ایویکا, ستاره جدید بایرن مونیخ

۹ سال بعد از آخرین مرتبه رسیدنش به بازی فینال مسابقات فوتبال جام قهرمانان باشگاه های اروپا و فتح این پیکارهای دشوار , تیم باواریایی سوداهای مشابهی را در سر دارد

۹ سال بعد از آخرین مرتبه رسیدنش به بازی فینال مسابقات فوتبال جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا و فتح این پیکارهای دشوار ، تیم باواریایی سوداهای مشابهی را در سر دارد.

در سال ۲۰۰۱ بایرن در نیمه‌نهایی رئال‌مادرید را چه در دیدار رفت و چه برگشت شکست داد و سپس در فینال والنسیا دیگر تیم اسپانیایی را هم مغلوب کرد تا به چهارمین قهرمانی‌اش در قاره سبز نایل شود. امسال هم مردان الیانز آره‌نا در مرحله نیمه‌نهایی ۲ بار لیون را بردند و به فینال رفته‌اند تا آنجا با اینترمیلان ایتالیا بر سر عنوان قهرمانی در روز اول خردادماه در ورزشگاه سانتیاگو برنابئوی مادرید بجنگند و پنجمین قهرمانی خود را نشانه بگیرند.

● هموارکننده راه فینال

اضافه بر «آری ین روبن» هلندی که مرد اول بایرن در این فصل بوده، ایویکا اولیچ نیز در توفیق‌های این تیم نقش عمده‌ای را ایفا کرده است.

این مهاجم ۳۰ ساله کروات سه‌شنبه شب ۷ اردیبهشت در دیدار برگشت نیمه‌نهایی جام در ورزشگاه ژرلان شهر لیون هر سه گل بایرن را در برابر رقیب فرانسوی زد تا تیم ژرمن آن را ضمیمه برد صفر ـ یک بازی رفت کند و به فینال برسد. فرانک ریبه‌ری هافبک ـ مهاجم فرانسوی بایرن به دلیل اخراج در دیدار رفت این تیم با لیون در مسابقه برگشت غایب بود، اما اولیچ کاری کرد که هیچ‌کس متوجه غیبت این بازیکن ۲۷ ساله ناآرام نشود.

اولیچ ابتدای تابستان سال پیش با اتمام قراردادش با هامبورگ به عنوان بازیکن آزاد جذب بایرن شد و به سرعت توانست خود را با سیاست‌های لوئیس ون گال سرمربی هلندی و سختگیر بایرن‌ وفق دهد و به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان نزد سرمربی سابق آژاکس، بارسلونا و الکمار تبدیل شود. او تا روزهای پایانی فصل، ۳۹ بازی رسمی را برای بایرن انجام داده و ۱۸ گل و ۹ پاس گل را به نام خود نوشته است.

این آمار حتی از دستاوردهای روبن هم بیشتر و بهتر است. اضافه بر این تعداد بازی‌های اولیچ و ثمرات حضور وی از میروسلاو کلوزه و ماریو گومز دو مهاجم ملی‌پوش آلمانی بایرن هم فزون‌تر بوده است و این دو مهاجم در شب یکه‌تازی اولیچ در ژرلان نیز نیمکت‌نشین بودند و ون‌گال نیاز چندانی به استفاده از آنها ندید و فقط در ۱۵ دقیقه پایانی به کلوزه بازی داد.

● بازگشت روحیه

در مراحل قبلی نیز اولیچ فقط در برخی دیدارها تحت‌الشعاع روبن قرار گرفت و گرنه از سایر بایرنی‌ها موفق‌تر ظاهر شد. در مسابقه تماشایی با یوونتوس در تورین که بایرن باید آن را می‌برد تا صعود می‌کرد (و به برتری یک ـ ۴ رسید)‌ اولیچ هم به سود بایرن گلزنی کرد و هم یک پنالتی به نفع تیمش گرفت سپس در دیدار خانگی با فیورنتینا در مرحله یک‌هشتم نهایی اولیچ گل دوم و پیروزی‌ساز بایرن را برای کلوزه پایه‌ریزی کرد و آنگاه در برابر منچستر یونایتد در مرحله یک‌چهارم نهایی کار را از این حد و مرز هم گذراند و در دیدار رفت در حالی که بازی در وقت تلف شده با تساوی یک ـ یک پیش می‌رفت با ربودن توپ از پاتریس اورا، گل دوم و پیروزی‌ساز بایرنی‌ها را به ثمر رساند.

در دیدار برگشت هم در حالی که منچستر صفر ـ‌۳ پیش‌ افتاده بود و همگان کار را تمام شده می‌دانستند با گلزنی در واپسین دقایق نیمه اول نتیجه را یک ـ ۳ کرد و همین رویداد روحیه را به جمع آنان بازگرداند تا در نیمه دوم با گل «آرین روبن» جواز صعود را بگیرند و شیاطین سرخ را حذف کنند.

حتی این گل‌ها و نقش بسیار وسیع‌شان در توفیق و صعود بایرن تا این مرحله از پیکارها نیز نمی‌تواند به تنهایی حق مطلب را درباره اولیچ ادا کند و برای برآورد کار او به دیدگاه‌ها و نگرش‌های دیگری نیاز است. یک مشخصه مهم او جنگندگی در تمام دقایق برای برتری تیمش است و همیشه به منافع تیمی می‌اندیشد و آن را بر خودش ارجح می‌شمرد.

