقسیم کند و با این کار موجبات مسرت خاطرشان را فراهم سازد. شاه در آخر از وزیر خارجه وقت، حاج‌میرزا‌حسین‌خان که بر عملیات ساختمانی جاده نظارت داشت، قدردانی کرد و روز بعد به منظور ابراز رضایت رسمی خود، او را به درجه سپهسالاری ارتقا داد.