اعتماد به نفس او نیز در سطحی بالاست و کمتر مسابقه‌ای دیده شده که اولیچ خود را در سطح هنرنمایی در آن ندیده باشد.

اولیچ در فاصله کمی تا برگزاری فینال جام قهرمانان قاره و تقابلش با مردان سرسخت خوزه مورینیو می‌گوید: «امیدوارم بعد از تمامی این فعل و انفعالات دیگر تردیدی در مورد لزوم حضور من در ترکیب ثابت تیم وجود نداشته باشد. این یک حقیقت است که در این فصل فرم بسیار خوبی داشته و کاملا به کار خود اطمینان یافته‌ام.»

● شروع و ادامه کار

فوتبال حرفه‌ای و جدی اولیچ از ۱۹۹۶ و در کشور زادگاه او ـ کرواسی ـ شروع شد و اولین تیم باشگاهی این کشور که به آن پیوست «ان.ک. مارسونیا» بود. او سپس به مدت ۲ سال به تیم هرتابرلین در لیگ آلمان ملحق شد، اما در تیم الف آن باشگاه و در چارچوب رقابت‌های بوندس‌لیگا تنها دو بازی انجام داد.

ناکامی در یکی از منظم‌ترین لیگ‌های اروپا، اولیچ را تشویق به بازگشت به کشور زادگاهش کرد و او مجددا به مارسونیا پیوست و ۲ سال دیگر را در این تیم سپری کرد و از آنجا به «ان.ک. زاگرب» دیگر تیم مطرح کرواسی انتقال یافت و مقصد بعدی‌اش دیناموزاگرب معروف‌ترین تیم ۲ دهه اخیر فوتبال کرواسی ـ و پیش از آن ـ بود.

اولیچ در سال ۲۰۰۳ مجددا کشورش را ترک کرد و این بار سر از مسکو درآورد و حضوری بسیار موفق‌تر را در قیاس با آنچه در هرتا از وی مشاهده شده بود، در تیم زسکا مسکو تجربه کرد. او در آنجا به عنوان قهرمانی لیگ روسیه، دو دوره جام حذفی این کشور و حتی یک عنوان قهرمانی در جام یوفا به سال ۲۰۰۵ را به دست آورد.

با این وجود اولیچ اینک بیشتر از دشواری‌های کار در مسکو می‌گوید. «مشکلات من در روسیه به یکی دو مورد ختم نمی‌شد. یکی از آنها رقابت با واگنر لاو مهاجم برزیلی زسکا برای راهیابی به ترکیب ثابت تیم بود. در آن زمان حداقل ۳ بازیکن خوب برای دو پست موجود تهاجمی در تیم وجود داشتند. با این وجود باید پذیرفت که وضعیت من در حال حاضر در بایرن بسیار سخت‌‌تر است زیرا حالا در الیانز آره‌نا ما برای پستی مثل تک مهاجم (در روزهای رویکرد به سیستم ۱ ـ ۲ ـ ۴‌ـ ۳)‌ در آن واحد ۶ کاندیدا داریم.»

● بالاترین متقاضی

اما کارهای مهم و بازی‌های زیبا و فنی اولیچ از انظار پنهان نماند و هامبورگ که یکی از تحسین‌کنندگان وی بود، با پرداخت ۲ میلیون پوند که در معادلات و معاملات بین‌المللی فوتبال رقم کمی محسوب می‌شود، وی را جذب خود کرد. این اتفاق در نیم فصل پیکارهای ۲۰۰۷ ـ ۲۰۰۶ لیگ آلمان رخ داد.

این شاید از بهترین‌ خریدهای هامبورگ در سال‌های اخیر بوده باشد زیرا اولیچ به سرعت در این تیم جا افتاد و سرمایه‌گذاری هامبورگ برای خرید خود را به بهترین شکل جواب داد. کارهای موثر او برای هامبورگ تا آخرین روز حضور وی در این تیم استمرار یافت و با این که متقاضیان متعددی برای او یافت شده بودند، این بایرن‌مونیخ بود که وی را در پایان فصل گذشته صید و به نفرات خود اضافه کرد.

۱۱ ماه بعد از آن انتقال مردی که سابقه سه بار انتخاب شدن به عنوان مرد سال فوتبال کشورش را دارد. می‌گوید: «بدی بایرن و دشواری کار در آنجا، این است که فقط از بازیکنان پیروزی‌ها و قهرمانی‌ها را می‌خواهند و هیچ‌چیز به جز این از جانب آنها پذیرفته نیست.

کافی است فاتح لیگ (آلمان)‌ نشوید و آن را یک فاجعه خواهند دانست. درست است که راهیابی مکرر به جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا با توجه به جایگاه رفیع و کلاس بالای بازی ما در قیاس با اکثر رقبای داخلی در تمامی سال‌ها امکان‌پذیر است اما این به تنهایی کافی نیست و باید هرچند مدت یک بار حتما به دستاوردهایی بسیار مهم‌تر نیز نایل شد که کارنامه ما در پیکارهای اروپایی امسال چیزی در همان راستا بوده است.

حالا که به فینال رسیده‌ایم، حیف است در این مرحله حذف شویم. ما در مسیر دو جام دیگر (لیگ و جام حذفی)‌ آلمان هم قرار داشته‌ایم. امسال می‌تواند برای ما سالی واقعا استثنایی باشد.»

منبع: Fifa. Com